umursamaz.
bir evde dayak varsa, o dayağın her zaman bir sebebi de olmaz. döven ebeveyn mutlaka bir sebep uyduracaktır. hemen hemen her gün yok yere dayak yiyen çocuk dayak arsızı olup çıkar. hatta daha da fenası; hiçbir suçu yokken dayak yemek yerine, bir şeyler yapıp da dayağı 'hak etme' kararına varabilir. (bkz:
ben)
"bando takımına katılmak istiyorum" dediğim için dayak yiyeceğime, yaramazlık yapıp dayak yemeyi tercih ederdim. ki sonrasında öyle de yaptım. aklıma esen her şeyi yapıp, gönül rahatlığıyla dayağımı yiyordum. ağzımı burnumu kanatsa da, suratımı ya da vücudumu şişirip morartsa da umrumda olmuyordu. nasıl olsa hiçbir şey yapmadan öylece otursam da o dayağı her türlü yiyecektim.
siz siz olun, çocuklarınıza böyle davranmayın.
devamını gör...