nedeni nasılı yazar profili

adam abisi ve yeğeninin cenazeleri ile günler belki haftalarca botun içinde kalıyor. kurtarılınca hastaneden gülerek röportaj veriyor. insanın adaptasyon becerisi çok ilginç hakkaten. hem varoluş nedeni hem laneti. neyse, geçmiş olsun pichugin, belki burayı okuyorsundur.

verdiğiniz emeğe ne kadar değdiğini gösteren bir iltifat da olabiliyor bu. kendisinin çok üşendiği bir isteğini yerine getirdiğimde söylemişti:

"baba, sen dünyanın en üşenmeyen insanısın."

yirim.

hasbelkader kürt doğsaydınız ne yapacaktınız?
insan kendi seçmediği şeyden övünç duyar mı yahu?

birkaç yukarıdaki yazar (bkz: nautilus), az bilip çok yazanlardan anladığım kadarıyla.

bir kere komünistler devletle değil patronlarla pazarlık yaptılar kazanımları elde ederken. neden? çünkü o zamanlar daha sovyetler birliği kurulmadığı için, hiçbir kapitalist ülkede devlet ekonomide yaygın role sahip değildi. işçiler özel şirketler için çalışırlardı zaten.

ne zamanki devletin üretimde rol alarak refah sağlayabileceği anlaşıldı, o zaman batının refah devletleri doğdu. yani sovyetler ve özellikle de ikinci büyük savaş sonrasında.

örneğin ücretli yıllık izin, fransa'da 1930'larda komünistlerin öncülük ettiği büyük sendikal mücadeleler ile kazanılmıştır.

sol gücünü kaybedince iş saatlerinin, ücretlerin, izin sürelerinin, sosyal hakların hangi yöne gittiğini inceleyerek siz de kolayca yanıt verebilirsiniz bu soruya.

sağ-sol çatışması yoktu. bir yandan faşist terör, bit yanda hayatta kalmaya çalışan halk vardı.
ha bir de cia-derin devlet ajan provokatörleri vardı tabii.

bir senemi verip alanımda türkiye birincisi olarak noktaladığım serüven türünde yapıt. yarışmacı arkadaşları tekrar görmek istemiyorum.

sabri sarıoğlu şut kursu ve batuhan karadeniz sorumluluk kursu ile birlikte aynı eğitim seti içinde sunulmaktadır.

kime olursa olsun işkence yapan veya işkenceyi övenler, ezik, çaresiz, korkak, ruhunda sıkıntı taşıyan, tedaviye ihtiyaç duyan kişilerdir. bu düzenden de böyle kişiler yaratması beklenir zaten. hadi başarılar.

ben ve ailem kişisel olarak iyiyiz dostlar. umuyorum bölgedeki tüm yazarlardan güzel haberler gelecek.

şöyle demiş bunu yapanlardan biri:
bir dönem evli bir kadınla çok birlikte oldum. bir faydasını görmedim, boşandım.

"alın size amerikan rüyası" diye insanın suratına çarpan bir film.

sözüm ortaya.

niye çalışsın? üç kuruşla sersefil olmak için mi? ne vaat ediyor düzen bu insanlara? 70 yaşına geldiğinde it gibi çalışmış ama bir halt elde edememiş olarak ölüp gidecek olma duygusunu mu?

onurlu bir ülke bıraksaydınız. ama sizde onur ne gezer? onurunuzu bir ev bir arabaya sattınız siz. sarışın bir eşe sattınız. meyhaneden story atabilmeye sattınız. sizin karakteriniz bunlardan beş kuruş fazla etmez. n'oldu? sizden sonrası tufandı di mi? böyle g.ötünüze bakar ağlarsınız işte.

üzerine dilber dudağının iyi gideceği aktivitedir.

şiir bilmemek tamam da, insana dair bir yaratı alanına tepeden bakan kişiye kuşkuyla bakarım. olmamış derim, ham derim. belki büyüyecek abisi derim.

dağdan düşen sel gibiyim, karla yüklü dal gibiyim
kurumuş gazel gibiyim
beni dört bir yana atma
sen deli, efkarım deli
ikimiz de şaşırdık yolu

sevda dediğin,
şiirin kalbinde kandır sevda
şarkıda biten yalandır
sevda dediğin nedir ki
başlayan sondur sevda

günün iyisi kötüsü m'olur
günü güzelleştiren canım insan

gülün iyisi kötüsü m'olur
gülü ekip biçen güzel insan

doğrular sende, yanlışlar sende
umut sende, derman sende canım insan

uykularım enine boyuna dilimleniyor
düşlerim gözlerimi açıp
kurşunlanıyor, delik deşiliyor

arabesk rap mi ne zıkkımsa. bir de her yerde bunlar çalıyor. hepsi de aynı şarkının laciverti. lümpenliğin de bir şerefi olmalı.

farkına varılmıyor mu anlamıyorum ama türkiye'nin sokaktan en tepeye kadar her alandaki çürümesine tek bir çözüm var. bu düğümü bu saatten sonra ancak iskender'in kılıcı çözer. yetti be öldüğümüz sefil olduğumuz.

(bkz: gordion düğümü)