hüzün

"hüzün insanın güvenebileceği bir duygu... tüm diğer duygulardan güçlü... mutluluk yanında gelgeç kalıyor; güven vermiyor. yayılıyor, daha uzun sürüyor ve iyi hislerin yerini öyle ustaca alıyor ki kendinizi bir anda prangasında bulana kadar değişimi hissetmiyorsunuz bile. mutluluk için canımızı dişimize takıyoruz ve bu kaçamaklı hissi bir kere ele geçirince kısa süre tutabiliyoruz; parmakların arasından akıveren su gibi, gidiyor. ben suyu tutmak istemiyorum. ele gelen, sağlam bir şey tutmak istiyorum. anlayabildiğim bir şey... hüznü anlayabiliyorum; bu yüzden, ona güveniyorum. hüznü hissetmemiz gerekiyor, mutluluğun kısa süreli laf kalabalığından korunmak için olsa bile... bilip bileceğim şey karanlık; belki de işin sırrı onu şiire çevirmektir."

sonbahar mevsimine en çok yakışan duygu.

hüzün yaka çiçeğimiz...
orada duruyor öylece bütün ihtişamıyla,ya gözlerimiz bile hüzünle bakıyor öyle ki mutluyken bile o mutluluğa hüzünleniyoruz,hüzünlü olmama halini kendimize bir ihanet sayıyoruz sanki,o çiçek orada duracak her şeye rağmen ,en mutlu günlere mutlaka hüzünlü bir an hatırlanacak,en güzel anlarda en hüzünlü anlar.
asıl merak ettiğim şu neden mutluluğu kendimize yakıştıramıyoruz ki neden mutluluk çiçeği iliştirmiyoruz yakamıza..

içsel duygulanım, gönül üzgünlüğü.

rahmetli yazar * ali türkan'a göre :

"hüzün; öfkenin demlenmiş hali yani eyleme dönmemiş öfkenin posası."

hep aniden girer hayatımıza.

çok derin manaları içeren "hüzün"
yardan, sevgiliden ayrılışın, yaşanan bir çok acının, hayal kırıklıklarının gelip insanın ruhuna yansıması; bir daha gitmemek üzere gönüle yerleşmesidir...

verilenlerin anlamlandırılması
verilmeyenlerin anlaşılması için
vişne gibi buruk hüzün
her sonun ardında hissedilen
başlangıçların az öncesi
kıymetli bir mola hüzün.
elma kokan salon

yüktür. saç döker,saç beyazlatır,kilo verdirir.

... zaman zaman deli dalgalarla gelir, gönlümün kıyısına vurur.

seni acından öperim
hüznünden rastık çeker
kelimenden koşar
manasına kulaç atarım

- sen şimdi ne okuyorsun
- sinema
- neden puanın buna mı yetti ama ne olcan bitirince
- sinemada yol göstericem yada klap sesi belki emin değilim
-...
-.......

arapça kökenli bir kelimedir. arapça, huzn kelimesinden alıntılanmıştır. üzüntü manasına gelir.
tdk tarafından anlamına bakıldığında da gönül üzgünlüğü, sıkıntı manasına da gelir.

"biraz gülecek olsan, vay sen misin gülen ?
hemen yetişir hüzün." - behçet necatigil

şu an ve sonsuza dek içimde bulunacak olan his..
neden her şey ve herkes beni üzüyor ve sadece incitiyorlar.
umarım kalbimin kırılmadığı zamanlar hızlıca gelir.
birisine güvenmek istiyorum sonra o da bir b*k yapıp kalbimin içine edip gidiyor.
gözyaşlarım makyajımı bozuyor sıkıldım ağlmaktan.

amcamı, baba yarımı kaybettikten sonra sahip olduğum tek duygu.

son 6 aydır üzerimde ve içerimde hissettiğim en yoğun duygu.
rahat ama rahatsız
huzurlu ama huzursuz
neden?

bazen bir sebebi varken bazen sebepsiz yere içimizi kaplayan duygusal boşluk.

ah hüzün vatanım oldu benim
gençliğimin sıcak düşlerinde ısıttım
üşüyen ellerimi.
ve karanlıklarda aradım aydınlık günlerimi...

beden ile ruhu aynı sarhoşlukta kendinden geçiren o naif ve hırçın duygu...

yazmak istediğim başlıklara şöyle bir bakınca, tam da şuan bu başlığa yazmak istedim. evet, biraz da hüzünden bahsedelim.

hüzün biraz boşluktur diye düşünüyorum. yani bazen hüznü elinizden bir şey gelmeyince yaşarsınız. bazen çok inanırsınız da karşınızdakine, onun sizi salak yerine koyması ama sizin her şeyi biliyor olmanız çok acı verir. hüzün budur işte. elinizden bir şey gelmez. keşke gerçekten inanabilseydim ona, gerçeği bilmeseydim dersiniz ya da keşke doğruyu söylese...

hüzün, mutsuzluk gibi değildir. sanki hüzün, böyle bir yandan bile bile lades gibidir. yani bazı şeylerin sonuçlarını değiştiremezsiniz ya, o an hüzün gelir işte. böyle etrafınıza bir bakarsınız. içinizde bir boşluk... o, elinizden bir şey gelmeme boşluğu. o, sizin oturup sadece beklediğiniz boşluk.

hüzün bir yandan da buruktur. kalbiniz kırıktır mesela. ama böyle küçük bir çocuğun, minicik kalbidir o an sizin kalbiniz. o kadar buruk olur ki, her neden hüzünlüyse, ona... o kadar buruk olur ki. söyleyemez de. içinde kalır. öyle bir şey olsa da geçse diye bekler. dedim ya elinden bir şey gelmez çünkü...

hüzün o ilk gözyaşıdır. soldan akan. hani acıdan akan o ilk gözyaşı... insanın ağlamamak için o kendini tutuşu, yutkunuşu, gözlerini kapatışı boşunadır. çoktan hüzün gelmiştir. yerleşmiştir.

hüzün o şiirlerin en etkileyici yeridir. bazen bizim yazdıklarımızda hayat bulur, bazen de okuduklarımızda. bazen bir duvarda yazar, gördüğünüzde kalbiniz bir anlığına durur gibi olur ya. işte hüzün oradadır.

gözlerinizin duvara kilitlendiğini noktadadır sonra. bir türlü ayrılmaz gözleriniz o duvardan. saatlerce izlersiniz de bir an bile içinizdeki o hüzün hafiflemez.

ahh o hüzün, evde de bulur sizi, sokakta da. hatta kendi dünyanıza kaçsanız bile, koşar arkanızdan yakalar sizi, bırakmaz izi... bu gecemiz de hüzün dolu olsun. bu gece hüzün ile bir başka güzel...