vatanın için savaşır mısın sorusu

ben savaştım. sıradaki soru?

savaşırım. ben mg3 çüydüm, seferberlik emri de var. savasmayip da ne yapacaksın. vatana inanetten asılacak degiliz. mühimmat sandığını taşıyamam ama. onu da at hırsızı taşısin.

renkleri olmaya başladı vatanın;

mavi vatan için savaşmam,*

yeşil vatan için savaşırım,*

beyaz vatan için durup düşünürüm,*

kıbrıs kırmızı çizgimdir uzatılan eli kırarım*, falan.

en fazla call of duty oynarım bu saatten sonra

daha önce bunu defalarca yaptım. görev gelirse de hoşumuza gitmese de mecbur savaşacağım.

mecburiyet - stefan zweig syf.14

gereksiz soru her türk vatanı, milleti için savaşır.

savaşmam diyen pembe tezkere sahiplerinin yerine de savaşırım.

biz fakir ve alt tabaka insanlar olarak özel jetlerle kaçacak imkanımız yok.
bu durumda fakir ve alt tabaka insanlar olarak elbette savaşacağız. çünkü vatanseverlik biz fakir ve alt tabaka insanların işi. vatandan başka bir şeyimiz yok.
belki alt nesillerimiz zengin ve varlıklı olacak. onlara da özgür olacağı bir ülke bırakmak mecburiyetindeyiz.
ee ne demiş dede korkut ?
"oğulda neylesin baba ölüp mal kalmazsa ?
baba malından ne fayda başta devlet olmazsa ?"

hoş zengin olsam bile ailem yetiştirmiş vatansever ve milliyetçi olarak. bizim de kaderimiz bu olur. sağlık olsun. elin ukraynalı kadınları bile özgürlük uğruna savaşıyorsa bir kenarda pembe teskereli bekleyecek halimiz yok. utanırım yani.

bu çürümüş düzene karşı her gün savaşmıyor musunuz zaten?

akapenin kontrolü altında ki yer benim vatanım değil, geçici ikametimdir
değil savaşmak düşmanla işbirliği yaparım.

saldırı için, başkasına vekaleten asla savaşmam ama vatanı savunmak için hiç düşünmem savaşırım.

burada kavram karmaşası var, askeri savaşı, savaş olarak gören çevreler, savaşırım, demiş, yanlış yapmış. bi " doğruya yakın" entry var, o entry, zaten savaşmıyo musunuz, demiş, bu başlık altına girilmiş en iyi entry de bence o.

bunu masaya yatıralım,. savaş 5 çeşittir psikolojik / kültürel / ideolojik / ekonomik / askeri... bu beş kategorinin birinde yüksek, bir diğerinde de en az % 51' lik başarı sağlanmışsa, diğer 3'üne gerek kalmamaktadır...

tersi de olabilmektedir, atılan adımdan geri dönme de mümkündür, hitler fransa ' yı askeri açıdan 6 hafta gibi inanılmaz kısa bir sürede işgal etti. ancak " führerquartier" e gelen raporlar da fransız ' ın, ne ideolojik, ne kültürel ne psikolojik ne de ekonomik olarak almanlarla çalışmayacağı, alman ' ı ve dilini, kültürünü aşağılık olarak görmekten asla vazgeçmeyeceği, bu yüzden fransa ' yı uzun vadede alman toprağı addetmenin mümkün olmayacağı bizzat führer ' e raporlarla belirtilmiştir.

askeri savaş, çok kere işe yaramamıştır bu yüzden.

türkiye özelinde bakarsak, 1950' den bu yana türk halkı karşı devrimciler tarafından cahil bırakılır, kurumlarının, ideolojisinin içi boşaltılır, türk ' ün psikolojisi, ideolojisi araplaştırılır, hatta osmanlıca ana eğitim dili olsun, bile denir (dendi!!), başarısız oldu, geri adım atıldı. bu da türklüğün bir zaferidir. bu, sahte diplomalar, askeri öğrencileri atmalar, hep türk ' ün psikolojisini bozmak, ideolojik olarak yıpratmak için karşı devrimcilerin attıkları adımlardır. bu türden adımları atmaları için önlerine büyük zenginlikler konulur ve bu şahıslar " satın alınırlar"...

ben şahsen türk ' ün burada yazmayacağım bazı özelliklerinden dolayı tıpkı führer ' e fransızlar hakkında verilen raporlar gibi araplaştırılamayacağını, dayatılan ideolojiye boyun eğmeyeceğini düşünüyorum.

türk arap değildir, ve olmayacaktır da.

