omnipotent yazar profili

mecburiyet - stefan zweig syf.14

sana değer veren birinden uzak durmak, aklının eksikliğidir. senden uzak duran birine değer vermek ise, nefsinin düşkünlüğüdür.

-ali bin ebu talib-

chevrolet impala 1967, black

gibi, yılmaz, evet o karakter gerçek.

bizans, orta çağ avrupa’sının en okur yazar toplumuydu. belki kısmen abbasiler onlarla yarışabilirdi, ama bu kadar yoğun felsefe okunan ve incelenen başka bir toplum yoktu. edebiyat, felsefe, retorik ve antik mitoloji konusunda çok bilgiliydiler. ancak bu bilgileri yaratıcı bir şekilde kullanmıyorlardı. daha çok geçmiş bir mirasın koruyucusu ve taklitçisiydiler. yeni fikirler üretmek, farklı bakış açıları geliştirmek gibi bir çabaları pek yoktu. örneğin aristoteles’i okuyorlardı ama onu tartışmak, eleştirmek ya da onun fikirleri üstüne bir şeyler koymak için değil, iyi yunanca öğrenmek, eskilerin literatürlerine hakim olmak ve edebi bir keyif almak için okuyorlardı. bu metinlere estetik değer gözüyle bakıyorlardı. bu yüzden bizans'tan ibn rüşd, farabi, ibn sina ya da biruni gibi büyük düşünürler çıkmamıştır. oysa bu adamların okudukları kitaplarla ibni rüşd'ün okudukları aynıydı. ama mesela ibn rüşd, aristoteles'e platon'a şerh yazarken bizans'ta bunlar söz konusu değildi. belki bir istisna olarak 1400’lerde yaşamış gemistos plethon sayılabilir. ama o da zaten bizans’ın son döneminde, imparatorluk yıkılmak üzereyken ortaya çıkmıştı.

ayrıca bizans toplumu oldukça izoleydi. dış dünyadan kopuk, adeta donmuş bir yapıdaydılar. herodot’un asırlar önce yazdıklarına bile sadık kalıyorlardı. örneğin türklere ve moğollara hala iskitler diyorlardı. hatta selçuklulara, iran’dan geldikleri için pers diyorlardı. bu da onların geçmişin gölgesinde kalmış, değişime kapalı ve entelektüel üretimden uzak bir toplum olduklarını gösteriyor. tüm bunlar da bana kalırsa bizans’ın yıkılmasının nedenlerinden biriydi.

değmeyecek insanlara gereğinden fazla önem verip onlarla muhatap olmak. ne zaman kaybı ama.

"kalbimdeyken nasıl cehennemde olabilirsin ki?"
(bkz: kingdom of heaven)

bu mesleğin piri les gold'dur.

sus ve dinle. karmaşadan, her türlü gürültüden, hatta benden bile arındır kendini. yaşamı kaçırma, aceleye getirme hayatı. sürekli bir şeyleri yetiştirmeye çalışma. “geç kalıyorum” hissiyatından kurtul. sus ve dinle. öğren yaşamayı. öğren istediğin ne varsa. dünyada her şeyi öğrenemezsin ama keyif al öğrenmekten. "geç kaldım, geç öğrendim" sanma; sadece keyif al. hafızanda yüzyıllar boyunca saklayacak değilsin ya öğrendiklerini. bilgi stoklayacak değilsin ya. arşivcilik yapma. zorunda olmadığın hiçbir şeyi öğrenme, sadece keyif aldığın şeyleri öğren. evet, elbette bilgiler nesilden nesile aktarılır; sözlü, yazılı, dijital derken stoklanır, arşivlenir, bu sayede daha çok şey bilir insan ama bir düşün, ne yararı var sana? insan heyecanlanmalı öğrendiklerinden ve heyecan duyacağı şeyleri öğrenmeli. her şeyi öğrenmemeli. haydi, boş bir sayfa aç ve hayata yeniden başla ama önce dinle kendini.

(bkz: sirenler)

sanki poseidon bana

sırf bunun için playlistim bile var.

buradayım be, buradayım!

safeviler döneminde yaşamış bir saray kâtibidir. 16. yüzyılda yaşamıştır ve ı. şah abbas’ın resmi tarihçisidir. şah abbas’ın hükümdarlık dönemini anlatan "tarih-i alem-ara-yi abbasi" adlı dört ciltlik bir eser yazmıştır. bu eser, dönemin siyasi, askeri ve toplumsal olaylarını detaylı şekilde anlatır.

safevi tarihçilerinin osmanlı için kullandıkları ifade.
(bkz: iskender bey münşi)

yahudilerin tarih boyunca en rahat ettikleri yerler, osmanlı toprakları ve protestan ülkeleri olmuştur. ilk bakışta garip gelse de, almanya bu ülkelerin başında gelir. hatta yahudilerin en başarılı oldukları ülke de almanya’dır. daha doğrusu, en başarılı yahudiler, genellikle protestan olan ülkelerde, özellikle de almanca konuşulan bölgelerde yaşamışlardır. örneğin freud, einstein, mendelssohn, alfred adler, stefan zweig, levi strauss ve karl marx gibi ünlü isimlerin hepsi bu coğrafyalardan çıkmıştır. liste böyle uzar gider.