27 nisan 2014 fenerbahçe çaykur rizespor maçı

son şampiyonluğumuzu aldığımız ve sezon boyu oynanan baskın futbolun meyvesini toplayıp zafere uzandığımız maç. 0-0 bitmesiyle hafif buruk bir tat bıraksa da hepimizi sevindiren ve şampiyonluğun şimdiki gibi imkansız gelmediği, gücümüzü koruduğumuz yıllarda gelen bir şampiyonluktu. kadın ve çocuklar önünde fenerbahçemiz çok iyi bir futbolla şölen ortaya koymuştu fakat biz bunun (şimdilik) son sevinç olacağının ayırdında değildik.

bu maç öncesi olimpiyat stadı'nda beşiktaş ile oynadık ve beşiktaş'ı yensek şampiyon oluyorduk. öne de geçtik fakat maç 1-1 bitmişti. bir hafta geçti aradan ve rizespor'u yensek şampiyon oluyorduk. bu maç da her ne kadar pozisyon bulup kaleyi abluka altına alsak da 0-0 bitmişti. beşiktaş'ın sivas deplasmanında takılmasıyla şampiyon olmuştuk fakat kazansak şampiyon olacağımız bu iki maçı beraberlikle bitirmemiz fenerbahçe'nin işin sonunu getirmekte ne derece zorlandığını gösterir nitelikteydi. diğer takımların oynadığı futbolun özellikle tempo açısından fenerbahçemizin yanına bile yaklaşamaması sonucunda kazasız belasız, travmasız şekilde sezonu bitirmiştik. ta ki aziz yıldırım yine egosundan kurtulamayıp kulübü baltalayacak bir hamle yapana kadar...

fenerbahçe'ye tarihinin en rahat şampiyonluğunu yaşatan karizmatik teknik direktör (bkz: ersun yanal), özel hayatı gerekçesiyle kulüpten yollanmıştı. eşi benzeri görülmez bir aymazlıktı bu çünkü ersun yanal'ın fenerbahçe'ye oynattığı mükemmel futbol, disiplinin elden hiç kaybolmaması, (bkz: bruno alves) veya (bkz: emmanuel emenike) gibi devamlılık ve disiplin sorunu yaşamaya çok meyilli oyunculardan alınan verim, kendinden emin ve kararlı duruşu zaten fenerbahçe'ye ve mesleğine büyük saygı duyduğunun, başarıyla devam etme potansiyelinin de yüksek olduğunun göstergesiydi. sanki diğer teknik direktörler, başkanlar veya sade vatandaşlar bütünüyle hatasız davranıyorlarmış gibi ersun yanal'ın özel hayatı sorgulandı ve yargısız infaz yapılarak gönderildi. o kadar çirkin ithamlar söz konusu ki hiç burada yazmayayım, bilmeyen açar bakar internetten. bu büyük saygısızlık sonrasındaki süreçte özel hayatı süper(!) olan bir sürü teknik direktör sayesinde kupasız kaldık.

hadi (bkz: christoph daum)'un 2 sene üst üste şampiyon olup üçüncü sene şampiyon olamadı diye gönderilmesini ve üç senelik birikimin tek kalemde silinmesini normal sayalım. sonra (bkz: arthur zico)'nun şampiyonlar ligi'nde çeyrek final oynattığı halde ligde ikinci oldu diye gönderilmesine de bir şey demeyelim*. peki seni şampiyon yapan hocayı nasıl böyle facia bir kararla gönderirsin? söylenecek söz yok doğrusu. (bkz: ali koç)'un yanlışları say say bitmez fakat yerine tekrar gelmesi düşünülen kişinin (bkz: aziz yıldırım) olması nasıl bir çıkmaza düştüğümüzü anlatıyor. kendi kurduğu evi büyütecekken her seferinde yıkan, ikinci planda olmayı bir türlü kaldıramayan ve sürekli olay yaratan bir adam istiyorsanız ali koç kalsın, aziz yıldırım'a gerek yok.*

her neyse, başlıkta bahsettiğim şampiyonluğun 9. yıldönümünde bütün fenerbahçeliler sevinçle dolsun, 2014 şampiyonluğumuz kutlu olsun. umarım gelecekte böyle çok şampiyonluk görürüz.

dolar 2 tl
başkanlık yok
rte henüz cb değil
mhp hakiki muhalefet çizgisinde
chp henüz hdp'nin yan çarı olmamış

vay ulan vay 7.sınıfa gidiyordum şimdi üniversiteyi bitirmeme bir yıl var...