trifon yazar profili

benim bağırasım gelir
piraye diye...

burnumun direğini sızlatan başlık.
boşa dememiş yazar, insan sadece çocukken yaşar.

ne sen sor ne ben söyleyeyim.

pek sevdiğim, içmelerime bahane eylediğim bir orhan veli şiiri.

dağ başındasın,
derdin günün hasretlik.
akşam olmuş,
güneş batmış,
içmeyip de ne halt edeceksin?

anılan sırayla;
bamya
fasulye
çağla

biberonu peperonu,
ne bilirsin onu bunu.
düz betondan yol m'olur,
melek iken okçu m'olur?

sen, sen, sen, hepiniz!
gülümseyiniz.

jockey full of bourbon, covered by joe bonamassa

kayıt kuyut bilmez isen
gözün göğe bakmaz isen
akşamsa ne sabahsa ne
şol aleme kaytsz isen.

üstü kalsın.

siyah.

sponge bob mı patrick mı?

çocukluğum.

google olmayacak, yazı bir iletişim aracı olmaktan çıkmış olacak, dünya olmayacak. ben olmayacağım.

duştan çıktım, üstümde tiril tiril bir gömlek. sabah kahvemi içiyor, sigara tüttürüyorum. dişlerimi fırçalayıp hoş kokular da süründüm mü, marmaray'ın kliması karşısına verip burnumu, yüzümü, hoh diye içime çekmeye hazırım yurdumun binbir türlü ter, yağ, vücut kokularını.

gününüz aydın, gününüz pürneşe geçsin efen'im.

(link: )

haydarpaşa'ya varmayacak bir trende eski yolculuklar için düşülmüş bir nottur:


vaktiyle biz geceleyin tandoğan'dan biner,
sabahında haydarpaşa'ya inerdik;
senin anlayacağın, bozkırda büyüğü açar,
deryayı görende cila çekerdik.

devlet malı masalar mühürlü basma kanaviçe
mezeler o biçim.
hepimiz çiçek gibiyiz,
-öyle ya, rakı içeceğiz!-
ben diyeyim mülkiye'de, sen say çiçek'teyiz.

ne müzeyyensiz kor bizi 657'ye tabi
-aşçısı, ocakbaşıcısı, garsonu
ceketli kravatlı- tekmil güzel abimiz,
ne gam gasavet döşümüzde.

efkarlanırdık elbet inceden,
müzeyyen bu, efkarlanılmaz mı!
usullaşırdı sohbetler, biraz daha derin nefesler
alınırdı sigaralardan.

ama değil mi ki şair demiş:
boyuna da yoksulluk lafı edilmez 'a!
bizim efkar bildiğimiz de o hesap:
birkaç şarkı, birkaç duble, birkaç sigara.

o müzeyyen ki bilmez misin
nasıl döndürür kadehi başta,
nasıl doldurur hicranı gönül içre
anda coşar da şenlenir, şenler -ne ara!-

o vakitler biz kolkola inerdik
kolkola bindiğimiz trenden.
âşıksak hele
-hem nasıl!-
dalında çiçeğe durmuş arıyeli
-durmuş ya!-
bir bakmışız:
deniz yürümesin mi gara!
-mis!-

sen bir de ispanyolca sor.

küçük iskender'in tanrı adlı şiirinde geçen. şöyle ki:

tanrı

nara sor,
hangi tanesini daha çok seviyor?

hayat. başta ne ağladım!

ulan ne olaydı be sahi. ve amma yaşlanmışım.