türkiye’de kadın olmak

kadınlar günü kutlu olsun. linkteki tabloya neden olan bütün ikiyüzlü hatta yüzsüz üçkağıtçılar az ötede kutlayın.
twitter.com/turkeymonitor/s...

ekseriyetle mutsuz olmaktır.

bu sebeplerin bir çoğu, türk erkeğinin mutsuz olma sebeplerinden farksızdır. ama buna ek olarak :

taciz, tecavüz, kariyer yollarındaki adaletsizlik, evdeki iş bölümünde yaşanılan adaletsizlik, toplum içinde bir erkek kadar rahat hareket edememek, istemediği durumda evliliğini bir erkek kadar rahat sonlandıramamak gibi ilk anda aklıma gelen olumsuzlukların da omuzlarında birer risk ve yük olduğunu kabul etmek zorundayız.

erkekler için de mutsuzluğa sebep bazı durumlar ekleyebiliriz ancak kadınlara ekleyeceğimiz kadar ağır olmayacaktır.

kadınları mutsuz olan bir toplumun erkekleri de doğal olarak mutlu olamayacaktır. sonra "erkek erkeğe takılırken neden daha mutlu oluyoruz biz?" diye sorup duruyoruz işte.

erkeğe köle bakış açısı ile bakılmaya maruz kalma..

özel günlerde anne, en sevgili, baş tacı olan, diğer günlerdeyse canının bir değeri olmayan varlık olmak demektir.
türkiye'de kadınsanız;
yüksek sesle kahkaha atamazsınız
dolmuşta tek başınıza kalmamak için gideceğiniz duraktan önce inersiniz
edildiginiz taciz yüzünden tacizci degil siz suçlanırsınız "giymeseydiniz canım siz de o daracık şeyi "
evinizi öğrenip sonradan rahatsız edilirsiniz korkusuyla taksiden evinizin önünde inemezsiniz
her gün şiddet görüp sanki bu sizin ayıbınız gibi saklamaya çalışırsınız
çeşitli şekillerde öldürülür 2 gün yasınız tutulduktan sonra unutulur gidersiniz.
yani türkiye'de kadınsanız harikasınızdır, hem de dünyanın sekizinci harikası.(!)

hangi konuda kadın olmak.. hangi tanımda kadın olmak.. ucu açık başlık.. çok tartışırız..

zor zanaattır ülkede kadın olmak ki erkek olmakta zor ama.. ama işte ucu açık kadın kadar kapatılan değil..
doğduğun coğrafya göre değişir..
dip kesim de isen geçmişten görülenler ile hayata devam edersin aklının bir köşesinde bir hayalin vardır utanırsın el alem ne der diye allahtandır der kabul edersin.
orta kesim de isen şansın olur aile bağnazdır ama bi tutunacak dal bulursun ondada şanslı olacaksın ki elinde kalmasın.
üst kesimde isen zaten şanslı doğmuşsun ama akılsız devam etmişsindir. yaşamına yön verecek her türlü hayaline imkanın var iken dip kesmin hayallerini kabul edip allahtan der geçersin..

zordur kadın olmak.. dinleyeni çoktur.. hayranı çoktur.. anlayanı yok denecek kadar azdır..

ah bi bilseler kadın ne yücedir..

sürekli sözlüklerde ağlamaktır.

başka bi olayları yok galiba.

bıçak sırtında yürümektir. suçlu her parmağın işaret ettiğidir. potansiyel tahrik barındırandır. her hareketi davetkar olarak algılanabilendir. ve en kötüsünün bir yönü daha ölümü durumunda kendisiyle alakalı olmayan iftiralara maruz kalacağını bildiği için tweet ya da başka bir şekilde kendini ifade etmesidir.

“ bana bir gün ulaşılmazsa kaçmamışımdır, kaybedilmişimdir, ben bir yerden aşağı atlamam allah korkum var benim biri atmıştır. uyuşturucu kullanmam zorla verilmiştir. bir gün hastahlerden biri olursam bulunacak kılıfların hiçbirini yapmam, hakkımı arayın.”diyen feyza nur saydam gaziantep’te bir binanın 7. katından düştü? düşürüldü?

kadın olmak doğarken hak aramaya doğmaktır. çünkü hep haksızsındır. anlatılmaz, yaşanır demeyeceğim zira yaşatmıyorlar.

eşya=kadın.

fuckbuddy ya da ons parterim olacak kimseyle ayni cinsiyette olmaktir.

insan olmaktır. bu konuda vicdanı rahat bir insanım , kadını erkeği şöyle böyle diye yadırgamam ha dalga geçerim ama yüzeysel bir şeydir gül geç tarzı. ama işi ciddiyete alacak olursam artık kadını ile erkeği ile can güvenliği pek olmayan insanlarız bugün birisi tarafından öldürülebiliriz ve bizi öldüren ceza almayabilir iki yıl yatar şartlı tahliye ile salınır , ev hapsi alır ya da tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılır. can güvenliğimiz yok ben de isterim herkes özgür olsun istediğini yapsın kafa rahat olalım ama bu ortamda bir sürü suçlunun içinde 'dikkatli özgür ' olmalısınız. lanet olsun yine tiksindim , kusasım geldi içimden sövdüm güle güle.

