40 yaş üzerinde olmak

bu akşam fark ettiğim acı gerçek, 25 yıllık dostlarıma benden sonra yapacaklarını vasiyet etmekmiş.

5 yıl önce fark ettiğim gerçek.

acı gerçek olarak bakmamak lazım. bu yaşa kadar iyi geldik, çok şükür iyi de yaşadık bundan sonra ölsem de gam yemem diyerek pozitif bakmak lazım diye düşünüyorum. yarısı boş mu yarısı dolu mu olayı yani.

ya da olmamak.

seçme ve seçilme hakkının bittiğini, sen istediğin için değilde, ne bulursan razı olman gerektiğini zannettikleri yaşlardır,

yaşını söyleyince sanki neşeni çok görüyorlar, 40 yaşına kadar hakkın var, normal bir hayata, sonra sadece solunum yapabilirsin, allah razı olsun *

halbuki artık hep 12 den vuracak kadar usta olmuşsundur, herşey hızlanmıştır, vakit kaybettiren herşeyi yakalamışsındır, artık herşeyin bir yolu bulunmuştur, demlenmişsindir, taze çay gibi...
demlendikten sonra bayatlamadan önce, çayın o en lezzetli, kokusunun kafa yaptığı süreç gibi bir dönem, işte bu 40-45 yaş arası, hadi 40-50 diyelim, o ilk bardak çaylar gibi düşünün... kısmet olursa 50+ da yine yazarım ama, bence en keyifli yaşlar,

ama nedendir bilinmez, insanlarda 40-50 den sonra bir, yaşını belirtmeden sana laf söyleyememe durumu var,
diyelimki üzmek için söylüyorlar...
aslında bu yaş dedektörlerinin dönüp kendilerine sorması lazım, ben niye bir insanın "canını acıtmak" istiyorum diye..

dün kadıköy moda da arkadaşımla oturuyoruz bankta, tabiiki çiçekçi bir arkadaş geldi, istemiyorum dedim, tabiiki ısrar etti, önümden çekilirmisin manzaramı kapatıyorsun dedim, aldığım cevabı söyliyim, bir iki soru-cevap daha uzattıktan sonra, nerdeyse gül almadık diye ağzımıza soktuğu sepetini ve şalvarını da sürüye sürüye, zorla çekti gitti önümüzden sağolsun, giderken de "40 yaşına gelmişsin birde gül istemiyorsun" dedi *

benimde kırkımdan sonra, içimdeki şahika koçarslanlı çıktı galiba, (şimdi yazarken farkettim) "40 yaşıma da gelirim, gül de istemem" dedim... kalitemi bozdum anlayacağınız.. *

sanırım daha küçük görünüyorum, çünkü üste çıkmak için 10 yaş koydu muhtemelen *
sinekten matematik çıkarıyorsam demekki.. 50+ da neler yapıcaz acep..

yeni bir şey daha öğrenmiş olduk, 40 yaşını geçtiysen, ne bulursan şükretmeni bekliyorlar, kimin aldığı, sen nasıl istiyorsun önemli değil yani..
hem 40 yaşındasın hemde gül bulmuşsun, daha ne istiyorsun.. hayır demek, "kendi" istediğini tercih etmek filan gibi hakların bitmiş sanki.. yersen *

40 yaşım kadar taş düşsün başınıza ne diyim *

aynı tonlarda bir diğer tanımım, ilgilenirseniz,
#492237

20 yaşında olmaktan iyidir sanki

tamı tamına 11 yıl sonra tadacağım yaştır kendisi. umarım şu an içinde bulunduğum durumu, geçmişimi, hayal kırıklıklarımı, pişmanlıklarımı unutmuş olurum, unutmamış olsam dahi gülüp geçme rahatlığına erişirim.

eğer erkekseniz sosyal hayatta görünmez olduğunuz yaştır. kimse ilgilenmez, herkes için ''amca'' ''dayı'' sınızdır artık. nadiren kendiniz gibi insanlarla karşılaşırsınız ve bulduğunuzda da bırakmak istemezsiniz. bilirsiniz ki o da benzer şeyler yaşadı, o da sıkıldı senin gibi insanlardan, yalnızlıktan, sorulardan. haliyle ortaya çıkan yakınlık sizi birbirinize çeker ama yine başkaları nezdinde ''sonunda birini buldu'' olarak yorumlanır. aranızda tek kelime flört olmasa bile bunu işitirsiniz.

