profest yazar profili

sizinle savaşmayan birini yenemezsiniz.

her insan bir dünya olduğu için genelleme yapınca yanlışlık payı olabilir. genel bir yorum yaparsam şunları söyleyebilirim:
iyi olmak, kötü olmamak.
sadece kelimede değil; kalpte, düşüncede, ruhta, hayatta, evde, dışarıda, her yerde.

iyi insan güzel sever, iyi insan güven verir, iyi insan masum olur, iyi insan mutluluk saçar, iyi insan...

kötülüğün her gün çoğaldığı bu dünyada, belki de bundandır aşık olacak insanlar bulamamak...

travma(lar).

psikolojik hastalıklar bir süreçten oluşur. ana sebep vardır, çevresel faktörlerin etkisi ile bu sebep tetiklenir ve hastalıklara sebep olur.

ana sebep nedir sorusunun cevabı eğitimsizlik.
psikolojik hastalıkların sebebinin her zaman bebeklikten geldiğine (bkz: sigmund freud) inanıyorum.

eğitimsizlik dediğimiz kişinin eğitimsizliği değil, ailenin eğitimsizliği oluyor.
aile bazı önemli konularda; sevgi göstermemek, hayatının kontrolünü almak, çocuğunun birey olduğunun farkında olmamak, kararlarına saygı duymamak, fazla üstüne düşmek ya da hiç düşmemek, cesaretini kaybettirmek gibi konularda büyük hatalar ile yapıyor.
yukarıda yazdığım konularda yapılan hatalar hayat boyunca kişinin ruhunda gizli bir kanser hücresi gibi saklı kalıyor. zaman içinde kansere dönmesi beklenilecek sadece.

bebekliğinden sonra kötü bir olay yaşamasa içindeki gizli hastalıklar dışarı çıkar mıydı? bu bir döngü, çocukluğunda ana noktalarda hatalar yapıldığı için hayatı boyunca iyi ve düzgün kararlar alamıyor. alamadığı için de bebekliğindeki sorunlar hayatına eşlik etmeye devam ediyor. döngü...

sağlıklı bir toplum olmamızın ana koşulu güzel insanlar yetiştirmek. güzel insanlar yetiştirmek için de güzel çocuklar yetiştirmek gerekiyor. güzel çocuklar yetiştirmek için de güzel evebeynler olmamız gerekiyor.

şu an toplumda görülen en önemli sorunlardan biri kadın cinayetleri de çocukluğa dayanıyor.
kadın cinayetleri haberlerine baktığımız zaman büyük çoğunluğunun 30-50 yaş arası olduğunu görürüz.
erkek gibi erkek düşüncesi ile yetişen çocuklar, erkekliğini hayatı boyunca kanıtlamak için bir savaş veriyor. bu savaşta da masumlar, kadınlarımız canlarını kaybediyor.

bu bir savaş değil! bu bir cahil eğitimin kötü sonuçları. her sorunun doğduğu eğitimsizliğe dur dedikten sonra bu acı olaylarımız da bir gün bitecek. daha fazla geç kalmamamız dileğiyle.

yaptığımız her seçim bize iki yol sunuyor. bu iki yol bize bir daha iki yol sunuyor. bu iki yol bize bir daha iki yol sunuyor. bir seçimle sayısız yolun yolunu açıyoruz, sayısız yolun yolunu kapatıyoruz. her yol kendi içinde sayısız ihtimaller barındırıyor. her ihtimal kendi içinde sayısız dünya bulunduruyor. hangi yola gidersek gidelim, seçtiğimiz sayısız yollar aslında bizim tek bir yolda ilerlememizi sağlıyor. yollar kendi içinde sayısız olsa da bize bir seçim hakkı veriyor.
şu an hangi yoldayız? seçeceğimiz ikinci, üçüncü, yüzüncü yollar, şu an kendi içinde hangi ihtimalleri barındırıyor? o yolu seçtiğimiz zaman sayısız ihtimallerin hangileri kapanacak, hangileri bize ihtimalleri sunan yollar olarak kalacak?

bilmiyoruz, belki de farkında değiliz.
hangi yoldayım, o yol bana hangi ihtimalleri getirecek? bilmiyorum. ihtimaller bana nasıl bir dünya sunacak? bilmiyorum. hangi dünya yaşadığımız dünya, hangisi diğer ihtimallerdeki dünya? bilmiyorum.

bildiğim tek şey var: hangi yoldaysam, hangi yolu seçeceksem, o yol bana hangi dünyayı sunacaksa, bana verilen bütün seçim haklarında "senin yanımda olduğun dünyayı seçeceğim." bu kadar ihtimaller arasında beni nasıl bulacaksın dersen, kalbimin götürdüğü yere doğru gideceğim. çünkü kalbim, senin olduğun yerin diğer bütün yerlerden daha aydınlık olduğunu biliyor. her zaman en aydınlık yolu seçeceğim.
sen bu yollarda benim yollarımı aydınlatan ışık, ıssız geceleri gündüze çeviren güneşimsin.
seni çok seviyorum.

