periklytos yazar profili

zifiri karanlığı çok az bir şekilde aydınlatan ay ışığı

çoğunlukla elektronik cihaz tamircilerinin kullandığı numaradır. kimi insan anında kurtulabilirken kimilerini içine alır

özlenen yaşam mucizelerle değil devrimle olur

minecraft

rush b
ak-47
cs-go

birşey olmaz derim hep. her seferinde de olur

şu sıralar benzerine ihtiyaç duyduğum bir kitap. tekvin (arif ergin)

önceleri anlatabildiğim halde susardım. sustukça derinlerime attım kendimi. şimdi öyle duvarlara anlatıyorum

pudra şekerinin dayanılmaz hafifliği

hava yine kötü. ortalık yine sessiz. yine uykusuzum

saatler sonra ortaya çıkıp koridorda karşılaşırız ve göz göze geliriz orada. bi tuhaf olurum. anlatır aslında tek bir bakışta bana karşı olan hayal kırıklıklarını. öyle bir bakarki bütün aptallığımı yüzüme vurur. bir şans daha isterim sonra. yine..

atatürk’ün bir tarih öğretmenine öğüdü

atatürk’ün, 2 eylül 1928 de gelibolu ve 24 aralık 1930 da edirne kız öğretmen okulu’nu ziyaretlerinde o’na çiçek sunan ve atatürk’ün isteği ile tarih öğretmeni olup, ikinci türk tarih kongresi’ne gelibolu ortaokulu tarih öğretmeni olarak katılan refet angın anlatıyor:

20-25 eylül 1937 tarihleri arasında yapılan ikinci türk tarih kongresi’nde delege olarak bulunuyordum.

dolmabahçe sarayı’nda kongre çalışmaları devam ederken afet inan hanım, beni, bir gün atatürk’e şöyle tanıttı:

-size, çiçeği burnunda bir tarih öğretmeni tanıtmak istiyorum.

atatürk, bu söz üzerine dedi ki:

-çocuk, sen geç kalmışsın; ben, onu tanıyorum.

ben de:

-paşam, ben emrinizi yerine getirdim ve tarih öğretmeni olarak emrinizdeyim, dedim.

atatürk:

-bak, öğretmen olmak kâfi değil; görev şimdi başlıyor. şunu iyi bil ki, çok iyi öğretmen olacaksın. çok okuyacaksın. sen, zaten okuyorsun; ama, daha çok okuyacaksın. talebelerini, çok iyi yetiştireceksin. onlara, kurtuluş savaşı’nı çok iyi öğreteceksin. ve bu arada çanakkale savaşlarını sakın unutma! dedi.

ben:

-efendim, biliyorsunuz, ben geliboluluyum, dedim.

atatürk:

-evet, biliyorum. bak, çocuk; bunu neden söylüyorum? bizi, bu günlere getiren çanakkale savaşlarıdır. ezkaza biz onu kaybetse idik, bugün hür dünya camiası yoktu, diye konuşmasına devam etti.

ben ise:

-tamam, paşam! emredersiniz! şeklinde karşılıklar veriyorum.

atatürk, sözlerine şunları da ekledi:

-bak, çocuk; sana bir şey daha söyleyeceğim. inkılâpları ve ilkeleri yaşatacaksın. gerektiğinde mücadele edeceksin. sakın ha, unutma!

ben:

-paşa’m, nasıl unuturum? cumhuriyeti nasıl kazandık? siz, yüce kahraman atatürk’sünüz, diye cevap verdim.

atatürk, sözlerini şöyle bitirdi:

-biliyorum; ama, yine de unutma diyorum!

olduğum yere çakılırım ve vücudum panik haline girer. sonra illaki bi rezillik çıkartırım

ev telefonu

devlet memuru

kimisinin kaos kimisinin ahenk olarak gördüğü saniyesinde patlayabilen tabii becerebilenin bir ömür patlatmadığı bomba

şarkı söyleyin

açlıktan ölüyordum ve yapabileceğim hiçbirşey yoktu

hiçbir mesajı cevapsız bırakmayan tatlı dilli olduğu kadar yakışıklı bir kameramandır

dertlerini kağıda mükemmel bir şekilde dökebilen gelecek kokan değerli bir dost