8 temmuz 2018 çorlu tren katliamı

bugün tam üç yıl oldu, eli kanlılar hala serbest. dün gece oğuz arda'nın annesinin katarsis videosuna denk geldim. ağlamadan izlemeyi beceremediğim, bir kere girince çıkamayacağımı bildiğim için elim gitmedi ilk. ama duramadım, izledim yine.

ben bir anne değilim, annelik de görmedim pek. bu kadını en zor, en az anlayacak insanların başındayım normalde ama bu 45 dakikadan sonra kendimi hem annesiz bir evlat gibi, hem de evladını kaybetmiş bir anne gibi hissettim. o hisse dair söylenecek hem çok şey var, hem de pek bir şey yok gibi. aynı ateşin sadece mısra hanımın yüreğine değil, 19 ailenin yüreğine düştüğünü tahayyül ettiğimde kalbim sıkışıyor.

bir an önce adaletin yerini bulması dileğiyle.

suçlusu yolcular olan tren kazası.