14 şubat'ta eskortla takılmak

biraz sonra başlayacak olan serüvenimdir. kapris, trip, dır dır, hiçbir şey olmadan yaşamak en güzeli.

muazzam bir sistem eleştirisi.

düzenli manita olayına geçiş yaptıktan sonra bıraktığım takılma olayıdır. bir süre sonra belki yine olabilir.

(bkz: taşıma su)

sevgili ile geçirilecek bir 14 şubattan daha ucuza gelmektedir.
üstelik gecesi orgazm garantilidir.

ulan çok iyi fikir. keşke sabah erken saatlerde göreydim gün bitti. seneye artık.

para israfıdır. o kadına vereceğin parayla öküz gibi içersin lan.

garip bir yaklaşımdır. neden yapılır ki? bilemedim şimdi. 14 şubat'ı sevdiceksiz geçiren birey, kendisini neden bu kadar "ben yalnızım, bir başımayım, mahvoldum" diye şartlamakta? alakası yok.

elde yapay çiçekle gezmek gibidir.

sürekli dırdır çekmektense en iyisi budur.

evde çekirdek çitle, onurlu yaşa.

bir bardak süt için evde inek beslemeye direnen ama aynı zamanda sütü parayla almaktan çekinmeyen erkek davranışı.

o gün duygusal olarak yalnız olmak biraz yaralayıcı benim için. bunun üzerine bir de fiziksel yalnızlık eklenince bunalıma giresim geliyor. ruh halimden daha mı değerli ahlaki değerlerim? mutsuzsam depresif ve acı çekiyorsam iyi ve erdemli bir insan olmaya çalışmanın mantığını kavrayamıyorum. haliyle 14 şubatta escort kiralama fikri çok cazip gelse de yaşadığım şehirde doğru düzgün escort bulamadım. fiziksel beklentilerimi bi kenara bıraksam da genelev çalışanı tavırlarında biriyle geçirmek o günü daha çok canımı sıkar.

sevgili tadında escortlar vardı eskiden tanıdığım. bazısı evlendi, bazısı doğurdu, bazısı da öldürüldü. 14 şubat gecesinde hepsinin anısına bitik bir birahanede içeceğim sanırım.

böyle bir şeyi erkekler kadar kolayca dile getirmek zor. "escort birini bulayım, iki kişinin de zevk alacağı bir ilişki için bir de üstüne para vereyim." zaten fuhuş bir suç. bunun yanında hastalık riski hiç az değil. böyle maceralara gerek yok.

eskort o gün boş mu bir de ona bakmak lazım.

it is a trap!