prada black yazar profili

durağa yürüme 3 dakika.
servis bekleme 5 dakika.
duraktan fabrikaya varma 25 dakika.

evden çıkıp fabrika kapısından girmeme kadar geçen süre; 33 dakika.

fabrika kapısından da tesise gitmesi ve üst baş değişmesi de eklersek 40 42 dakika gibi oluyor.

uyan.
saate bak.
tuvalete gidip işe.
yüzünü yıka.
sigara iç.
giyin.
durağa yürü.
sigara iç.
servise binip işe git.
sigara iç.
kahvaltı.
sigara iç.
üzerini değiş.
sigara iç.
çalış.
sigara iç.
yemek ye.
sigara iç.
çalış.
sigara iç.
üzerini değiş.
sigara iç.
servis alanına yürü.
sigara iç.
eve kadar yürü.
sigara iç.
yemek ye.
sigara iç.
bişiler izle.
sigara iç.
uyku altlığı alkol al.
sigara iç.
uyu.

tüm günüm, haftam, ayım, yılım böyle geçiyor benim.

hayata değer katma zorunluluğundan çıkmak yeterlidir. nasıl rahatsan, nasıl rahat edeceksen öyle yaşamak en güzeli.

65 yaşına gelen herkesi toplayıp izole bi yere koyma projem var benim. öyle yeme içme verip bakmaktan bahsetmiyorum yanlış anlaşılmasın, toplayıp orda bırakalım. yeniden kursunlar medeniyetlerini kurabiliyorlarsa, yeniden bi toplum oluştursunlar. artık domates mi ekerler, savaş mı çıkarırlar kendileri bulsunlar.

-bana açıklama yapmak zorunda değilsin prada, neyinim ki zaten.
+ne demeye surat asıyon o zaman madem bişeyim değilsin.

her zaman demişimdir bi ilişkide, arkadaşlıkta ya da hiyerarşinin olduğu yerde kim kimdir, kimin neyidir net bilinmeli, bilinmiyorsa konuşulup öğrenilmelidir. öyle seviştikten sonra "biz şimdi neyiz?" tatsızlığında bi sorgulamadan bahsetmiyorum yanlış anlaşılmasın ama hayatınızdaki insanın sizin için değeri ve önemi, sizin de ondaki değeriniz ve öneminiz net bilinmeli bence.

gitsen ne farkeder kalsan ne farkeder,
aldığın dolarlar elbet bir gün biter.
beşiktaş çarşı'sı erkeğe küfreder,
işte sen bu kadar zavallısın tümer.

50 yaşında adamlar birbirleriyle m aşk yaşıyorlar yoksa sözlük kadınlarıyla mı ona bi netlik getirirsek iyi olacak.

olgun seven kızlar eklesin.

derdinizi ya da içinizden geçeni yazmak onunla başetmenin bi yoludur bana göre. psikologlar da bi bakıma öyle yapmıyor mu? sen anlatıyorsun derdini ve hafifleyip geçiyorsun. tek farkları onlar sorular da sorarak olaylara bakış açını değiştiriyorlar arada hepsi bu. ne dert ettiğin şey kayboluyo ne de düşüncelerin kafandan çıkıyo ama anlattın ve kimseye de söylemeyeceğine inandın ya, tamamsın işte.

geçenlerde psikolog olmadığı halde psikologçuluk oynamayı çok seven biriyle tanıştım. bak ben o kadar açılmam, anlatırım bir şeyler tamam da öyle zihnimi dökmem ortalığa. bukişiye döktüm ve hala konuşmaya devam ediyoruz. mesele biraz da her şeyini bildiği halde senden kaçmaması galiba. yine de çok coşmayın derim ben.

günaydın borderline ülkemin akıl sağlığını korumaya çalışan yurttaşları.

yanlış hatırlamıyorsam 140 journal adlı youtube kanalına bi tane trans katılmıştı ve il il penis boylarını anlatmıştı. kim nasıl sevişir, hangi illerde yaşayan erkeklerin penis boyu kaç cmdir baya seçim akşamı gibi vermişlerdi.

linkini arayıp bulayım diyecem de youtube araama geçmişimde öyle bi arama olsun istemiyorum açıkçası. merak eden varsa kendi aratsın bana ne.

