nedeni nasılı - madalyalı tanımları (1. sayfa)

günümüzde, hiç hak etmediği halde demode sayıldığını ve eksik görüldüğünü düşündüğüm terapi yaklaşımıdır. eksikleri olduğu kesindir, tüm diğer terapi yaklaşımları gibi. ancak, kişinin kendi başına en kolay uygulayabileceği terapi olmasıyla çok değerlidir gözümde.

öz saygınızı törpüleyen en küçük bir davranışı (örn. dişlerini fırçalamamak) bile iradi olarak ortadan kaldırarak, kendiniz için daha büyük olumlu adımlar atma yolunda enerji biriktirebilirsiniz. zaten diğer terapilerin amacı da eninde sonunda yaşam pratiğine dönük belli davranış değişiklikleri yaratmaktır.

üstelik egemenler ve devletler bu yaklaşımı halkın aleyhinde kullanmaktan asla vazgeçmezler. askerlikteki yanaşık düzen eğitimleri (rahat, hazır ol, sol-sağ vb.), üniforma uygulamaları, ast-üst hiyerarşi kurgulamaları, hatta okullardaki törenler bile buna hizmet eder. bir diğer örnek olarak, stadyumda taraftarları koltuğa oturtursan, ayakta duran taraftar kitlesinden bambaşka bir kitle elde edersin.

diyalektiğin şaşmaz yasası gereği, davranıştaki bir değişikliğin bilişe yansımaması olanaksızdır.

ama tüm bunlar, her türlü sorunda davranışçı yaklaşımın tek başına yeterli olacağı anlamına kesinlikle gelmez diyerek de gardımı alayım.

benim için çok kıymetli bir yazardır çernışevskiy. ilk gençliğimde okumuştum önce nasıl yapmalı'yı. etkilemişti ama çok iz kalmamıştı zihnimde.

derken hayat akıyordu, biz bir şeyler yapıyorduk, bir şeyler düşünüyor, kuruyorduk. aradan uzun zaman geçti, belki bir on sene, emin değilim. bir gün tekrar aldım elime kitabı. kapakta yine veroçka'nın düşünceli yüzü vardı sanıyorum. sonra, sayfaları geçtikçe hayrete düşmeye başladım. bunlar benim cümlelerimdi sanki. aradan geçen sürede kendi aklımda türettiğimi, var ettiğimi sandığım pek çok şeyi aslında önce bu kitapta hissetmiş, pek çoğunda bu kitaptan esinlenmiştim, şimdi onu anlıyordum. aklıma kazınmıştı, çünkü çok sahiciydi. yaşam yolumdaki sorularıma gerçek yanıtlar verebilmişti. üstelik bunları bir öğreti gibi tepeden sunmadan.

sonradan düşündüm de, kitabı tekrar elime almam dahi rastlantı değildi. ben aslında tekrar özümü arıyordum, yollar ona çıkıyordu, ben bileyim bilmeyeyim.

dünyaya benzer bir pencereden bakıyorsanız, işte böyle fark ettirmeden yüreğinize girebilen yazardır çernışevskıy. üstün insan olduğu için değil, en temeldeki öze, en dürüst ve hesapsız şekilde bakabildiği için becerir bunu. bana yaşamın sadece özünü verin, boşlukları bırakın ben doldurayım.