trifon yazar profili

siyah.

sponge bob mı patrick mı?

çocukluğum.

google olmayacak, yazı bir iletişim aracı olmaktan çıkmış olacak, dünya olmayacak. ben olmayacağım.

duştan çıktım, üstümde tiril tiril bir gömlek. sabah kahvemi içiyor, sigara tüttürüyorum. dişlerimi fırçalayıp hoş kokular da süründüm mü, marmaray'ın kliması karşısına verip burnumu, yüzümü, hoh diye içime çekmeye hazırım yurdumun binbir türlü ter, yağ, vücut kokularını.

gününüz aydın, gününüz pürneşe geçsin efen'im.

(link: )

haydarpaşa'ya varmayacak bir trende eski yolculuklar için düşülmüş bir nottur:


vaktiyle biz geceleyin tandoğan'dan biner,
sabahında haydarpaşa'ya inerdik;
senin anlayacağın, bozkırda büyüğü açar,
deryayı görende cila çekerdik.

devlet malı masalar mühürlü basma kanaviçe
mezeler o biçim.
hepimiz çiçek gibiyiz,
-öyle ya, rakı içeceğiz!-
ben diyeyim mülkiye'de, sen say çiçek'teyiz.

ne müzeyyensiz kor bizi 657'ye tabi
-aşçısı, ocakbaşıcısı, garsonu
ceketli kravatlı- tekmil güzel abimiz,
ne gam gasavet döşümüzde.

efkarlanırdık elbet inceden,
müzeyyen bu, efkarlanılmaz mı!
usullaşırdı sohbetler, biraz daha derin nefesler
alınırdı sigaralardan.

ama değil mi ki şair demiş:
boyuna da yoksulluk lafı edilmez 'a!
bizim efkar bildiğimiz de o hesap:
birkaç şarkı, birkaç duble, birkaç sigara.

o müzeyyen ki bilmez misin
nasıl döndürür kadehi başta,
nasıl doldurur hicranı gönül içre
anda coşar da şenlenir, şenler -ne ara!-

o vakitler biz kolkola inerdik
kolkola bindiğimiz trenden.
âşıksak hele
-hem nasıl!-
dalında çiçeğe durmuş arıyeli
-durmuş ya!-
bir bakmışız:
deniz yürümesin mi gara!
-mis!-

sen bir de ispanyolca sor.

küçük iskender'in tanrı adlı şiirinde geçen. şöyle ki:

tanrı

nara sor,
hangi tanesini daha çok seviyor?

hayat. başta ne ağladım!

ulan ne olaydı be sahi. ve amma yaşlanmışım.

okey oynarlar, yancı da kivi oraleti içer diye düşünmüş olabilir.

bir ablamız istiklal'de bir anda önümde bitmişti bir akşamüzeri, çaresiz dinledim ülkenin bilmem ne nanesi (geçmiş zaman, hatırlamıyorum) üzre sorduğu soruyu. mevzuyu tam anlamadım da, durdum, düşündüm, "ne desem boş" dedim. yayınlandı mı bilmiyorum.

bu seferkine sözlüğü darlamak düştü. kitabımı unutmam hiç iyi olmadı. ne bana ne sözlüğe yarayacak ama bu yolculuk da böyle olsun, açtım "rastgele"yi, aklıma esen başlığa fısıldıyorum.

insan şeffaf olacak, içi dışı bir olacak.

hayko cepkin ile böğürmüşlüğüm var, 2008, '09, bilemediniz '10 yılındakinde.

gitmediğimizi kim söyledi!

biz neler içtik,
neler yedik,
bak hâlâ burdayız.

kendinin ve yaşadığın her anın kıymetini bilmektir. ötesi laf ve güzaftır.

nasıl da şahlanıyor amaaan...

beni bir kez daha kör kuyularda merdivensiz bıraktığı uzun saatlerin ardından, balkonda rockstar gibi güneş gözlüğüyle otururken adına türküler tutturduğum.

arkadaşım kusura bakma, vizontele'deki sırma saç sezgin geldi aklıma.