cevabim bu sekildedir:

x videosu

türkiye'deki gençlerin %15'i işsiz olarak tanımlanıyor. bu oran sadece çalışmak isteyen ve öğrenim görmeyen gençleri ifade ediyor. yani iş bulmaktan umudunu kesmiş veya açıköğretim dahil herhangi bir üniversitede eğitim gören milyonlar bu sayıya dahil değil. toplayacak olursak, ülkenin gençlerinin en az %20'si işsiz.
ikinci grubumuz ise asgari ücretliler. türkiye'de sigortalı çalışanların yarıdan fazlası asgari ücret veya altındaki bir ücretle çalışıyor.
yaşlısını, çocuğunu, engellisini ayrı tutarsak, ülkenin neredeyse yarısı ya işsiz ya da kazandığı parayla hiçbir zaman başını sokacak bir ev sahibi olamayacak. hatta yılda 1 hafta tatile bile gidemeyecek.
bu insanlar, uğruna savaşmaya hazır oldukları vatanın herhangi bir sahiline gidemeyecek, boğaza nazır bir çay bahçesinde ailecek oturup biraz vakit geçiremeyecek, işsiz kalırlarsa sokağa atılacaklar, evlenmek isteseler, evlenemeyecekler.
özetle; vatanı için savaşması beklenen nüfusun yarısına vatanın sağladığı hiçbir avantaj yok.
iş savaşmaya gelince, ülkenin kaymağını yiyenlerin çocukları bedelli askerlik yapacak, savaş çıkarsa avrupa'ya kaçacak, savaş bitince vatana dönüp mallarının başına geçecekler. fakir olan yarısı ise savaşacak, sakat kalacak, ölecek.
bir tarafta, hayatı modern kölelikle geçip, kazandığı her kuruştan vergi veren fakirler ve diğer tarafta, milyonlarca dolar kazanıp, eşinin arabasının yakıtını bile gider gösteren zenginler var.
savaşanlar zenginler olursa, bunun adı "vatan savunması" olur. savaşanlar fakirler olursa, bunun adı "zenginlerin mallarını savunma" olur.

vatan vergilerle ayakta dursun diye köpek gibi savaşıyoruz pardon çalışıyoruz.

zamanında savaştım. deneyimlerimi anlatayım. herkes öyle karar versin. askerlik şöyle bir şeydir olum. ölmek için gidersin, dönerse senindir. bu ülkede askerliğin ne olduğunu bilmeyen mallar var. çoğu askere gitmemiş ki. nereden bilsin tabii.

askerde başına gelebilecek en iyi şey ölmektir. çünkü yaşamaya devam ettiğiniz sürece teröristten beter muamele görürsünüz. mesela diyarbakır ktm vardı. güneydoğudaki birliğine katılmak için buraya teslim olursun, seni konvoyla birliğine götürürler. artık nereyse. konvoy kaç güne gelir, belli değil. 5 gün, 10 gün, belki de 15 gün. orada yatacak yatağın bile yoktur, öyle kartonların üstünde toprakta, betonda yatarsın. yemek vermezler. bir tuvalet var ki, sıçasın geldiyse boku yedin, on santim yükseklikte bir çiş gölünün içinden geçmen gerekir. ha çişin geldiyse de gölü büyütmeye devam edersin. orada hijyenle alakalı hiçbir şey yoktur.

orada girdiğinde oranın askerleri esrar satıyordur mesela. zaman geçsin diye alır, içersin. kimse de karışmaz. öyle çok pet, kova yaptık biz ktm içinde.

çatışmaya girdiğinde helikopterlere bir şey olmasın diye göndermezler. sen istediğin kadar geber. çatışma bittikten sonra helikopterler gelir, iki oraya buraya sıkar, şov yapar. ölen öldüğüyle kalır.

hele gece vakti pusuya düştün. sabaha kadar hiçbir şey bekleme. eğer vurulduysan ki benim badi vuruldu, sabaha kadar kanayarak ölürsün. öyle yaptı o da işte. öldü. sonra gelirler torbaya cesetini koyar götürürler. bir de gider o çatışmadan çıktıktan sonra, uykusuz, yorgun, ayakta savcıya ifade verirsin. otur evladım bile demez. öylece diker seni ayakta.

kim düşman kim dost bilemezsin bile. kim terörist, kim asker? hepsi muamma.

uykusuz geceleri saymıyorum bile. en beteri odur. sadece uyuyabilmek için bile ölmek istersin ama o sıra teröristlerin seni öldürmekten başka işleri vardır herhalde.

ölmek ne ki? ölünce değere binersin. çünkü bu leşçil mahlukat, senin dirinden çok ölünü makbul bulur. en iyi erkek ölü erkektir. hayattayken sana her türlü hakareti reva gören kezbanlar, ölünce tabutuna koşar.

başkalarının kanıyla kahramanlık etmek kolay olduğu için herkes vatan millet sakarya edebiyatı yapar. sen orada ne haldesin kimsenin s.k.nde olmaz. taaa ki ölüp, istatistiksel bir sayıya dönüşene kadar. 2 şehit var, umarım artmaz derler. ha iki, ha on, ne fark varsa. tabii başkalarının kanıyla kahramanlık yapanlar için vardır. ölü seviciler için vardır. ne kadar ölü, o kadar iyi. o kadar kahramanlık, o kadar dram.

ben şimdi bütün bunlara rağmen yine de savaşırım ama kiminle savaştığına bağlı olarak, mesela batının mayın eşeği olmak için ahmak ukraynalılar gibi ruslarla savaşmam. aksine ruslarla beraber batının mayın eşeklerine karşı savaşırım. ben zaten anti-militarist değilim. askerliği ve savaşı severim.

vatan için eyvallah ama içinde yaşayanlar için değer mi düşünürüm..

ölmek savaşmaktan daha kolay olduğu için muhtemelen kendimi öldürebilirim. ve bu konuda samimiyim.