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

bir süre önce hemen her gün konuştuğum biri vardı. sabah günaydın mesajıyla başlardı günüm, gecenin körüne kadar sürerdi. şarkıda dediği gibi;
"sabahlara kadar içsek sevişsek,
ne ben işe gitsem ne sen ayılsan..."

sonra tabi her güzel şeyin katili benliğim yine bok etti her şeyi. geri döndüğümde hiçbir şey bıraktığım yerde değildi. hala aklımdadır yüzü gözleri bakışları gülümsemesi. ahh ahh... ah ki ne ah..

teselli edecek hatunlar eklesin.

henüz iş hayatına başlayalı 2-3 ay olmuşken çalıştığım şirkette bi yöneticim vardı nihal, beton nihal. kadını bi görseniz ifadesiz bi surat, zerre duygu barındırmayan bi konuşma ve olur olmadık her şeyde fırça kayma gibi özellikleriyle ünlü. şirkette millet karşılaşmamak için koridorlarda hızlıca geçip giderdi.

günlerden bir gün akşamdan kalma işe gitmişim, bizim betona yakalanmamak için kuytularda saklanıyorum. tabi kadın otonom yaşadığı için her şeyi planlı, dakik. saat kaçta nerede olur herkes bildiğinden ben ve benim gibiler köşe kapmaca oynuyo onunla. mesela odasından çıktığında ilk gideceği yer mola alanıdır, oradan ufak bi tur atar, fotokopinin oradan en arkadaki mevkidaşına selam verir, lavaboya uğrar ve yerine geri döner.

betonun mikserine yakalanmamak için tam çıktım odamdan bir başka yönetici yakalayıp iş kitlemesi sonucu yakalandım betona.

-günaydın prada.
+günaydın balım.

çok istemsiz gayri ihtiyari çıktı o söz ağzımdan ama çıktığı an dedim ki içimden şimdi sıçtım. herhalde bugün şirketteki son günüm bu kadın geveleyerek bile söylemiş olsam bu lafı kaçırmış olamaz. kafayı kaldırıp yüzüne bakınca da anladım zaten o ifadesiz surat "ne diyon lan sen denişik" durumuna geçmiş.

-sen gelsene bi konuşalım.
+tamam, bekleyin az bi kahve alayım daha tam kendimde değilim.

hani ayılamamış ayağı yapacam kadına aklım sıra ama peşpeşe pot kırıyorum. ayılamamak ne! ne diyorsun sen diye bağırıyorum bi yandan da içten içe. neyse gittim odasına bu seninki aldı sazı eline tahtaya sıçar gibi kayıyor fırçayı bana. ben de hala rolleniyorum böyle işte uyukluyo gibi davranıyorum bi sorsa ne bu halin diye hastayım diye sıkacam yalanı ama yok, kadını durdurmak mümkün değil. yaklaşık 45 dakika şamarladı beni laflarıyla. bide üstüne tutanak tuttu ki bir kaç gün sonra üst yönetici çağırdı bi 45 dakika da o kalayladı. tam prim dönemi yediğim o tutanak yüzünden gitti benim tatil param.

(bkz: meme)

ben memelerine göre seçiyorum. büyük meme tercih etmem pek, sarkıkta sevmem. sonra giyim kuşam, dövme piercing ve gözlük. sonra bel ve kalça orantısı en son da göt. şimdiye kadar götü ve yüzü güzel olan kimseye rastlamadım. göt ne kadar güzelse yüz o kadar çirkin oluyor.

çirkin kızlar eklesin.

fransız arabalarının pek çoğunda kronik arıza olduğu söylenir, zırt pırt tamir ve bakım masrafı çıkarttığı konuşulur. bana göre tamir ve bakım maliyetleri walksvagenle hemen hemen aynı. tek fark fransızda ufak ufak çıkıyo para cebinden, almanda tek seferde ödüyorsun.

