rinkaku yazar profili

hellsing - alucard
kuroshitsuji - sebastian michaelis
şeytan olmaları dışında bir ortak yanları daha var o da iki boyutlu olmaları

scooby-doo
gumball
tutenstein
müfettiş gadget
samurai jack
winnie the pooh

j.d. salinger'in dokuz öykü kitabının ilk hikayesidir. yapı kredi yayınları tarafından yayımlanan bu kitabın kapağının oldukça sade oluşu tam da salinger'in istediği gibidir.



(kaynak: https://www.hurriyet.com.tr/okurla-kitabim-arasina-ben-bile-girmemeliyim-13640806)

olgunlaşmamışken tadı çimen gibi olan meyve

feminizim bir kadının kendi yolunu çizip o yolda yürümek istemesini desteklemektir ve bunun erkek düşmanlığı ile zerrre alakası yoktur. gerçtekten bu kadar açık bir olguyu nasıl erkekliğinizle ilişkilendirebildiniz? ayrıca feminist olmak için kadın olmaya da gerek yok. aklı selim her bireyin ülkemizde ve dünyada olan olaylardan yola çıkarak destekleyebileceği bir görüş. sadece kadınların hürve eşit olabilmeleri ile ilgili. kadınların kendi kararlarını verip ayakları üzerinde durması erkeklere nasıl düşmanlık oluyor?

genel olarak platoniktim ve klişelerin neredeyse hepsini yaptım. baş harflerimizi yazmak ve kalp içine almak, montumu onun montunun üzerine asmak, vurmak, sürekli onu kovalamak falan. ama anlatabileceğim en farklı ve bana travma yaşatan olay 4. sınıfta başka sınıftaki bir çocuğu -şıpsevdi olduğumdan bizim sınıf bitmişti sanırım- sevmemdi.
çok tatlı ve kibar biriydi. aynı seçmelide olduğumuz için tanışmıştık. arkamda otururdu ve saçlarımla oynardı. ayrıca sürekli benim sevip semediğim şeylerle ilgili soru sorardı. bu yüzden bu çocuktan hoşlanmaya başlamıştım. tabii ben bana bu kadar iyi davrandığı için acaba beni mi seviyor diye düşünüyordum.
neyse bir gün bu çocuk bizim sınıfa geldi. ben de sırada yalnız oturuyordum. kapının oradan sıra arkadaşımın nerede olduğunu sordu . dışarıda dedim. sonra yanıma geldi ve elindekileri gösterdi. hepsi one direction kartpostalıydı. 'bunları seviyor musun?' dedi. o zamanlar one direction ile ilgilenmiyordum ama yalan söyleyip evet dedim. elinde bir sürü kartpostal vardı ve onları bölüştürdü(?). en çok kartpostalı sıra arkadaşıma ayırdı. bunları ona vermemi söylemişti. bana da iki tane vermişti. üzülmüştüm gerçekten çok üzülmüştüm ama sonra şeytanlık yapasım tuttu sıra arkadaşım için ayırdığı kartpostallardan birini çaldım. eve gidince de resmen altıma yapacaktım stresten ya biri çaldığımı gördüyse diye. hatta olayı o kadar abartmıştım ki yıllarca o kartpostalları sakladım ve kimse bulmasın diye sürekli yerlerini değiştirdim. cidden çok travmatik anılarım var bu çocukla. şıpsevdi kalbimi kıran ilk kişiydi ve platoniklik üzerime sülük gibi yapıştı.