profesor yazar profili

minecraft.

içinde başka insan olmaması üzücü gerçi ama oynarken belki tam da bu yüzden huzurlu hissettiriyor.

2007 eurovision şarkısı olan, verka serduchka'dan dancing lasha tumbai!

anlamı bile yok valla almanca sayı falan sayıyor adam ama fenaaa sarıyor. açıp dinleyin artık.

tatil falan anlamam ben sevmem öyle boş durmayı. kendi kendimi yiyip bitiriyorum sonra.

hocamın sözüdür: tatil, katil!

haklı. arada bir nefes alırız sonra devam. mezarda bol bol tatil yaparız.

çalışırken kullanabileceğiniz iki zaman tutma/ ne kadar çalıştığınızı takip edebilme uygulaması. hem de şirinlerinden. kızlar, toplanın.

study bunny: bir yavru tavşanınız var. bu minik tavşan odasında siz çalışın diye bekliyor. siz çalıştıkça mutlu oluyor, çalışıp para biriktirerek tavşanınıza kıyafet, tatlı malzemeler, yeni mekanlar satın alabiliyorsunuz. tavşanınıza ad verebiliyorsunuz, benimkinin adı "honey". tatlış tatlış çalışıyorsunuz tavşanınızla, geri sayım yöntemiyle zaman tutma vb gibi pek çok özelliği var.

forest: çalışırken ağaç dikiyorsunuz, o ağaçlar büyüyor, çoğalıyor ve orman oluyor. çalıştıkça farklı ağaç türlerinin kilidini açıyorsunuz.

disiplinlerini takdir ettiğim millettir. iki devasa savaşın mağlupları olarak her defasında küllerinden yeniden doğmaları hepimize bir ders niteliğindedir.

ha bir de bana nedense estetik gelen bir dilleri vardır.

aptal olduğum zamanlardır. şimdi akıllı mısın diye soracak olanlar sormasınlar rica ederim.

en sevdiğim gruplardan biri olan the hu'nun şarkılarından biridir. ama favorim sad but true'dur elbette.

adaletsizlik.

cehalet.

bir de çay. çay pek sevmem. belki limonla.

gerekirse düşmanımın kafasını keser kanında yüzmesini izlerim diye anlaşılsa da aslında öyle olmayandır. beni kan tutar çünkü. vampirleri de hiç anlayamam o yüzden mideniz nasıl alıyor yahu?

şimdi gereksiz yere hayat düzenimiz bozulmasın yav diye aşktan depar atarak kaçan kişinin, yani ben, tam karşısındadır.

ne o öyle yok kalbimiz olduğundan hızlı atacak, yok karnımızda filler tepişecek, adını duyduğumuzda ölecek gibi olacağız falan filan...

bize ters. *

benim açık mavili beyazlı kuşumun adı gökkuş'tur. bir tanem aşkuşumdur. çok seviyorum onu. elimden yem yediriyorum, kokluyorum öpüyorum... öter durur. elimde büyüdü sıpa (bir yaşında) uysal bir cicikuştur.

tek kusuru eşi olan çemkirik gece'nin peşinden ayrılmaması. bizim çirkef gecekuş doğadaki çoğu dişi gibi çok agresif. yavrularını koruması için bu agresyon gerekli olsa da yavrusu yokken niye bize dayılanıp durduğunu anlamak mümkün değildir. neden gece? çünkü onun koyu renkli tüyleri var. gece gibi. anlayın işte.

yeni başladığım dizi. ikinci sezondayım şu an. blair'i ne kadar sevip ona ne kadar hayranlık duyuyorsam serena'yı o kadar sevmiyorum. o kendini ata ata yürümesi, ağzını sürekli hareket ettirmesi, star tavırlarıyla beni gerçekten sinir etmektedir. ayrıca, bir başka yerde serena'yı oynayan aktrisin yani blake lively'nin dizi çekilirken blair waldorf'un ününü kıskandığını ve bunun bir sorun haline geldiğini okudum.

ek olarak, chuck bass ve blair waldorf'un arasında çekime bayılıyorum. dan'i sevemiyorum çok silik geliyor. babası rufus tatlı, kendi halinde takılıyor şimdilik. jenny asla 14 yaşındaki bir kız çocuğu gibi davranmıyor, gerçi bu tüm karakterler için öyle. ve lily, ah lily, çok güzelsin, zarafetin vücut bulmuş halisin. ne kadar izlesem de yetmiyor.

gossip girl'ün kim olduğunu biliyorum bu arada. bunu bilerek izliyorum. cidden son anda karar verdiler galiba çünkü gerçekten bir şey anlaşılmıyor şu anlık.

sanat tarihi okuyan bir tatlı kızdır. videolarını çok başarılı buluyorum özellikle kendisi arkadan seslendirme yaptığında belgesel gibi oluyor. umarım çizgisini bozmadan devam eder.

babama alacağım hiçbir ıvır zıvır meyve sebzeden değerli olamaz. hele bir de organikse değmeyin keyfine.

kasabaya araştırma için gelip elinde kamerasıyla fink atan cildi güneşten yanmış saf yabancı da benmişim. arada görünüp iki çift laf edip tekrar görünmez oluyormuşum.

birkaç yıl sonraki halimizi görüyor gibiyim. geleceği görmek için zaman makinesine ihtiyacımız yok.

insanlar, malesef, öyle büyümüyorlar. keşke gidenleri bu şekilde getirebilseydik. nafile.

ilk geldiğimde gözlerimden kalpler çıkarak girdi okuyup yazıyordum. o zamanlar kafam güzeldi tabii. sonra normalleşme dönemine girdik, bana yaramadı. geri döndüğümde her şey bana yabancıydı...

aynı şey uzun süre aralıksız takip edip ara verdikten sonra geri döndüğümde bir milyon güncellemeyle neredeyse çehresi değiştirilen oyunumda da oldu. şimdi alışmaya çalışıyorum, ikisine de.

natüralist miyiz ne oluyor dediğim başlıktır.

eskiden öyleydi, şimdi devir değişti yeğen; bir çocuğu ana babası değil ne idüğü belirsiz internet kişileri yetiştiriyor artık! dolayısıyla ana ve baba kendi ilmini veya zulmünü çocuğa aynen geçiremeyecektir... erkenden akıllanıp neyin ne olduğunu anlayamayan, kendini bu derin karanlık internet çukurundan çıkaramayan çocuğun ise vay haline!

başlığı dolaylı yoldan -bazenleri başına bkz eklemek suretiyle- yeniden yazan anormaller. örnek verecek olursam:
normal sözlük'ün olmazsa olmazlarının yazıldığı başlıktır.

aferin sana süper zeka. biz anlamamıştık zaten.