percewell yazar profili

insana sadece yine kendisi üzülür, en dibindeyken duygunun; yok olma ihtimalinin verdiği burukluk ve boğaz düğümlenmesi verdiği acıyı ancak yine insanın ta kendisi bilir, hisseder.
sonra yok olunca, ruhu bile unutur o evrene sığdıramadığımız bedeni ve kalbi.

genel görüntü aurası kalite hissettiren yazarlar.
#viva zapata
#hatşepsut
#sevişilenbilizite
#bensenobiz
#mastor
#astra
#sadikhane
#köşe yastığı
#retro

bu yazarlarla oturup içmeyi çok isterdim. sofra, meze, yemek, kadeh tutuşları ışık seçimleri kısaca genel görüntü aurası muthiş, oturulup bozmadan bozulmadan saatlerce sohbet edilip birlikte çakır keyif olunacak tipler.

terk edilmedim ama askerdekini terk eden birini tokatlamıştım.
askerden geleli 1 ay olmuştu, ailem beni biriyle tanıştırdılar. her şey öyle hızlı gelişti ki, 1 aylık tanışmanın sonunda söz nişan düğün kararı alındı.
bi gün, ya dedim; senin bi erkek arkadaşın sevdiğin felan yokmuydu her şey çok hızlı gelişiyor ve bu bana hiç normal gelmiyor dedim.
kız: vardı!
+peki ne oldı?
-o şu an askerde
+en son ne zaman görüştünüz?
- falanca tarihte
+yani biz tanıştığımız hafta?
-evet
+ planınız neydi?
-askerden sonra evlenmek
+peki sen ona ne desin en son?
- seni istemiyorum biriyle tanıştım evleniyorum dedim, dedi kız.

o an dayanamadım okkalı bi tokat vurdum.
lan gerizekalı sen askerde ki adamın pisikolojisinden ne anlarsın, adam firar mı eder intihar mı eder diye düşünmedin mi.
benim için birini terk eden bir başkası için de beni terk eder dedim bitirdim.
hayatımda bir kadına attığım ilk ve son tokattı, gururlanmıyorum ama haketmişti.

saygı sevgi ve rahmetle anıyoruz

en sevdiğim eserlerinden bir tanesi.
te ez kalkirim bi ciwanî

(link: ::)

anım var ama, bu paranormal olayların biraz tiye alındığından dolayı anlatmaya değmez.
yine de nasıl? diye soracak olursanız, umarım başınıza gelmez.

içiyoruz çünkü!
kimisine hiçbir şey iyi gelmediği için.
kiminin her şeyi yarım kaldığı için.
kimisi geçmişte kaldığı kimin anda tutsak kaldığı için.
kimi keyiften kimi kederden zevk olsun diye içilen her kadehin temelinde dışa vurulamayan ince bir hüzün olduğu içindir.

her kim neye içiyorsa, sağlığına diyor buzlu viskimi yudumluyorum.

kimse boşuna havalara girmesin, kimse kimseye yalandan gaz vermesin.
bu sözlük ne yazarlar gördü arşa çıkarıp yerin dibine gömdü.

kaldı ki, bu sözlük kimseye güvenilerek açılmadı ve birileri gidecek diye de yok olmayacak.
komik bir başlık olmuş ( kemik yazarlar)
şimdi birilerinin yüceltilme çabası, sadece kendini popüler sanan ve onların dalkavuklarının cılız nârası.

insan beyni iki buçuk milyon gb kapasitededir, 100 milyar hücresi vardır, 15 milyon neron ile günde 24 saat haftada 7 gün, senede 12 ay çalışır.
ta ki sahibi, ölünceye, yada bir tarikat veya cemaate girene kadar.

kafamızdakiler uyuşsun diye içiyoruz, içtikçe vücut uyuşup kafamızdakiler canlanıyor.
ya gece uzasın ya da sabah olup gün dirilsin.

günahlarıma ortak olmayacaksan, cehenneme benimle gelmeyeceksen, cennete gireceğim kararı sen vermeyeceksen; kes sesini, bırak da içimdeki tanrıyla nasıl hesaplaşacağıma ben karar vereyim.

beni yargılamadan önce, zihnin temiz ve ağzının kokmadığından emin ol.

jack london
martin eden romanında
içimde söylemek istediğim çok şey var sanki.
çok büyük şeyler.... bunları ifade etmenin yolunu bulamıyorum.
bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat; her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor, hissediyorum ama, anlatamıyorum...

insan, bazen inde taşıdığı düşüncelerin ağırlığını hisseder. söylemek istedikleri birikir, büyür ama nasıl anlatacağını bilemez kelimeler yetersiz kalır.

anlatılamayan her şey dışa vurulmadıkça bi yük gibi taşınır.
zamanla bu yük insanın içinde sıkışıp kalır, kendi kimliğini bulamayan, dışarıya çıkamayan düşünceler biriken sessizlikle birleşir ve insan bir noktada bu boşluğu kabul etmek zorunda kalır.
ancak bu sessizlik, bi yandan da derinleşmeye başlar, belki de insanın en bütün savaşı; düşüncelerinin duygularının derinliklerine inmek ve orada içine hapsolmuş olan anlamı bulmaktır.

bazen insan, sanki her yol kapanmış gibi hisseder, ne tarafa dönse bir engel, neye uzansa eli boşlukta kalır.
kalbinin üzerinde ki ağırlık artar, adımları yavaşlar ve bu hissin hiç geçmeyeceğine inanır.
franz kafka

gerçek yaşlılığı bilmem ama, bildiğim tek şey şu ki! yaş ilerledikçe her şeyin, her kesin daha fazla farkına varıyorum ve bu beni rahatsız ediyor.

her felaketin ilacı vardır, zaman ve sessizlik.
ikisini başarmanın tek bir formülü vardır! güçlü bir irade.

giden gitsin kalan biz okçular tepeyi terk etmeyeceğiz ve gidenin geri dönmesini tavsiye etmiyoruz; dönen ilk kişi zehirli ok'u yer.

ne demiş atalarımız? tedariksiz ş*çmaya giden domala domala taş arar diye.

geçenlerde, içtiğim viski lerin tadı hakkında kısa tanımlar yaparken; hıyarın biri.
(mahlasını gerçekten hatırlamıyorum yoksa yazardım)
laf etmişti güya sanki çok pahalıymış gibi açıklama yapıyorum diye.
yeni bitti bu boş şişe ona girsin.

hibiki japon viskisi

her şey için geç kalmış gibiyim ama aynı anda her şeye yeniden başlayacak gibiyim.
bildiğin şu ki! artık eskisi gibi olmayacak her şeyin en başında ben varım.
geçmişle hesaplaşmayı bıraktığım gibi, geleceğe dair umudumu yitirdim.