12 haziran 2024 megadeth istanbul konseri

senelere meydan okuyan dave abimizle, tahmin ediyorum son raksımızdı. 21.30'da ordayım dedi ve orada oldu. bizim kendisinin yaşıyla ve görünüşüyle ilgili yaptığımız esprileri tellemeden, cayır cayır gitar çalıp, böhür böhür ( bu ne demek bilmiyorum ama en uygun ifade bu oldu.) vokal yaptı. symphony of desturction introsu girdiği anda bütün kçp bir süreliğine çıldırıp, davul ve gitar partisyonlarına göre 'megadeth' diye bağırmaya başladı. pandemiydi, krizdi, seçimdi, oydu buydu derken, belki batılı birçok insan için son derece normal veya belki de artık sıkıcı olan şeyler, bizler için adeta büyük bir hediyeye dönüştü. konserin eksisi ise : a tout le monde ve promises çalmamaları oldu. sağlık olsun ama yakışmadı dave abi, olmadı yani. ben a tout le monde dinleyerek az moda manzarası izlemedim.

birkaç parçada gitarların -özellikle soloların- tam olarak duyulmadığı konser olmuştur. bir de sahne önündeydim. bıktım bu küçükçiftlik park denen yerden. tüm olumsuzluklara karşın beklediğimden iyi geçen bir konser oldu. öyle çok büyük bir megadeth sever de değilim oysa. dave mustaine'in sesi düzelmiş gibiydi, teemu mäntysaari'nin performansı marty friedman düzeyindeydi ve çalınan parçalar da genel anlamda iyiydi.

jeff loomis ya da jeff waters'ı şu grupta çalarken görmek isterdim. loomis boştaydı megadeth gitarist ararken. keşke olsaydı.