yürüyenuçak yazar profili

ben haberi burada görmüştüm ve olaya en iyi yorum da bizzat altında şu şekilde verilmiş.
evet ne yazık ki "ülkeye psikolojik sorunu olan 8-10 milyon suriyeli aldık."

bedava doğdu, bedava yaşıyor. türklerin sahip olamadığı ve olamayacağı imkanlara onların kendi ülkesinde sahip ve işte yaptığı. ki kendi ülkesine ihanet eden soysuzun teki ne bilsin bayrağın kıymetini zaten!

mantıklı bir aşk evliliği... demek isterdim ama aşkın olduğu yerde mantık ne gezer? olsa olsa yolunu kaybetmiştir, ama mantık bu bulması da uzun sürmez.
bana sorarsanız sevgi evliliği derim canlarım. zira mantık kalbi doyurmaz, aşk da karnı. oysa sevgi öyle mi? aşk gibi aniden çıkmaz ortaya, yavaş yavaş olur. mantık gibi paraya pula da bakmaz; sağlıklı bir bireyse sevgi sahibi şefkate, merhamete, yüreğe bakar. gelir oturuverir bir köşesine, sonra kendinizi onun için ölüyor olarak değil de onunla olmak için yaşıyor olarak bulursunuz. sevgi insana yaşam verir zira. aşk gibi hararetli değil de huzurlu, sakindir. kendinizi bulmanıza sevgi yardım eder aşk değil. toprağa düştüğünüzde sevgi yeşertecektir sizi, oysa aşk yakıp kavurur çöl misali.
velhasıl kelam bakmayın aşka mantığa; sizi evliliğe bağlayan şey sevgi olacaktır.

hiçliğin içinden kendini yaratmak, kendi dünyanı kurmak, kendine yetebilmek ve bunu yapabildiğin için yok edilmek istenmektir...
basit şeylerle mutlu olduğunda "vizyonsuz", basit olmayan mutluluklar istediğinde "kendini bir şey sanan"; sevgiye karşılık verdiğinde "kaşar", vermediğinde "kezban"; belli bir yaşa kadar evlenmemişse "evde kalmış", evlenip boşanmışsa "sorunlu da kocası boşamış", kendi ayakların üstünde durabilmek için çalıştığında "erkek gibi", çalışmadığında "asalak" olan; zarıyla yargılanan ve "kadın mıdır kız mıdır" gibi söylemlerle erkeklerin sürekli yaptığı bir şeyle ayıpmış gibi yaftalanan; gülmesi, yürümesi, konuşması, ses tonu, varlığı erkekleri hep tahrik eden; açılsa "orospu", kapansa "dar kafalı" olan; her dinde, ırkta, mezhepte nedense ortaya atılan, evlendirilmeyen, alınan ama verilmeyen, severse kavuşturulmayan; üzerine ortaklık kurulan bir "şey".
bu ülke, başını kapatan kadınlara zulmettiği gibi açık olanlara da zulmetti. din politikaları kadın üzerinden yürütüldü, mezhep çatışmalarında kadınlar kaldı ortada zavallı ve yetim, kendi ırkından olmayan adamla evlenmesine izin vermediler ama başka ırktan kadınla evlenen erkeği her nedense hor görmediler. alınan bir "şey"dir bu kadın denen illet, verilmez.
sevmedi mi öldür, çay soğuk olmuş vur kır ağzını, yemeğin tuzu mu az olmuş patlat gözünü. amman yılda bir de adını reklamlara konu yapıp kapitalizme de satmayı unutmayın bu "şey"i, sonra unutursunuz be, n'olacak?
kadın olmak "şey" olmak işte. eşya gibi bir "şey". alıyorsun sıkılınca atıyorsun, öldürdüğünde cezası bile yok! ne kullanışlı değil mi?

teoman - güzel bir gün

koma denge azadi - dera sore

azam ali - in other worlds

hiç bir şey.
bir insanın hayatı, yaptıkları hakkında yorum yapmak kimsenin haddine değildir. ayrıca cehaletinizi, gerikafalılığınızı, düşük iq seviyenizi de ortaya çıkarır. en iyisi siz bi susun.

kız ismet: hüsnüü beni unuttun mu hayatım? vs...

k.s. : ulan o... ben seni rüyamda bile görmedim

yedi bela hüsnü

(bkz: gamsız olmak)

stefan zweig -bilinmeyen bir kadının mektubu

elinize geçen parayı çarçur etmeyin, biriktirin. damlaya damlaya göl oluyor gerçekten. kendinizi geliştirmek, okumak vs. size kalmış. ama para önemli...

biz her şeye,

esirgeyen ve bağışlayan,

çokça esirgeyen ve çokça bağışlayan,

hep esirgeyen ve hep bağışlayan rabbin adıyla başlayan adamlarız anna.

büyücülerin, haramilerin, borsacıların, reklamcıların, korsanların, işgalcilerin, bankacıların elinden kurtulmamız da bundan.

sanayi devriminde bile, karanlık, rutubetli, çok bağırışlı, çok nefessiz, çok sabahsız, çok aşksız, çok çiçeksiz, çok neşesiz, çok kitapsız bir fabrikada hayatta kaldık sırf bu yüzden.

piyasaların hınçla dolu iniş çıkışlarına kalbimiz dayanıyor bir şekilde. kalbimiz derken, ilk gençliğimiz, sakalımız, bir kasetin iki yüzüne de ardarda kaydedip dinlediğimiz şarkımız diyorum aslında.

işte böyle yaşıyoruz ve yaşamak da sana dair uzayıp giden bir özleme dönüşüyor.

insaf et anna!

gidelim buradan.

senin masumiyetini,

bilgelik zamanlarından kalma sırları,

dünyanın bütün sabahlarını yanımıza alıp da gidelim.

hesap etmeden, haritaya bakmadan gidelim.

ölelim diyecektim az kalsın. ölmeyelim. hiç ölmeyelim anna.

sarılalım diyecektim az kalsın. içimden böyle şeyler de geçiyor işte. sarılalım, dudakların...

tamam sustum.

gitmek istemezsen bir şiir miktarı kadar otursak diyorum.

şiir kalsın istersen, sadece otursak. oturmasan da olur benimle,

sadece ellerimi tut. ellerimi tutma dilersen sadece yüzüme bak.

yüzüme bak ama anna, yüzüme bak. gözlerime bak, gözlerimin içine bak.

gözlerim biraz karanlık. içinde cenkler, ayinler, kesik damarlar, kapıları yumruklayışlar, cipralexler, turgutlar, edipler, sezailer, siyahlar, beyazlar, uykusuzluklar, bitmeyen başağrıları, bildirilerin öfkesi, duvarlara uzun dalmışlıklar var.

gözlerim biraz yorgun. içinde bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler...

bekleyişler anna. köylü çocukların parasız yatılı sonuçları mesela. nişanlısı askerde kızlar, kızı ölüm orucundaki baba, babası tersanede oğul, oğlu şizofren anne.

hepsini sayamam gerçi, utançlarım da var. ama geçecek hepsi, geçecek. şifalı gözlerin her şeyi iyi edecek.

gözlerimin içine bakmaktan korkma anna.

sen adımını attığın andan itibaren hira dinginliğine dönüşecek ortalık.

tanrı bizimle de konuşur belki.

tarık tufan / anna