(bkz: oksimoron)
türkiye'de bayan olursunuz, karı, kız olursunuz, hanım, hanımefendi olursunuz, hatun, hatun kız, ve dahi müdüre, hakime vb bile olabilirsiniz ama kadın olamazsınız.

hiçliğin içinden kendini yaratmak, kendi dünyanı kurmak, kendine yetebilmek ve bunu yapabildiğin için yok edilmek istenmektir...
basit şeylerle mutlu olduğunda "vizyonsuz", basit olmayan mutluluklar istediğinde "kendini bir şey sanan"; sevgiye karşılık verdiğinde "kaşar", vermediğinde "kezban"; belli bir yaşa kadar evlenmemişse "evde kalmış", evlenip boşanmışsa "sorunlu da kocası boşamış", kendi ayakların üstünde durabilmek için çalıştığında "erkek gibi", çalışmadığında "asalak" olan; zarıyla yargılanan ve "kadın mıdır kız mıdır" gibi söylemlerle erkeklerin sürekli yaptığı bir şeyle ayıpmış gibi yaftalanan; gülmesi, yürümesi, konuşması, ses tonu, varlığı erkekleri hep tahrik eden; açılsa "orospu", kapansa "dar kafalı" olan; her dinde, ırkta, mezhepte nedense ortaya atılan, evlendirilmeyen, alınan ama verilmeyen, severse kavuşturulmayan; üzerine ortaklık kurulan bir "şey".
bu ülke, başını kapatan kadınlara zulmettiği gibi açık olanlara da zulmetti. din politikaları kadın üzerinden yürütüldü, mezhep çatışmalarında kadınlar kaldı ortada zavallı ve yetim, kendi ırkından olmayan adamla evlenmesine izin vermediler ama başka ırktan kadınla evlenen erkeği her nedense hor görmediler. alınan bir "şey"dir bu kadın denen illet, verilmez.
sevmedi mi öldür, çay soğuk olmuş vur kır ağzını, yemeğin tuzu mu az olmuş patlat gözünü. amman yılda bir de adını reklamlara konu yapıp kapitalizme de satmayı unutmayın bu "şey"i, sonra unutursunuz be, n'olacak?
kadın olmak "şey" olmak işte. eşya gibi bir "şey". alıyorsun sıkılınca atıyorsun, öldürdüğünde cezası bile yok! ne kullanışlı değil mi?

ölümü cebinde taşımak demektir. otobüste, evde, okulda hatta evinin önünde bile cinayete kurban gidebilmek demektir. bağısan da sesinin duyulması demektir.

erkek tanrılarla yaşamaya çalışmaktır.

kimi kadın için zordur, kimisine göre okuduğu haberler üzerinden feminizm duyarı kasmak için zordur.

eğri oturup doğru konuşalım şimdi.

istemediği bir adamla zorla evlendirilen ve şiddet gören, itilip kakılan ve yokluk yaşayan, tüm bunlara rağmen çocuklarına kanat geren kadınlar için zordur.
iş görüşmesi diye çağırılıp veya akşam evine dönerken tacize, tecavüze uğrayan kadın için zordur, cehennemdir.
zor olduğu çok örnek vardır aklıma gelmiyor ancak. umarım bu tarz olayların yaşanmadığı bir dünyaya / ülkeye kavuşuruz.

birlikte olduğu adamın karakteri ortadayken, onunla birlikte olup/olmama seçimi tamamen kendisine ait olan kadına zor değildir. başına gelenler üzücüdür, keşke olmasa dedirtir lakin bile bile lades demiştir. kadir şeker’in kurtarmaya çalıştığı kadın işinde gücünde kocasını ve çocuklarını bırakıp o çocuğun öldürdüğü adama kaçmış örneğin*. şimdi o kadın için mi kadın olmak zor?
yada boşanmış bir anne ve aynı zamanda iyi bir işe, kazanca ve kariyere sahip ama evli bir adamın metresi olmayı tercih etmiş bir kadın tanıdım. sevgilisinden de yakınıyordu. bu kadına mı zor?

metin altınok’un sözleriyle;

“yaşamak kutsaldır bu yangın yerinde
yaşamak insan kalarak”

insan kalarak yaşamaya çalışan kadınlardır.

bahargözlükiz ın #573274 tanimini
ataol behramoglunun şu dizeleriyle tamamlamayı borc bilirim.
"yaşamak bu yangın yerinde
her gün yeniden ölerek
zalimin elinde tutsak
cahile kurban olarak"
turkiye de kadin olmanin ozeti budur.

ucu açık bir tanım. sosyo-ekonomik sosyo-politik faktörler göz ardı ediliyor. türkiye’de kadın olmak derken... ama nasıl? kadın var, kadın var. insan var, insan var. hangi kadından bahsediyoruz?

