abinin peşinden ağlamak

küçükken sıkça yaptığım eylemdir. resmen gölgelik vazifesi yapıyordum. çoğu zaman anlayış gösteren abim, bazen hâliyle beni götürmüyordu gittiği yere. çok ağlardım. yazık etmişim adama.

tam poposuna bi şaplak atıp doğruca eve göndermelik şapşik bebeler. ablasının peşinden ağlayanına sahiptimm bir zamanlar.

özellikle okula giderken olur. küçük kardeş ne sanıyorsa okulu her sabah okula kaçma planları kurar. normalde okuldan kaçılır. küçük kardeşler ise okula kaçar. la bırak işte peşimi. biz seviyoz da mı gidiyoz okula? ama demek ki o şıkır şıkır defterler, çantalar falan cezbediyor demek ki.