vriginanın_odası yazar profili

yazarı " var olmanın dayanılmaz hafifliği" ile tanımıştım. ilk olarak internette dolaşırken bir sitede karşıma ' son varoluşcu yazar' olarak çıkmıştı. bir şekilde kitabını edindim ve daha okumaya başlamadan başlığı üzerimde düşündürücü bir etki yaratmayı becermişti. farkına varmadan kendime varolmanın dayanılmaz hafifliğini fısıldamaya başlamıştım : bahçede dolaşırken, okula giderken, okuldan dönerken. ve garip bir şekilde bu söz beni rahatlatıyor, bir tüy hafifliğinde süzülerek yoluma devam ediyormuşum gibi hissetmeme yol açıyordu. tabi bu başlık herkesde aynı etkiyi yaratmıyordu eğer benim hissettiğimi kendinizde duyumsamadıysanız buna şaşırmam çünkü kitabın başlığını soran ve aldığı yanıt karşısında - bu ne biçim isim diyen arkadaşım beni kendine şaşırtarak size şaşırmamam için beni hazırlamıştı bile.
aslında kitapta ;çevrelerindeki olayların, yaşadıkları çevrenin ana karakterlerimiz üzerindeki etkilerine dikkat çekiliyor. tam olarak etkilerine dikkat çekildiği de söylenemez, asıl kişiliğimizi oluşturan şeylerin zaten başlı başına onlar olduğuna dikkat çekildiği daha doğru tanım olur işte var olmak o kadar hafif tesadüfi bir rüzgarla her an farklı yönlere kayabilecek kadar...
kısacası varlığımız üzerinde ne kadar az söz sahibi olduğumuzu anlamamızı sağlayacak bir kitap. ve kitapta yazarın da tanıklık etmiş olduğu prag baharı gibi o zamanlardaki işgallere de yer verilmiştir. ve bu tür şeyler de bize hafifliğimizi daha iyi hatırlatacaktır. asıl acınası şey ise ordan oraya savrulan, bu kadar hafif olan ruhumuz ve bedenimizle bunca ağırlıkları sırtlamamızdır.

eğlenmek

bazen gereksiz yere öter bu alarm. yaptığın her eylemde ,hatasız eylemlerde bile, öterse alarm bir kontrol ettirme vakti gelmiştir sistemi. aksi takdirde kendine karşı olan bir güvensizlik içinde heba edersin tüm hayatını.

eğer alınan kitaplar okunuyorsa en zararsız hastalıklardan biridir.

melek olsan kanat sesinden rahatsız olacak insanlar var

gün

sesiz bir insanın içini bilmek çok zordur kimi insanlar içi boş olduğu için konuşmadığını zannederler oysa içlerinin doluluğu bazen onları susmaya zorlar şimdi çoğunuz ne alaka filan diyorsunuz. kitabın ana karakteri raif efendi de bunlardan biri. zaten çekingen ve naif kişiliği de sesiz olmaya oldukça elverişli bunun yanı sıra yaşadığı birtakım olaylar da onun böyle bir hayat sürmesine katkı da bulunmuştur. o kürk mantolu madonna raif efendi'nin hayatına öyle bir dokunmuştur ki artık hayat onun gözünde yalnızca kürk mantolu madonna ile başlamış ve onunla da bitmiştir. şu sözü de bunu destekler niteliktedir :"hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. ikinci defa oynayamam..." nasıl başladı ve nasıl bitti bunu bilen biliyor bilmek isteyen de rahatlıkla okuyabilir.
üstelik sabahattin ali' nin bazı yerlerde bir kadının gözünden dünyayı anlaması ve ifade etmesi oldukça çarpıcı bir detaydı.

"geçmişteki mutluluğu anımsamak kadar büyük acı yoktur"
dante ne kadar da haklı hele geleceğe dair umutlarını da yitirdiysen...