30 şubat gecesi

ilk romanımın ismini bulmuş bulunmaktayım, sizlerle de paylaşmak istedim.


bu da kapak görseli, görsel değişebilir.

sesilya. sesilya. heeey sesilya... uyumuş, o da hayalleriyle mutlu benim gibi, şimdi ayrı olsaydık yani aynı sabaha uyanmasaydık, birbirimizin hayalini süslüyor olurduk. kavuşmak aşkı öldürüyor belli ki. biz birbirimizin hayalinde fevkalade güzeliz, hayalimizdeki biz, gerçek bize gölge düşürüyor. kavuşmak bütün büyüyü bozuyor...

kaldı mı bu şakalar dedirten basliktir. kırmızı kar da yağar belki aynı gecenin yarısı bakayım saat tam eti kemik geçerken inanır mısın. devamı ýok.

gölgem paramparça kafamın içi bir buzlar ülkesi, şehitlerini saymıyor artık varlığım.

bir aslanı veya bir ayıyı evcilleştirdim diye ona arkanı dönersen hayatının hatasını yaparsın. hayat hep aslan payını kendisinde görmek ister, onu düşünmeni ister ve onu düşünebilmen için hiç fasıla vermez, gerçek erdem de burada ortaya çıkar.

o gün 1$ = 1₺ olacaktır.

chp'nin iktidara geldiği sene olarak kutlanır her sene..

dünyaya yaşamaya geliyor yaşayamadan gidiyoruz, en sonunda anı olarak kalıyoruz birkaç hayatta. kimin aklına geleceğimiz meçhul yıllar sonra, bir düşe takılırız yılda bir o da şansımız varsa. bir hayat yaşamak için ömrümüzün yarısını veriyoruz kalan yarısında uyuyor ya da uyutuluyoruz büyükler tarafından. bu büyükleri de seçen yine bizleriz, önümüzü iliklediklerimiz, önünü iliklemesi gerekenler, sustuklarımız kusulması gerekenler, bir tek biriktirdiklerimiz kutsal. zamanın penceresinden dışarıya bakıyorum nefes alan her şey yaşlanıyor, oksijende yavaşça zehirleyen bir gaz olabilir ve bir saniye olmaması birbin felaket nedeni evlerin çöküş sebebi. hayatın kendisi trajikomik ama yaşayınca gülemiyor insan bu olanlara.
@alonewriter

geçen gün, nice'nin romanında bahsettiği üstinsan benim dedim arkadaşlarıma ve bunu öyle bir ciddiyetle söyledim ki gerçek mi değil mi oyun mu anlamalarına dahi müsade etmedim. onlar beni zaten ciddiye almıyorlardı, bu söylemlerimi diğer sözlerim gibi gayriciddi buluyorlardı.
onlara bir şeyi anlatmak çok güç, sense of humor nerede başlıyor nerede bitiyor ya onlara söyleyeceksin ya da anlamalarını beklemeyeceksin. o zamanda bir anlamı kalmıyor, konuşmamak dahi daha iyi geliyor bana kendini açıklamaktansa. önceden detayına teferruatına dikkat eder defaatle anlatırdım ne demek istediğimi, artık bu güç oyunlarından da kurtuldum.
kendimi kendi gölgemde görmeye alıştım sanıyorum.

üstinsan olduğumu romanı okuduktan sonra farketmiş olmam ne garip, ben yazılanları yaşıyordum, o düşünerek ilerliyordu oysa. yol kenarında bira içen sarhoşlara döndüm, kendime acımaya başladım ne geziyorsun bu pespaye halinle be adam dedim. senin bu sokaklarda ne işin var zaten yalnızsın bari git de tadını çıkart evinde diye söylendim, benim beynimde bir kırmızı ışık yoktu bu yüzden maalesef sinirlerin üstünden geçen elektiriklerin birbirine çarpmadan ilerlemesi imkansızdı. sinirlerim birbirine çarpıyordu, kendimi durduramıyordum.
@alonewriter

basit bir insan olmanı dilerdim ay ve diğer yıldızlardan. o zaman beni sevemezdin ki. h2o'yu severken ondan iki oksijeni çıkarıp sana hala su gibi davranmasını bekleyemezsin çünkü, çünkü o artık hidrojendir başka bir atomdur. senin sevdiğin adam değildir sesilya, gülü dikeninden ayırmadan sevmeli bir bütün halinde ve ona uygun bir şekilde. yine çünkü insanı sadece hoşumuza giden yanları oluşturmaz, buraya gelene dek yani bir karakter edinene dek katettiği yolda eksiler de artılar da mevcuttur, zaten "bu yüzden herkes kusurludur ve kusurlarla mükemmel olunur yalnız."
@alonewriter

sana fotoğrafların, enstrümanların ve bitkilerin konuşamayacağını söyleyecekler emsal, hiçbir kitabı okumadan tanrının adına konuşacak ve ahlak mümessilliği gibi davranacaklar, hiçbirine kulak asma sen annenle yirmibir yaşında tanıştım, evlendiğimde onyediyaşındaydı. sanırım kadınlar evlendikleri adamla yaşlanıyorlar.

en sevdiğim roma imparatoru gaius julius caesar octavianus augustus sayesinde yüzyıllardır yaşanmamıştır. çünkü 30 şubatı alıp en sevdiğim ay olan ağustosa ekleyip ağustosu 31 gün yaptı. böylelikle ağustos diğer aylardan daha uzun ve değerli oldu. biz eski imparatoriçeler, severiz böyle jestleri. baget taşlı pırlanta yüzük nedir ki doğduğum ay olan ağustosa bir gün ekleyerek beni onurlandırmanın yanında.

çıkmaz ayın son çarşambası olduğundan şüphelendiğim gün

kitabi buradan okumuş olduk.
alone, tanıdık geliyorsun..

en sevdiğim, kendimi mutlu ve huzurlu hissettiğim tek gündür. yılın geri kalanında bu günün gelmesini beklerim...

bastır şu kitabı da okuyalım bu kadar spoiler yeter.

hoşlandığım kız bu tarihte buluşalım dedi çok heyecanlıyım

kubat 30 şubat