abdurrahman dilipak'ın konuşmasının nazik olması

bir türlü alışamadığım, abdurrahman bey lütfen ya dedirten, hafif asrın tok etkisi yaratan durum.

kibar ve nazik bir bey olmasından kaynaklıdır. aynı şeyleri düşünmüyor olabiliriz ama durum bu. kendiyle aynı fikirleri savunan kitleden bu nezaketin zerresi beklenmediği için garip geliyor insana. *

17 saat şeriatı anlatsın dinlerim. öyle bir nazikliktir.

o kadar kibar bir üslupla konuşuyor ki, oturuşumu düzeltiyorum kendisini dinlerken. karşıdaki insanın görüşleri size hiç hitap etmese bile nezaketten dolayı oluşan bir saygıyı tattırıyor. o kadar alışmışız ki kabalıklara, nezaketsiz hitaplara, şaşırıyor insan. *

kötü patı ayrı oynuyor bacım afedersin.

kendisi iyi bir entelektüeldir zaten. kendi perspektifinde birçok konuda da haklıdır. hatta bir dönem aziz nesin ile birlikte "şeytan ayetleri" kitabı üzerine bir tartışma programına çıkmışlardır ve iki zıt kutup, naif biçimde fikirlerini belirtmişlerdi.

bahsettiğim tartışma programı

çoğu tanımlar olumlu yönde bu sinirlenmememe sebep oldu.

ama gerçekten her şeyi güzel bir üslupla izah eden beyefendi. ve küreselcilere yönelik devleti de tamamen yermeden ya da savunmadan gerçekleri anlatıyor. allah başımızdan eksik etmesin.

türkiye ye yandexi oğlu getirmişti sanırım ilk modemi de değişik. büyük katkıları olmuş.

ve anlamsızca nazik değil bu tanımı giren şahıs gerekli gereksiz naziklik dengesini de bir açıklasın bir zahmet. bu millet nezakete aç aç! nezaket naziklik ne bilmiyor.!