urlalı yazar profili

olmasa mektubun diye tanıyıp sevdiğimiz yeni türkü şarkısının orjinal hali.
"( bana) her şey seni hatırlatıyor " olarak türkçeleştirmek mümkün şarkının adını.


sözleri;*

"her sey seni hatirlatiyor,
basit ve sevilen
gunluk esyalarin...

sanki onlar da benimle birlikte bekliyorlar,
senin gelmeni, bende iz birakacak olsa da son bir kez.

tüm askimiz dolduruyor odayi
bir sarki gibi, ikimizin birlikte söyledigi
yüzler ve sözler, ve çatirdayan düsler.
gün agardiginda, gerceklesecek olan ne.

hersey seni hatirlatiyor,
basit ve sevilen,
gunluk esyalarin...

hersey seni hatirlatiyor
en iyi dostlarimiz bile.
kah tavernada, kah sinemada.

yalniz basima okuyorum, göndermis oldugun mektubu,
hani daha bir kez bile öpüsmeden önce.

tüm askimiz dolduruyor odayi
bir sarki gibi, ikimizin birlikte söyledigi
yüzler ve sözler, ve çatirdayan düsler.
gün agardiginda, gerceklesecek olan ne.

hersey seni hatirlatiyor,
basit ve sevilen,
gunluk esyalarin..."

spotify

"... gel, eritir demirleri bendeki ateş... "

"gün bizim, güneş bizim."

el oso = çok eski, özerk ve enternasyonal bir aşkta "urlalı" anlamındaki kelime, esas anlamı "ayı".

o da el mago idi, büyücü.

sonra kayboldu, boşuna dememişim.

kendi iradesi dışında zarar görmüş hede.

"vuruğu var" cümlesinin hem özne hem de fiiliyatı. kendi kendine yapamaz bu hali, kendi kendimi kimse vuruk yapamaz, buna inanmıyorum? kırar, çatlatır ama vuruk illa ki 3. şahıslara muhtaç.

vuruk yaşamlar içten içe hepimizin başında, ya içimiz vuruk ya içimiz başkasının vuruk sebebi.

zarar dışta gözükse bile, esası iç kısmında.

birinciden sonra, orası kesin yer mim'i.

ama ikinci de değil, yakın ama değil?
o sondaki tek bir harf olmak istediği yerden belirsiz zaman ve yer uzaklığına fırlatıp atıyor bu garip kelimeyi.

insan olsa her yerde görünmez duyulmaz olurdu o kesin, bir fırsat bulup ikinci olayım da birinciye bir adım daha yaklaşayım derdi günü gecesi boyunca.

ikincil

ikinci'den çok daha sevdicekli bi'de, sıcak, mütevazi ama yaralı, orası kesin.

birinci'nin olup birincil' in olmadığı bu dünyada yaşaması zor ihtimallere dayanan bi' garip.

başkalarına göre biz, bize göre başkaları.

bunlar kolay tanımlanır halleri, bir de kendi kendisinin kuklası olanlar var, onların işi zor, öyle 5 dakika süre verip bir kelime seçen insanlar gibi değil onlar*.

misal ben?
kimim, hangi bilinmeyen güçlerim şu anki halimi kontrol ediyor bilmiyorum, ben şu anda yelkenkaya'da bira içip yunanca şarkılar dinlemek istiyorum ama "içimdeki ben" tarafından iplerimden tutulup iskan edildiğim yer 2x2 metrekare bir oda.

sevmiyorum bu hali, o kadına söylücem kelimeleri kabulüm ama süresi kabusum.

öteki'nin az daha yakında duranı, az daha sıcağı, daha çok benyakın'ı.

"ötekinin yanında" dediğiniz şeyi daha yakına getirir bu kelime, "berikinin" mesafesi bir kalp / kol / omuz mesafesi daha yakında durur, içinde "oraya" ait bir şeyler vardır, öteki adı üstünde ötelenir, beriki daha çok yana çekilir.

başkasının ötekisi olarak yaşayan insanların en büyük duası bu olmalı, beriki olmak.

zor.

"o kadar çok ki, milletin beyninde kıymıklar dolaşır benimkinde mızraklar,
birini çıkarıp iyi edemeden öbürleri batar içinize, acır acıtır yakar yaktırır insanı,
durmaz gecelerde gelip bulur üstelik bunlar en çok, en savunmasız, en gün ışığı görmemiş yerlerinizden girer en çok acıtabilecek yerinizi bilip özenle seçer, soluk aldırmazlar, "durun yahu bir nokta koyalım şuraya" deseniz duymaz, koca bir paragrafı virgüllerle doldururlar,tek savunmanız tanım yaparak kapatmaktır paragrafı, yaparsınız. "

ilkel bir saldırı, av, savunma aracı ve insanın insana batan en zayıf yeri, düşüncelerinin toplamı.

hangi kadının kalbine dokunduysam iflah etmiyor, harbiden uçağım ben.

genelde itin teki gibi uyuduğu halde melek gibi bir pozunu yakalamıştım o gün.

urla'nın yerlisine bereket verip, yabancısına kazık yeme olanağı sağlayan meşhur pazar yeri.

tanrı ve/veya kutsal bildiğiniz ne varsa ona dua edin, "kastın azabına düşmüşken" bu adamı karşınıza çıkarmasın. onmuyor.

malgaca pazarı, o gün.

sağolsun çok nazımı, kahrımı çekmiş ve hâlâ çeken yazar.

aforizma işlerime o de bakar, ben söylerim o yazar. *

denkgeliş'ler.
istanbul / 2015-16

dingilin biri hayatımın 1 saatini çaldı, sinirliyim. puh!

ona laf anlatmaya çalışıp, saçmalıklarını dinleyeceğime hamamböceklerine istiklal marşı öğretirdim, daha verimli geçerdi zamanım.

boyunlarındaki parasal tasma'nın çıkmasını istemeyen mahlukatların korkusudur.

kovayı altına koyduğunuz şeyin ineğin memesi olduğuna emin olmadan işleme başlamamak.

odanın hacim olarak ölçüsünü hesaplamak, içindeki yatak, tv, tv altındaki zımbırtı gibi şeyleri toplam hacim miktarından çıkararak net rakama ulaşmaya çalışmak.
geçen sene bugün nerde / ne yapıyordum sorusuna cevap aramak, hatırlayınca küfretmek, yanımda kedi olsaydı kuyruğu ile oynardım diye düşünmek, sigara içmek, çok sigara içmek, "allahtan alkol yok" diye teselli bulmak, "kaç kadeh kırıldı minnoş gönlümde" diye mırıldanarak, bütün minnoş kadehlerin ebelerini cima anında düşünmek, kendimden tiksinmek.
bitmek.

edit : kedi olaydı iyiydi.

edit dö la l'editt! : dur dur, şunu unutmuşum.
(bkz: hercaimiş çiçeği)

aynı rahle-i tedrisattan geçtiğimiz yazar.

böyle yazınca havalı da oldu yav, iyi oldu.
şunu bırakıp kaçayım ben.

bedenimizin içinde, en kuytu ve barınaklı köşelerden birinde olmasına rağmen bizden çok başkalarında ikamet eden organ.