30 yaşından sonra piyano çalmayı öğrenmek

yaklaşık iki hafta önce başladığım eylem.

malum pandemi koşullarında herhangi bir özel öğretmen ile çalışmaktan veya kursa gitmekten imtina ediyorum. bu sebeple tablete yüklediğim simply piano adlı uygulama ile öğrenmeye çalışıyorum. kendimce ilerleme katettiğimi düşünüyorum. ama acaba gerçekten de öyle mi? zaten geç başladığım bir disiplini bir de yanlış teknikle öğrenmek ileride öğrenme motivasyonumu düşürecek durumlar yaratabilir.

dört gözle tecrübeli arkadaşlardan konu ile ilgili yorum ve yönlendirme bekliyorum. saygılar sunarım.

şu hayatta öğrendiğim hemen hemen her şeyi 30 yaşından sonra öğrendiğim için bana son derece olağan gelen durum.

"bu yaşta öğrenilmez", "bu yaştan sonra heves ettiği şeye bak", "yaşından utan" vesaire... insanların yetenek ve azimlerini yaşları ile sınırlamaya kalkışanlara çok kızmışımdır hep. bir insanın alzheimer gibi zihinsel bir sıkıntısı yoksa yahut elleri hiçbir şeyi tutmayacak kadar zangır zangır titremiyorsa, yani özetle akıl ve beden sağlığı mükemmel olmasa da yerindeyse, o insan her şeyi rahatlıkla öğrenir de, yapar da. yapmayan yaşını bahane olarak, bir kalkan olarak kullanıyordur.

alın size yaşın hiçbir öneminin olmadığını açıkça gösteren bir haber

hocam öncelikle bir sanat icra etmek üzere kendinizi 30'dan sonra bir enstrumana yöneltmenizi takdirle karşıladım. bu arada gençsiniz bence hâlâ. yalnız piyanoda oturma ve klavye üzerinde ki ellerin pozisyonu , icra edilen kompozisyonu etkileyeceği için, bir öğretmenden ders almak en doğrusu. yanlışlarınızı düzeltecek birilerinin online olsada yardımcı olabileceğini belirteyim. her şekilde imkan bulamıyorsanız youtubede bazı " piyano öğreniyorum" videoları da yardımcı olur. benim tavsiyem caner başbuğa ve roland türkiye anlatımlarında ki fulya celiker videoları. yanlış pozisyonla devam ederseniz yine çalarsınız. ama ileride bazı zor parçaları çalamaz bazı durumlarda da fiziksel sorunlar yaşarsınız. bilek ağrısı boyun ağrısı vs. kolay gelsin şimdiden başarılar.

an itibariyle ben ;

tolstoy bisiklet sürmeyi 67 yaşından sonra öğrenmişti sanırım. hatta literatürde "tolstoy'un bisikleti" diye bir kavram vardır. hayatta hiçbir şey için geç olmadığını belirtmek için kullanılır.

piyano çalmak iki elin tüm parmaklarını artı ayakları ayrı ayrı kontrol edebilmeyi gerektirdiğinden pek mümkün görmediğimdir. bisiklet sürmekten çok daha zor ve karmaşık bir beceri sınavıdır.

36' dan sonra almanca öğrenen ben gibidir. ne olursa olsun öğrenmeye çalışın çabalayın.

öğrenmenin yaşı yoktur.

parmakların yaşı yoktur ama hafıza her yıl zayıflar. notaları akılda tutmak zorlaşabilir. 30 yaş geçtir. maalesef ağaç yaşken eğilir...

biraz daha iddiasız bir enstrüman olsa daha iyi olur sanki.. ne biliyim ud, gitar, tambur, bağlama bunlarda biraz daha fazla gelişim gösterilebilir sanki?

ama yine de hiçbir engel yoktur. ciddiye aldıktan sonra az buçuk yetenek de varsa bir şeyler çalacak seviyeye gelebilir insan...

düşünsene 30 yaşında başlamışsın 40 yaşına kadar çok ciddi emek harcamışsın... neden piyano çalamayasın ki? elbette bir virtüöz olunamaz o yaştan sonra ama bayağı bir mesafede kat edilebilir. yeter ki istesin insan.

tolstoy un bisikleti

piyanist olamaz belki ama içinde kalan hevesi alır en azından.
hem 30 yaş genç bir yaştır, insanın kararlar alıp uygulayacak gücü ve gazı bulabileceği dönüm noktası olan bir yaştır. rica ediciim 30'lu yaşlarda olanların ellerine baston tutuşturmaya çalışmayınız.

zengin ya da terk edilmiş ve kendine boş beleş amaç arayan ezik insan davranışıdır.
kimse sanat sepet ayağına kimseyi yemesin.

yarım saat çalışırsam ben de do bir külah dondurma'yı çalarım gibime geliyor. azim. azim. azim.

tolstoy'un bisikleti'ni hiç duymuş muydunuz?
öğrenmenin yaşı yoktur. dalga geçenlerin de beyninin bogumlarina s*çayım.

galiba insanin hayattaki en buyuk pismanligi, gerceklestirecek imkani buldugu halde kendince urettigi mazaretlere siginarak terkettigi hayalleridir. zira yapilandan ote akil cogunlukla yapilmayanlarda takili kalir.
dolayisiyla ne yapin ne edin, “bu yastan sonra olmaz” cumlesini hayatiniza empoze etmeyin, bu cumlenin pismanliginin altindan asla kalkamazsiniz cunku.

biraz yasam kocundan hallice bir motivasyon yuklemesi gibi olacak ama hakikaten insanin istemesi ve istikrarli azmiyle altindan kalkamayacagi isi/hedefi/hayali yok, nok ta!!!!

piyano çalmak isteyen bir bireyin bu konudaki eğitimini 30 yaşından sonra almaya başlamasıdır.
dağılabilirsiniz.

çalarsın da nasıl çalarsın?

hani kassan cengiz kurtoğlu falan çalacak noktaya gelirsin.

birden dörde kadar saymayı bilen herkes; istediği her zaman, istediği enstrümanı çalmayı öğrenebilir. "tolstoy'un bisikleti" nedir? araştırılsın. hiçbir şey için, asla geç değildir. herkes kendi zamanını yaşar. kendi zamanı, o zamandır, o ne zamansa.
.
.
90 yaşında bir kadına; "geçmişte yapmadığınız için pişman olduğunuz bir şey/ler var mı?" sorusuna verdiği cevap da çok güzeldir benim için;
"50 yaşında keman çalmayı öğrenseydim, 40 yıldır keman çalıyor olurdum."
.
.
yapmak istediğinizi ertelemeyin.
.
.
p.s: 26 yaşımda davul çalmayı öğrenmeye başladım ve şu an 36 yaşımdayım. bir beste grubum var ve önümüzdeki sene albüm çıkarmayı plânlıyoruz. geçen ay, kendi stüdyomuzu kurduk. hayâlleriniz ve isteklerinizden vazgeçmeyin. en azından denedim diyebilin.

30'dan sonra öğrenme hızı yavaşlar. sabreden başarabilir.