90'lı yıllarda mahallenin bilgisayardan anlayan çocuğu

ev ev gezer format atar, oyun yükler, virüs siler, yorum yapardı. sonra da sütünü kurabiyesini gömüp başka eve yelken açardı bu çocuk. ekseriyeti gözlüklü zayıf olurdu. niye böyle sevap point peşinde koşardı bilinmez.

basketbol şortu ve boğazlı nike air jordan spor ayakkabıları vardı ve mahallede pek öyle kimseyle muhatap olmazdı.
yazın ailecek 3 ay tatile giderlerdi.
şimdi özel bir şirkette satış müdürlüğü yapıyor.

biraz benzediğim kişi.

bir ara, teyzemler bilgisayar alıp internet bağlattı. dayım da onlarla yaşıyordu o dönem. ne zaman gitsem dayım bilgisayarın anasını ağlatmış olurdu. sonra da "meja şuna bi format atsan?" derdi bana.

bir gün isyan ettim. "dayı yeter ama! ne zaman gelsem aynı muhabbet... bari öğren de kendin yap. beni de rahat bırak artık."

bunun üzerine "tamam. o zaman bana adım adım nasıl yapılacağını yaz." diyerek bir kâğıt getirdi. üşenmedim tek tek yazdım.

1 hafta kadar zaman geçti aradan. teyzemlere gittim. dayım geldi yanıma, format mormat diye kıvranıyor yine. "yahu yazdım ya geçen sefer! niye yapmadın?" diye sordum. "kaybettim o kağıdı." dedi. "tamam o zaman. getir yeni kâğıt, yine yazayım." dedim. bir kâğıtla çıkageldi. fakat kâğıt tanıdık geliyor bir yerden. arkasını çevirince geçen hafta yazdığım format adımlarını gördüm. yani adam tembelliğinden, sırf formatı bana attırmak için yalan söylemiş kaybettim diye. fakat yeni kâğıt bulma zahmetine bile katlanmadan aynı kâğıdı almış gelmiş bir de yazayım diye. sinirlenmiştim ama epey gülmüştük yine de mevzuya.

2000 li yıllardan ışınlanmış zaman ötesi bir üst formdur.