tembeldüşünür yazar profili

umarım herkesin taraftarlığı bir kenarı bırakıp, en iyi olacağını düşündüğü kişiye oy verdiği seçim olur.

umarım halka efendilik taslayacakların değil de hizmet edeceklerin kazandığı seçim olur.

umarım belli kişilerin tarihin tozlu sayfalarına yollanacağı seçim olur.

gerçekten yeter. kaç senemizi verdik, daha fazla verecek ne senemiz ne de takatimiz var.

son zamanlarda yaptığımı fark ettiğim eylem. bir sürü kitap aldım. hepsi de çoğu kişi tarafından önerilen ve sevilen kitaplar. ama şöyle bir durum var aldığım kadar hızlı okumuyorum. işin daha kötü tarafı okuduğum kitapları da sadece bitirmeyi ve diğer kitaba geçmeyi düşünüyorum. bir kitabı bitirmeyi düşünmekte elbette sorun yok ama o kitabı bitirmek için okumak bence büyük bir sorun. daha elindeki kitap bitmeden kitaplıktakini düşünmek de öyle. çünkü kitaptan alacağın değeri düşürüyorsun. sadece okuduğun sayfa üzerine düşünmek ve kendine bir şeyler çıkarmak varken kitabı bitirmene kaç sayfa kaldı onu düşünüyorsun. bu şekilde okuyunca da kitap artık sadece çerez haline geliyor. paketini açıp, hemen tükettiğin bir abur cubur gibi. sanırım tüketim toplumunun yan etkileri insanı bu hale getiriyor. sadece topluma da suç bulmamak lazım tabii. ben de suçluyum. tüketime bu denli kapıldığım için. sadece kendimi ve toplumu suçlamak yetmez. bu konuda daha dikkatli olmalıyım. işin iyi tarafı en azından bunun farkındayım. umarım farkındalığım anın ve bulunduğum sayfanın da farkına varmama vesile olur.

çok fazla kriter olduğu için olan durumdur. işin sonunda kriterlerin hepsinin boş olduğunu görünce şok olur insan. tanışmak lazım. hiç selam vermediğiniz biri hayatınızın geri kalanının eksiklerini tamamlayacak kişi olabilir. selam vermeden, tanımadan bilemezsiniz.

not: yazdıklarımdan mutlu bir aile babası gibi duruyor olabilirim ama öyle değil.

yine bu iyi halimiz gibi geliyor bana. böyle giderse çoğu kişi gitmiyor olmasına rağmen adam başına bir cami düşecek.

yaşamak o kadar önemli bir şey değildir. önemli olan şey ölümdür. alan bir anlam ifade etmez aslında, önemli olan sınırlarıdır. bir alan ancak sınırları kadar anlamlıdır. ve hiçbir alan sınırsız değildir.

bir yerde kendi için de çabalamayan erkektir. hayatımızdaki insanlar için bize olan yakınlık derecelerine göre çaba sarf ederiz. ama bu çabada öncelik kendimiz oluruz. var olabilmek için. önemli olan sınırı çizebilmektir. belli ölçüde emek sarf etmeliyiz ki emeği hakedelim.

ejderhanı nasıl eğitirsin - dişsiz

onun gibi sadık arkadaş zor bulunur. arkadaşı için kendi canını bile feda edecek kadar koca yüreklidir. forsu da vardır. alfa ejderhadır kendisi.

pusulasını kaybetmiş yolcu gibiyim
gidiyorum ama yönüm belli değil.

dar görüşlü, geri kafalı insan meşgalesidir. günümüzde hala bu kadar yaygın olması insanlık adına utanç vericidir ve muhtemelen uzun yıllar daha utanç vericiliğini sürdürecektir.

yorgun insandır. her şeyin anlamı vardır ama sürekli bu anlamlar aranarak yaşanmaz. bazen yağmur yağarken sadece ıslanmak gerekir; buharlaşmayı, yoğunlaşmayı, bulutu ve suyu düşünmeden. sürekli düşünürse, bir şeylere anlam yüklerse nasıl yaşar bi insan?

aslında böyle yapmaları çok saçma. belli başlı yerlerde içmeyi yasaklasınlar, belli bir saatten sonra içmeyi yasaklasınlar ve alkolü kötülesinler. bu saydıklarımı yaparlarsa gençler çılgınlar gibi içer.

insan sürekli değişir. sevgisi, saygısı, inancı ve çok daha fazlasıyla değişir. bence değişimin olduğu yerde kişi sorgulamalıdır. sadece sevgiliyi değil, kendini de.

viyana. istanbul'a hakkari'den daha yakın ama coğrafi olarak. imkan olarak çok çok daha uzak ve benim hakkari'ye gidecek kadar bile imkanım yok.

martı çığlıklarından ve karga böğürmelerinden dolayı son zamanlarda duymadığım sestir. keko kuşlar yüzünden canım kumruların sesine hasret yaşıyoruz.

ölen sevgilimin intikamını almaya çalışırken, sevgilimin aslında ölmediğini ve beni en yakın arkadaşımla aldattığını öğrenirdim. intikam peşinde koşmaktan yorulduğum için onları kendi hallerine bırakırdım. sonrasında bu olaydan esinlenip bir kitap yazar, zengin olurdum. zengin olunca, iki çocuklu dul bir kadınla evlenip, çok mutlu bir hayat sürerdim. ta ki beni aldatan eski sevgilim ve eski en yakın arkadaşım yaşadığım hayatı kıskanıp, karımı ve üvey çocuklarımı öldürene kadar. bu olay beni büyük bir depresyona sürüklerdi ve yeniden intikam hırsıyla yanıp tutuşurdum. karımın ve çocuklarımın intikamını almak için eski sevgilimi ve eski en yakın arkadaşımı öldürür, cesetlerini ormana gömerdim. yorgun argın eve gelir ve yatağıma uzanırdım. sabah polis baskınıyla uyanırdım. eski sevgilimi ve eski en yakın arkadaşımı öldürmekten yargılanır ve müebbet yerdim. ben hapisteyken, öldüğünü sandığım karım beni ziyarete gelirdi. çocuklarının babasının eski en yakın arkadaşım olduğunu ve bütün bunları ondan intikam almak için planladığını söylerdi. onun gözlerinin içine bakardım ve derdim ki: "çocukları benim için öp."

evde, işte, restoranda, avmde fark etmez. her yerde yaptığım ve son derece keyif aldığım bir eylemdir. üzücü değildir. her zaman size eşlik edecek insanı bulamazsınız. onun dışında bazen biri size eşlik etsin de istemezsiniz.

ek olarak; yemek yerken sohbet etmeyi sevmem ve bazen hiç kibarca yiyesim gelmez. bu sebepler dolayısı ile de gayet güzel bir eylemdir. kararında yalnızlık iyidir, kimseye zararı dokunmaz.

ruhu sömürülmüş insanlar sadece kayıp vatanların izlerini sürerler.

anası, babası müslüman diye müslüman olandan pek de farkı olmayan gençtir.

gördüğüm en ironik başlıklardan biri.

felsefenin gereksiz bir şey olduğunu düşünmek felsefe yapmaktır. ek olarak felsefeye gereksiz diyemeyiz çünkü gerek kelimesinden önce felsefe gelir.