#3451453

huy olarak düşünme, genel insani davranış bu bence. pek çoğumuz başkasını eleştirirken kendimizde olanı görmezden gelebiliyoruz.* ayrıca bu durumun bende olması seni eleştiremeyeceğim anlamına da gelmiyor zaten. bi yanlışı ben de yapıyorsam sen yaptığında bunu söyleyemem gibi bi kafada değilim. organize bi yanlışlığa ya da kötülüğe sürükler bu insanları bana göre, yozlaştırır.

kişisel yorumlar ya da tercihler herkesçe görülebilecek bir biçimde beyan edildiğinde algı yaratır ki nefret söylemi kapsamına bile girer bazıları.* tüm bunlar olmuyor gibi davranıp işsizler hakkındaki dışlama söylemlerin söylem olarak yanlış. kendin bu yolu seçebilirsin, herkesten uzak olmaya da pekala hakkın var ama bunu söylediğinde "ya benim fikrim bu ühühühühü" dememelisin tepkileri görünce.

gelen tepkilerin bitmemesi bile sana bi fikir vermeli bu konuda ama "beni kıskanıyorlar" kafasına mı girdin ne yaptın nasıl bi mantık kurdun kafanda da hala daha kuyruğu dik tutma gayretindesin inan anlamıyorum.* o kadar abarttın ki savunmanı, hakarete varacak laflar çıkmaya başladı.

sanırım melting yüzünden böylesin. onun sana sallamaları zoruna mı gidiyo nedir herkesi o kepçenin tarafı sanıp kendince yargı dağıtma eğilimine giriyorsun. "sana ne oluyo" lafının pek izahı yok gözümde çünkü.

daha sert şeyler de söylerdim fakat "üslup" demişti birileri teee ne zaman önce. o geldi aklıma olabildiğince sakin yazmaya gayret ettim.

#3451424
ya kendi tercihlerini kendine sakla yazma sağa sola ya da geliyorsa eleştiri "bu da benim fikrim hüsnü" diye kuyruğunu kıstırma. kıç konusunda diyecek bir şeyim yok, cümle düşük zira.

#3451392

işsiz insan gergindir.
gergin insandan uzak durayım.
işsiz insandan uzak durayım.

bu durumda tüm işsizleri izole edelim toplumdan uzak durarak, zaten bozuk olan psikolojilerini daha da bozalım. "bomba" misali patlarlar mazallah ne me lazım demi.

senin ben kurduğun kuracağın mantığa, aristoya* tüm kozmik dünya adına....

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

şimdi şöyle oluyo bu durum bende;

bi yazarın bi entrysini okuyorum sinirim bozuluyor. mesela tarikat güzellemesi yapacam diye "bakın bu taciz tarikatlarda olsa ortalık ayağa kalkardı, siz işte böylesiniz din nefretinizden hep tarikatlara sallıyorsunuz" gibisinden bir şeyler zırvalamış. şimdi bu yazıdan sonra o yazar gak dese de bana batıyo guk dese de bana batıyo, bozuk saat gibi günde iki kez doğruyu söylese de inanasım gelmiyo. üstelik hala daha aynı minvalde yazmaya da devam ediyor. kısaca onu sevmem için bana hiç şans vermiyor.

bir başka yazar da tüm hayatını asalak gibi işsiz güçsüz boş boş yatıp kıçını kaşıyarak geçirmesine rağmen işsizlere sallıyor ya, çıkıp karşısına "dolaylı vergiler olmasa memlekete bi kuruş hayrın yok s.. kafalı japon askeri, kime ne sallıyon" diye tokatlayasım geliyo. o güne kadar olan tüm iyi niyetimi alıp götürüyor.

ha tabi bide sürekli başlık hortlatıp tüm akışın ırzına geçenler var ki evlerden ırak. hayır yazsın tabi de yazdığı da "ankarada bi ilçe" minvalinde olmasın yahu.*

tüm bu ahval içerisinde yine de nefret biraz ağır kalıyo benim için ama bi gıcık olma, tiksinme ve asab bozukluğu olduğu kesin. haliyle bi yerden sonra keyfim bozuluyo, karı kız kovalayasım gelmiyo. kısaca bana bi heves borçlusunuz.