zagora yazar profili

jefferson airplane’in surrealistic pillow albümünde yer alan şaheser. bayılırız.

bir tanesine amsterdam da girmiştim. bakkal gibi bir yerdi. gayet halka açık ve herkesi kucaklayan bir ambiyansı vardı. bizde sanırım bazı kurallar var, gördüklerimin hepsi saçma sapan binaların üst katlarına konuşlanmış vaziyetteydi. gayet itici ve asla kucaklayıcı değil. kınıyorum.

kedim ve annem.
bu gecenin sabahında, hastane yollarına düşeceğim. benim öğrenme şeklim “yaparak yaşayarak” öğrenmedir. tecrübe edip deneyimlemeyi seviyorum bir şeyleri. şu yaşıma kadar tecrübe etmediğim bir şeyler yapacaklar bana. cerrahi operasyonların hepsinde bir risk var fakat zihnimi şu an her şeyin olumlu gideceğine dair şartlamaya çalışıyorum. karmaşık hisler içindeyim. zihnen kendimi yaşamdan soyutlanmış hissediyorum. derealizasyona girdim şimdiden.
anormal kaygı seviyesine sahip biri olarak “ameliyat” olacak olma fikri beni yine anormal derecede korkutuyor. aklıma gelen olumsuz düşünceleri, pozitif düşünmeye çalışarak minimize etmeye çalışıyorum ama pek başarılı olduğum söylenemez.
aklımda yalnızca kedim ve annem var. yaşama nedenim uzunca süredir onlar. yarın sabah da sonrasında da, umarım uzunca bir süre daha onlar için yaşamaya devam edeceğim.
yaşamla hep güçlü bir bağım oldu. o bağa güvenmek istiyorum.
her şey güzel olsun..

o da artık sizden biri. xox

islamı kötüleyenleri “islam bilmez” olarak değerlendirmek çok talihsiz. islamı güzelleyenler esasında hiçbir şey bilmeyen kimseler. gerçeklerle yüzleşmeye korkmamanız dileğiyle.

sonu anne ve babamın köyüne çıkan tünel. bilerek “bizim köy” demedim. elit olmaya kastım. gerek var mıydı? yoktu.

çok net cevabım var buna.
(bkz: halley)

not: fakirim.

terapistim; “şimdi yanında kim olsa bu durumla daha kolay baş edebilirdin?”
ben; “yoda. master yoda”

bilgeliğe zaafım olduğu kesin. her zaman güçtür, güçlü kılar. yaşam benim için öğretilerle dolu bir okul.
neyse kafa açmadan uzuyorum.

iyi;

kötü;



çirkin;

“sensiz yaşayamam” derken, yaşamımda sadece tatlı anılarda hatırlıyorum ve sensiz de pekala yaşayabiliyorum. hayat çok garip. ölmüyormuş insan, içindeki kelebekler ölse de…

size özel tasarlanmış veya sizin tasarladığınız bir dövmeden kolay kolay sıkılmazsınız. eğer ki “ay ben yaptırmak istiyorum ama ya sıkılırsam diye korkuyorum” gibi kafa yapısındaysanız yaptırmayın hiç. dövme insanı değilsiniz.

“bak seni aldatmak istemiyorum, o nedenle ayrılalım” söylemi. küfür olmayan ama küfür etkisi yaratan bir söz.

neredeyim, neredesin, neredeler?

genelde sonu iyi bitmeyen.

interaktif sözlüklerle olan toksik bağımı koparmaya yemin edip, yeminimi bu platformla bozmuş olmama umarım değer ve de değmiştir.

fettucine alfredo. sevgimi katıyorum kremaya gerek kalmıyor.