numb yazar profili

insanın hayatta hiçbir şey için kendini kapatmasına, karalar bağlamaya gerek yok. her şey çok geçici. sevdiğin insanlar yanındayken onların kıymetini bil ve yaşadığın anın tadını çıkar. duygularını yaşamaktan çekinme. hüzün ve acıdan kaçma. bu duygular da bir insanın olmazsa olmazı.
insanlara karşı beklentilerini düşük tut ve hatta hayata karşı beklentilerini düşük tut. bir şey yaparken en kötü ihtimale hazırlıklı ol fakat bunu kronik bir karamsarlığa dönüştürme.
işini daima ciddiye al ve disiplinini bozma. gerekirse işini yapmak için boş zamanından tavizler ver. dinlenmeye ve uykuya düşkün olma. zaten iyi bir şekilde işini yaptıktan sonra daha huzurlu, hak edilmiş bir dinlenme süresine sahip olacaksın.

iç huzur her şeyden önce gelir. iç huzurunu sağlamayı ihmal edersen kendin dahil kimseye faydalı olamazsın.

bu malzemeler, insanlar osmanlı hanedanının yönetimindeyken padişahlar ne yapabilmiş? bu sözü eden kişi ne türkçeyi ne de tarihi doğru düzgün biliyor.

motivasyona her ne kadar eskiden çok bel bağlamış olsam da bu günlerde motivasyonun o kadar da önemli olmadığını düşünmeye başladım. çünkü motivasyon çok geçici bir etki. eğer bir işi gerçekleştirirken gerçekten istediğiniz, ulaşılabilir bir hedefiniz varsa ister istemez motive oluyorsunuz. o tadınızın kaçtığı günlerde sizi yatağınızdan kaldırıp masanın başına oturtan şey ancak hedefiniz olabilir, motivasyonunuz değil.

durumuna göre değişen bir tutumdur. eğer asabi ve dobra bir kişiyseniz bu hareket makul olabilir. fakat tatlar kaçmasın, bir olay yaşanmasın diye bu korkuyu hissetmek bazen yersizdir. çünkü bir an gelir o olay daha kötü bir şekilde yaşanır. bu nedenle insan önce kendini bilmeli sonrasında ise kendini ne zaman suyun akışına bırakacağını görebilmelidir.

her ne kadar ismen güzel, tatlı gelse de aslında hiç öyle olmayan bir durum. çünkü insan olarak mükemmel değiliz ve olamayacağız. aslına bakarsanız bu kaotik evrende mükemmel bir şeyin olup olmadığı da tartışılır. dolayısıyla mükemmeliyetçilik bir işi daha iyi yapmanıza imkan sağlasa da hep daha fazlasını istemek sizi kısır bir döngüye sokar.

olguları ve kişileri daha sakin, daha kabullenici bir tavırla karşılamaktır. insanı şaşırtacak şeyler zamanla azalır.

var olduğuna dair rivayetler olmasına karşın gözlemime göre olduğu pek söylenemez. karşısındaki insanı dinlemeyen; bağırarak, hakaret ederek üste çıkacağını zanneden çok fazla insan var. üstelik çok uçlarda yaşıyoruz, çok ayrışıyoruz biz. bir kişiyi ölümüne savunabiliyoruz, farklı takım tutan kişilerle kavgaya giriyoruz. bu tarz ufak meselelerde bile ateşimiz bir anda fırlayabiliyor.
şahsen bunun dilimizi yeterince bilmememizle ve yeterince okuma alışkanlığımızın olmamasıyla da alakalı olduğunu düşünüyorum. bir şeyler okumayan, araştırmayan kişinin kelime hazinesi dar kalır ve o kişi dar bir kelime hazinesiyle de kendini yeterince ifade edemez. e haliyle kendini ifade edemeyince insan, üste çıkmak gibi bir gayesi de varsa hele, sesini üst perdeden duyurmaya çabalıyor.

bu yaş grubuna karşı objektif bir bakış açısı ve beklentisi olan gerçekten az insan var. kimi bilgisayar ve telefon kullanımı nedeniyle anormal eleştiriler yapıyor kimi de geleceğin kurtarıcısı olarak görüyor. oysaki henüz bu insanlar en fazla 20'li yaşlarının başındalar.
ben bu yaş grubunun gereğinden daha çok ağır şartlarda yaşadığını düşünüyorum.
keşke hiçbir şey umurumuzda olmadan gençlik yıllarımızı rahat geçirebilsek.