yazının her cümlesi bana ait, fakat bunu daha önce hiçbir kadına atmadım. siz sevdiğinize gönderin ve çok mutlu olsun.

not: şair değilim ama şair olabilecek kadar sevgi doluyum.

burada "üniversiteler, seks yapmak için vardır." düşüncesiyle bakıyorsak bu düşüncenin sapıklıktan farkı yoktur. ayrıca cinselliği bir kurum altına saklamak da doğru değildir.
baktığımız zaman da başlık bu düşünce ile ilgili olarak açılmış.
bu bakış açısı ile üniversite okumaya gidenler, ailesine yük olmaktan başka bir halta yaramazlar.

herkesin neden üniversite okumaması gerektiğini ve bu kadar fazla üniversite olmasının hatalı olduğunu da görebiliyoruz.

aklı başında olanların üniversite okuması dileğiyle.

not: karşılıklı seks yapmak gayet doğal ve normaldir. benim karşı çıktığım bu amaçla okula gidilmesi. bu bakış açısı ile herkesin "kendisine, ailesine, ülkesine ve geleceğine faydalı olacağını söylemek imkansızdır."

anın değerini bilmek.

hayatımıza baktığımız da sadece anlar vardır, anılar. bizi mutlu eden yada üzülmemize neden olan anılar. aslında yaşadığımız günlerin, ayların içinde olan her durum andır. mutlu olsak da olmasak da canımız sıkılsa da eğlensek de sadece o an için geçerlidir. birkaç dakika sonra yada bir gün sonra o ana ulaşmak, o anı tekrar yaşamak yada başka bir deyişle geçmişe dönmek istemek mümkün değildir.
hayatımıza baktığımız da ''zaman." kavramının olmadığını görürüz. yaşadığımız olaylar ya da yaşamak isteyip de yaşayamadıklarımız. dün ya da yarın diye bir kavram yoktur aslında. film izlediğimiz an vardır. uzun bir anı ifade eder kimine göre uzun kimine göre de kısa. ya da bir bilgisayar oyunu oynadığınız bir anı düşünün. ya da bir kitap okuduğunuz. hiç kimsenin aklına dün, az önce kavramı gelmez. kitabını okurken yaşadığı anlar gelir. bir kahve hazırlayamaya başladığı ya da sıcacık yatağına uzandığı an. oyun oynarken iyi oynadığı anlar ya da kötü oynadım dediği durumlar.
zaman, sadece insanların düzenini sağlamak için söylenmiş olan hayali bir olgudur. bunu fark ettiğimiz zaman hayata başka bir gözden ya da hayatın gözünden hayatımıza bakma fırsatı buluruz. başka bir deyişle, "yaşadığımız bu an hem dünümüz hem de yarınımız olur."

futbol gibi gündelik/haftalık olayların olmamasına çok sevindim.
futbol ve dahil edebileceğim siyaset, halkın hafızasını karıştırmak ve asıl sorunu unutturmaya yöneliktir.
toplumumuzda da en çok bilgimizin olduğu iki konu bu olduğu halde (!) * hiçbir başarı yoktur. 90 dakika tabii ki de herkesin eğlenmeye hakkı var. buna kimse karışamaz fakat karıştırılan konu önceliklerin ne olduğu konusudur.
yılda 90 dakika kitap okumayan kişilerin, her hafta 90 dakikasını heba etmesine anlam veremiyorum.

yaptığımız her seçim bize iki yol sunuyor. bu iki yol bize bir daha iki yol sunuyor. bu iki yol bize bir daha iki yol sunuyor. bir seçimle sayısız yolun yolunu açıyoruz, sayısız yolun yolunu kapatıyoruz. her yol kendi içinde sayısız ihtimaller barındırıyor. her ihtimal kendi içinde sayısız dünya bulunduruyor. hangi yola gidersek gidelim, seçtiğimiz sayısız yollar aslında bizim tek bir yolda ilerlememizi sağlıyor. yollar kendi içinde sayısız olsa da bize bir seçim hakkı veriyor.
şu an hangi yoldayız? seçeceğimiz ikinci, üçüncü, yüzüncü yollar, şu an kendi içinde hangi ihtimalleri barındırıyor? o yolu seçtiğimiz zaman sayısız ihtimallerin hangileri kapanacak, hangileri bize ihtimalleri sunan yollar olarak kalacak?

aslında "hep öyle böyle olmaz." böyle olmasını biz çizeriz.