rose yazar profili

kaan boşnak/şeyhim beni ışınla

yakın zaman da yaptığım ve deli gibi pişman olduğum olaydır.
yapmayın,etmeyin,eylemeyin..

ıhlamurların neden çiçek açmadığını anladım,çünkü ıhlamurlar çiçek açınca ölürler.

evet ellerim mütemadiyen üşür ve evet hatırlanmayı severim,bir de ıhlamurları sonsuz ıhlamurları..

keşke ben düşseydim düşüncesi.

her şey.

sabahın üçünde sen,kahve,teras,istanbul..
cümlesi aaaaa dostlar.

ölüm.

kaymaklı lokumu efsane.

hüzün yaka çiçeğimiz...
orada duruyor öylece bütün ihtişamıyla,ya gözlerimiz bile hüzünle bakıyor öyle ki mutluyken bile o mutluluğa hüzünleniyoruz,hüzünlü olmama halini kendimize bir ihanet sayıyoruz sanki,o çiçek orada duracak her şeye rağmen ,en mutlu günlere mutlaka hüzünlü bir an hatırlanacak,en güzel anlarda en hüzünlü anlar.
asıl merak ettiğim şu neden mutluluğu kendimize yakıştıramıyoruz ki neden mutluluk çiçeği iliştirmiyoruz yakamıza..