opariestim yazar profili

kendi kendime dağılır, yine kendi kendime toparlarım.
böyleyim ben, başka türlüsünü bilmem...

-ben ölürsem küllerimi onun gamzelerine gömsünler olric.

-siz öldüğünüzde o hala gülüyorsa, küller okyanusa yakışır efendimiz...
#oguzatay

sus olric, düşünüyorum.

+ düşünmek ne haddinize efendim?

– descartes düşündükçe var oluyordu olric.

+ descartes düşündükçe var olur, siz düşündükçe yok olursunuz efendim.


tutunamayanlar, oğuz atay

hayat umduğumuzdan azı
kaldırabileceğimizin fazlasını sunar.
unutma!

"bir şey demeyeceksen gidiyorum." dedi.
gelmemiş birine "git!" demek,
dilsiz birine "konuş!" demek gibiydi.
sustum...
ve tarih ,gelmemiş birinin gidişine şahit oldu.

belki de sen unutulmaz değilsindir. unutamadığım şey seninle olan anılardır... hıı ne dersin?
(opariesti hayat kesintileri)

ne güzel demiş sezai karakoç
" beni çıkarttığında anlam bozulmuyorsa bundan sonra ayrı yazılalım."

bir anın doğması için bir önceki anın ölmesi gerekir. yeni bir "ben" için, eski ben'in kuruyup solması gerektiği gibi...
(anonim alıntı)

susuyorum.
beni hatalı sanıyorlar.
susuyorum.
verecek cevabım yok sanıyorlar.
susuyorum.
her dediklerini yapacağımı sanıyorlar.
susuyorum.
kırılmadım sanıyorlar.
ben susuyorum ya, onlar hep bir şey sanıyorlar.
bilmiyorlar ki ben konuşsam ne bir aile ne bir arkadaşlık kalacak.
ben susuyorum, siz sanmaya devam edin

dionisos : şarap, üzüm, eğlence tanrısı olarak bilinir. şarabın sadece sarhoşluk etkisini değil faydalı yönlerini de temsil eder.

zagzagel: bilgelik meleği baş melek cennetin en büyük koruyucusu olarak bilinir.

bazen çok safsın, diyorlar.
hoşuma gidiyor.
bu kadar cin fikirli, menfaat düşkünü arasında temiz kalabilmişim demek ki
ne mutlu saf kalabilene (!)

büyünce hayata karşı daha güçlü olurum sanıyorsun ya yanılıyorsun büyüdükçe düşüşün daha uzun yere çakılışın daha sert oluyor.çevrende yaralarını saracak kimsenin olmadığını görüyorsun.
kendi kanayan dizini kendin öpüp kocaman sarılıyorsun minik kalbine.içine akarken göz yaşların sol yanında ufak bir sızı ciğerlerinde nefes alamayışının can yakan acısı ile tek başına kalıyorsun.
kendine yeminler verip düştüğün yerden kalkıyorsun.ellerinle göz yaşlarını silip koca bir nefes çekiyorsun içine her ne kadar o sırada bir daha ağlmayacağına yeminler etmiş olsan da aslında
bir sonraki düşüşe hazırlıyorsun kendi...
(opariesti hayat kesitleri)

canın yanarsa ne yaparsın diye sordu petric.
anna biraz durdu söylemek ve söylememek arasında kaldı. adam beklentiyle bakmaya devam ediyordu. kafasını hafifçe sol tarafa çevirdi ve sorusunu cevapladı.
- bir hayal kurarım en güzelinden. sonra da onu öldürürüm. dedi.
petric bir süre ne demek istediğini anlamaya çalıştı bu durumdan başarılı olamamış olacak ki
- öldüreceğin bir hayali kurmak biraz aptal işi değil mi? diye sordu.
tam anna'nın tahmin ettiği gibi olmuştu petric de onu anlamamıştı. ufak bir fısıltıyla intikam işte dedi.
petric iyice meraklanmıştı iyi ama neden diye sordu.
konuyu en hızlı şekilde kapatmak istedi anna ve şu cümleyi kurdu
çünkü insanlara güvenmenin çok da kötü bir şey olmadığına beni inandıran hayaller, o yüzden onlar benimle sonsuza kadar yaşamayı hak etmiyorlar dedi.
anna biliyordu hayal kurmanın o eşsiz zevkini ama her hayalinin mavi okyanusunda boğulmaya da alışmıştı o yüzden o okyanusta boğulmadan öldürüyordu hayallerini.
(opariesti hayat kesitleri)