20 yaşında olup intihar edip, 80 yaşında maratona katılıp everest tepesine tırmanan bireylerin yaşadığı bir dünyada tam ortada durmaktır sanki...

nörolog olan bir tanıdığımızın söylediğine göre, insanın "öze dönüş"/"aslına rücu"* davranışlarını göstermeye başladığı yaşlar olarak değerlendirilen durum, eylem.

otuzlu yaşlarımı yirmili yaşlarımdan daha çok sevmiştim. kırklı yaşlarımı da severim umarım.
güzel yaş aldığımı, her yaşın beni daha olgunlaştırdığını, bilinçlendirdiğini düşündüğümden yaşımı hiç gizlemem.

40'ların ilk yarılarında anladığım kadarıyla, artık dinginleştiğin ve hırsların köreldiği yaşlardır.
gençlikteki o hareketlilik artık insanın kendisini girecek daha sakin bir delik aramaya bırakıyor.
ortalama 80 yıllık ömürde maçın ikinci yarısına başlamaktır.

ne ara 40 oldum dediginiz yaslardir.

insana cool bir hava katan, relax bir hal.
dünya yansa umurunda olmuyor insanın.
oda dert mi diyorsun, gençlerin yaşadıklarına.
sağda solda çoluk çocuk da varsa, bir ermiş moduna geçiliyor.
ay aman, her şey geçer diyorum geçiyor valla.
buyrun gelin sizde, beklerim.

30'lu yaşlara başladığınız zamanki buhrana hiç benzemeyen, yoğun miktarda özgüven pompalayan ve bugüne kadar yaşadığınız her şeyi anlamlandırabildiğiniz ve çözümleyebildiğiniz yaşta olmaktır.

20’ li 30 lu yaşlardaki hayat, iş ve ekonomik kaygıların kalmadığı, hayatın her anlamda tadını çıkarmaya yönelik planların havada uçtuğu, gereksiz yavan insanlara kapıların kapalı olduğu, çevreye az insan alınan, mutluluk düzeyi hep yüksek tutulmaya çalışılan yaşlar. iyi ki 45 im…

birçok insanın bir gün tadacağı his.

kafa daha bir rahat, dünya yansa umurunuzda değil. öyle boş vermiş bir "amaan ne olacak ki sanki!" hali... özellikle hayır demeyi de bilen ya da sonradan öğrenmiş biriyseniz, kolay kolay istemediğiniz durumlarda bulmazsınız kendinizi.

ha bu arada unutmadan; 20'yken size amca, teyze gibi görünüyoruz, biliyoruz o kafayı. hiç öyle değil. gelince anlayacaksınız.

“yaşlanmak bir dağa çıkmak gibidir” diyor bergman. sonra da devam ediyor: “çıktıkça yorgunluğunuz artar, nefesiniz daralır. ama görüş açınız genişler.”
her yaşın kendine özgü bir güzelliği var. tadını çıkarın...

"kendini bulmak" halinin gerçekleştiği yaştır 40'lar. ne isteyip ne istemediğini net bilirsin. kendin için yaşamaya başlar, üzerine yük olan gereksiz insan kalabalığını hayatından çıkartırsın. mecazi kamburun yok olur, kendinden emin halinin etkisiyle fiziksel değişimi de yaşarsın, duruşun bile düzelir böylece. güzeldir 40'lar.

saçma sapan işlerin içinde olmamaktır. çoğunlukla.