30 küsür yaşa gelip hala hayatının aşkını bulamayan öfkeli yazar

bu insanların derdine derman bu sözlük olabilir mi ya? birisi de çıkıp ‘galiba bende bir takım sorunlar’ var olgunluğuna erişemiyor şurada.

adam yada madam, bakıyorsun aylardır yazar toplam tanım sayısı 1000leri aşmış. geldiği günden beri aşkla alakalı abartı bi güzellemeler, methiyeler, kalp çizmiş ortasından şiir çıkarmış, hiç ‘normal’ vatandaşlar gibi günlük hatta bayat konulardan konuşmamış. 24 saat aşk diyor, titriyorum. bu kafa sakat abi, görün gıdısını emcüklediklerim.

365 gün sadece aşktan meşkten konuşan biri nasıl normal olabilir ya? aklım almıyor abi. bi düşünün nolur.

-yarin buğulu gözleri, ilk aşkımın avuç içleri

hoop ne demiş anton derbedus

-kök saldık karanlığa.. (alıntıyı da çakmış)

hoopp 99 artı. tebrikler ‘günün en ünlüsü ve instagram’

lan ben mi anormalim? bu arkadaşlar mı gerçek olan, hayat böyle bişi mi yavrularım?

çok pis bir sinirleri var he. iki het höt diyorlar acayip korkuyorum. asla onlara saygımdan susmam hep korkuttukları için susarım. halbuki onların sinirini yatıştırıp yaşlılıklarına bağlı kalp hastalıkları riskini azaltmak için nude atacaktım. çok kırıcılar.


*

bir yazar vardı şimdi adını hatırlayamadım sürekli cinsellikten, kadınlardan, seksten vs bahseden. böyle ilişki gurusu gibi bir tavır içindeydi kimdi o hatırlayan yazsın..

otuza yaklaşan ben gerildim şu anda..

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

ne bir gül goncası verdim ne bir gülücük aldım.
alın yazısı….

adam haklı durumudur. herkesin kısmeti bir yerlerde ama tam olarak nerede konum da paylaşabilirseniz...

5 kişiyle fritözcülük, 3 kişiyle manitacılık oynayanlar yüzünden hakkı yenilmiş insandır.
o da gitsin şerefsiz olsun y@wşak olsun aksın piyasaya, öyle armut piş ağzıma düş diye beklemesin.

muhtemel 39 dur 40 li yaslara gireceginden ayri bir baski hissediyordur

otuzu geçtim. öfkeli değilim zira hayatımın aşkını buldum. daha kötüsü kaybettim.

size anlatılan masalları papağan gibi tekrar etmeyin kendi masalınızı yazın.

kendi uydurduğun bir yalanı söylemek, başka bir ağızdan işitilip tekrarlanmış bir gerçeği söylemekten hemen hemen daha iyidir. birinci ihtimalde sen bir insansın, ikincisinde ise bir papağandan hiç farkın yoktur... sen kimsin? insan mı? papağan mı?

70 yaşında hala bulamamış bunamış yazar olacağını da bilsin henüz öyle olmadığına da şükretsin bir yerde. ayrıca hayatının aşkı diye bir şey yok lan öyle biri hiçbir zaman dünyaya gelmedi ve bizim milletin insanı kadar uyuzu yok bu dünyada o yüzden ülke sınırları içinde düzgün dürüst bozuk olmayan bir şey aramak adaletli kerhane aramak gibidir.

olabilir.
ama neye öfkeli olduğunu anlamadım. kendisine mi müstakbel hayatının aşkına mı yoksa kadere mi öfkeli?

doğru adama inanıp onu bulacağına olan inancı giderek zayıflayan biriyim. ama yanlış olduğu bariz olan kişilere de o kadar çok takılı kalıyorum ki bazen içimden “acaba doğru kişi bana gelmek istiyor da ona geç kalan ben miyim” diyorum.
yaradılan diğer çiftim beni görse, bir miktar hayal kırıklığına uğrayabilir.

ay ben temizlik yapmam, ben yemek yapmam, ben çocuk bakmam, haftanın iki günü yemeğe çıkmak isterim, her sene şuraya buraya tatile gitmek isterim derse daha çok bekler. kedileriyle beraber bi 30 küsür daha geçirir.

önce halen aradığından emin olmamız gereken yazardır.
belki aşk yerine kariyeri seçmiştir.parayı bulmuş, paradan uçak yapıp mutlu oluyordur.
öfkesi belki de uçakları fazla uzağa gitmediği içindir.

20'likler.. 30'undan gün alanlar, 40'lara yolculuğu başlayanlar...

hepinize hazırım. bu bir övünç yada tatmin değil. gerçeklik.

nejat işler tonuyla kendimi bir 'kavram' haline getirdim.

belki kalbim yok ama hiçbir şeyi umursamayıp, çok güçlü olacağız.

üzüntüye yer yok, yalana yer yok. bu şeytan asla yalan söylemez size.

eğlenip hiçbir şeyi düşünmeyeceğiz.

10 yıl sonra ben değildir bu inş