abdal ata binince bey oldum sanırmış

aptal değil, abdal. at'ın burada soyluluk ve makami simgeleyen bir kavram olduğu göz önünde bulundurulmalıdır. abdallık simdi bir gelenek haline gelmiş olsa dahi eskiden konar göçer yaşadıkları ve maddi hayata çok önem vermediler için beylikle de isleri yoktur.

malı-mülkü, makamı-mevkii olmayan bir insanın kendi meziyetinden dolayı değil ama yelkenlerini tesâdüfen felek rüzgârının şişirmesi sonucu dünyalık sâhibi olup, bu zenginliği pek yüksek akıl ve becerisinin eseri zannetmesinden kaynaklı bir şımarıklık, bir arsızlık sergilemesi hâlini târifleyen bir atalar sözüdür. ayrıca, süleyman fehim'e ait olan ;
''olur mu fass-ı zerrîn ile kâmil cevher-i nâkıs
siyeh dil pertev-i ikbâl ile rûşen-zamîr olmaz.'', yâni ''ayarı noksan bir mücevher altın yüzüğe konulunca tam ayar olamayacağı gibi, kararmış kalpler de sırf tâlihleri parladı diye aydın gönüllü olamazlar.'' anlamına gelen beyti ile mânâ yönüyle benzerlik arz etmektedir. eksiksiz söylenişi; ''abdal ata binince bey oldum sanır; şalgam aşa girince yağ oldum sanır.'' şeklindedir.

beyde olur paşada olur. yeterki o ata binip sürebilsin. at sürmek bile marifet ister. her baba yiğidin harcı değildir.

eşek saraya girince han olmaz, saray ahır olur.