500 metre yanına yaklaşamayacağın, koluna elli bin dolarlık hermes marka çanta takan emine erdoğan mı, çankaya köşkü’nü baştan aşağı yenileyip bizim vergilerimizi çar çur eden, 15 yaşında gelin olmuş hayrünnisa gül mü? hiçbir vasfı olmamasına rağmen, akrabalık ve partizanlık sayesinde devlet mertebelerinde yüksek makamlar elde eden, haksız güç ve zenginliğe kavuşan liyakatsizler mi? okula gitmesi gereken yaşta zorla evlendirilen kızlar, koca dayağı yiyip öldürülen kadınlar mı? tecavüze uğrayan vahşice katledilen özgecan, şule mi? standartların üstünde bir hayat tarzı sürdüklerini tahmin ettiğim dolar milyarderi güler sabancı, arzuhan doğan yalçındağ, semahat arsel, ipek kıraç, caroline koç mu? kendi hayatını mesleği uğrunda ve toplum için feda eden türkan saylan mı? fantazilerini anlatarak toplumu tehlikeli bir şekilde tahrik eden kabataş yalanı baş karakteri yandaş gazeteci elif çakır mı? sırtını önce cemaate, sonra iktidara dayamış, hödük kocasıyla tv’ler de her gün kendisini gösteren yalancı yandaş nagehan mı? pelikancılar mı? yoksa hayatıyla bedel ödeyen aydın yazar bahriye üçok mu? hemcinsleri her gün şiddete uğrayıp öldürülürken, onları yaşatmaya çalışan bir sözleşmenin iptal edilmesini savunan kadınlar mı? kimden bahsediyoruz?

türkiye’de kadın olmak derken, kastedilen türkiye’nin şu an, afganistan ve iran gibi 3.dünya ülkesi durumuna gelmesi. oysa, türkiye’de kadın olmak, 1923 sonbaharında çok güzel olmalı. ya da 1934’te kadınlar seçme ve seçilme hakkı kazandığı zaman. o kadınlar, türkiye’de yaşarken gururlu, mutlu, geleceğe dair umutluydular.

o zamanları yaşamadım elbet, okuduklarımdan biliyorum. ayrıca rahmetli anneannem çocukluğunu ve gençliğini cumhuriyet’in ilk yıllarında yaşamış, o dönemi bilen, iki kere atatürk’ü yakından görmüş bir kadındı. onun hatıralarını anlattıklarını ilgiyle dinlerdim. şu an hayatta olsa, haberleri izlerken kahrından ölürdü.

kadınıyla erkeğiyle el ele emperyalizme karşı milli mücadele vermiş kurtuluş savaşı kazanmış, devlet kurmuş, cumhuriyet’i ilan etmiş, medeni kanunlar yapmış bir türkiye’den bugünlere geldik. işin ironik yanı, bugünlerde kadın olmaktan ve türkiye’nin bugünkü durumundan şikayet eden bazı kadınların, bir ara konjönktür ve kendi gündemleri gereği, türk kadınlarına fırsat eşitliği, hak ve özgürlükler veren o zamanları ve atatürk ilkelerini tu kaka ilan etmesi, görmezden gelmesi, milliyetçi-ırkçı diye yaftalaması.

inkilaplar yarım kaldı, tam olarak hayata geçemedi, köy enstitüleri “ahlaksızlık yayıyor” gerekçesiyle kapatıldı, insanlar eğitilemedi, cahil kaldı, öylelerinin işine geldiği için. toprak reformu yapılamadı, feodal ağalar zenginleşirken cumhuriyet’in birey yaptığı insanlar kul kalmaya, fakir yaşamaya devam etti. türkiye nato’ya girdi, abd’nin dayattığı yeşil kuşak siyasal islam'ı adım adım benimsedi, tarikatlar ve cemaatler tekrar güç kazanıp sinsice devletin kılcal damarlarına kadar girdi, darbeler vesaireler ile hak ve özgürlükler yavaş yavaş çiğnenerek bugünlere global çağa kadar gelindi. şimdi kafamızı kaldırıp bakınca, "türkiye nasıl bu hale geldi?" diyor, her gün duyduğumuz acı iğrenç haberlere önce şaşırıp sonra kanıksıyoruz. türkiye’de kadın olmak şöyledir böyledir diyoruz. konu sadece cinsiyet üzerinden değerlendirilecek bir şey değil. roma bir günde inşa edilmedi.

her sabah uyandığınızda bir hemcinsinizin öldüğünü öğrenmektir. toplu taşımada tacize uğrama korkusu yüzünden diken üstünde olmaktır. geceleri rahatça dışarı çıkamamaktır. okuldan, işten, alışverişten dönerken ara yollara girmemek için yolunuzu uzatmaktır. dünyanın en iyi erkeği bile olsa erkeklere güvenememektir. çocuk yaşta evlendirilmektir. okula gönderilmemektir. dayak yemektir. türkiye'de kadın olmak ya gerçekten ölmek ya da ölen hemcinslerinizle birlikte her gün tekrar tekrar o toprağın altına girmektir.

adın olmamasıdır.