13 mayıs 2007 fenerbahçe trabzonspor maçı

üzerinden şaka maka 16 yıl geçmiş olan, benim yine yaşımdan ve o dönemki futbol ilgisizliğimden dolayı canlı izleyemediğim ve trabzonspor ile 2-2 berabere kalarak 100. yıl şampiyonluğumuzu ilan ettiğimiz maç. gollerimiz 4.dakikada (bkz: tuncay şanlı)'dan ve 87.dakikada (bkz: deivid de souza)'dan gelmiştir. ayrıca maç içerisinde (bkz: alex de souza) bir penaltı kaçırmıştır.

özete baktığımız zaman maçın (bkz: şükrü saraçoğlu stadyumu)'nun uygun durumda olmamasından dolayı izmir'de oynandığını görmekteyiz. 2002'den beri izmir'de yaşayan bir aile olarak bu efsanevi maçı gidip yerinde izlemek güzel olurdu açıkçası. havanın oldukça rüzgarlı olması futbolcuları, hâliyle sahadaki oyunu etkilemiştir mutlaka. alex'in kaçırdığı penaltıda da topun rüzgar etkisiyle olağandan daha yükseğe gittiği ve dışarı çıktığı görülüyor. aslında bu maçta önceki sezonun denizli faciasının izleri var bir miktar. maçın 2.dakikasında geriye düşmek, beraberlik hemen yakalansa da sonra tekrar 1-2 geriye düşmek, penaltı kaçırmak, uzun süre bu skorun devam etmesi ve son dakikalarda beraberlik gelse bile maçı rahatça kazanamamak...

hepsi önceki sezonun travmasının bıraktığı korku ve tedirginliğe delil. ama taraftarımızın durmayan desteğiyle, bizimle o dönem yarışa giren (bkz: beşiktaş)'ın da (bkz: bursaspor) deplasmanında puan kaybetmesiyle birlikte şampiyon olup mutluluğu elde ettik ve çok güzel anlar yaşadık. bu şampiyonluğu kaçırmamak bize zannettiğimizden daha da büyük bir hediye verecekti. bir sonraki sezon şampiyonlar ligi'nde çeyrek final oynayıp inter, sevilla, psv eindhoven, chelsea gibi takımları yenebilen ve mücadeleyi zirveye kadar yansıtan bir takım izleyecektik. yani bu şampiyonluk sadece bir başlangıçtı aslında. bir adımdı. ama kilometrelerce yürünüp ulaşılmazlara varan bir yolun bir adımıydı.

eğer o dönemde sosyal medya olsaydı futbolcuların bazıları aldıkları tepkinin fazlasını da alabilirdi. özellikle (bkz: deivid de souza), (bkz: mateja kezman), (bkz: deniz barış), (bkz: serkan balcı), (bkz: serdar kulbilge) gibi oyuncuların kiminin formsuzluk, kiminin yetenek eksikliği, kiminin de gençliğin verdiği tecrübesizlik nedeniyle inişleri çıkışları oldu. eğer taraftar bu dönemki gibi abartılı tepki verseydi, tribünde de sert atmosfer ve destek olmasaydı bu oyuncular dağılabilir, takım da istikrarını kaybedip şampiyonluğu verebilirdi. kadronun genişliğini ve teknik direktör (bkz: arthur zico)'nun teknik direktörlükteki ustalığını da es geçmemek lazım. eğer bu faktörler birleşmeseydi bu yılki veya önceki sezonlardaki gibi şampiyonluk hasreti, psikolojik yıpranma, teknik direktör değişimleri ve ekonomik girdap o zamanlarda da olabilirdi. bundan dolayı 2006-2007 fenerbahçesini çok tebrik etmek lazım. 100. yılımızın etkisiyle herkes elini taşın altına koymuş ve camiayı üzecek bir sonuç yaşanmamış. bütün taraftarlarımıza bu şampiyonluğun 16. yıl dönümü kutlu olsun ve nice şampiyonluklar nasip olsun diyorum. bu taraftar hak ediyor.