acil servis doktorluğu

en zor doktorluk, acil servis doktorluğudur. servise yetiştirilen acil durumdaki hastalar, ölüm kalım refleksiyle önceliğin kendilerine verilmesini isterler. yoğunluk nedeniyle yaşanan gecikmelere öfkelenen hasta yakınları da öyle.
bu öfkeli şahıslar sistemdeki aksamaların sebebi olarak da doktorlar ve sağlık çalışanlarını görüp, sağlık bakanlığı'nın gösteremediği çözümü doktorlardan bekler. gerçekleşmeyince de hakaretler, küfürler, psikolojik ve fiziksel şiddet, hatta linç görüntüleri gelmeye başlar. oradaki, belki de çiçeği burnunda gencecik doktorun o saate kadar kaç can kurtardığı, ağzına hiçbir şey koymadan aç, uykusuz ve bitap olduğu, o insan müsveddesi şuursuzların umurunda değildir.

yaklaşık 1.5 yıldır yoğun bir ilçe devlet hastanesinde acil serviste çalışmaktayım. bu süreçte yaşadıklarımı biraz anlatmak isterim.bunlar tamamen kendi yaşadıklarımdır. yalnızca benim tecrübelerimdir. o yüzden yazdıklarımın bazıları genel tabloyu özetlese de genellikle özneldir.

---------------acil istismarı-----------------

genelde 2 doktor maksimum 3 doktor nöbet tutuyoruz. bu sayı bazen 1e kadar da düşebiliyor. hasta sayımız covid öncesi dönemde 350-360 bandında gezerken şu sıralar 150 civarında seyretmekte. bu süreçte öncelikle yaşadığım sıkıntı çoğu hekim arkadaşın yaşadığı gibi acil istismarı. nedir bu acil istismarı ? acil istismarı kabaca acil olmayan hastaların acili farklı sebeplerden kullanması diyebiliriz. özele inersek işe gidemedim rapor istiyorum, ilaçlarım bitti yaz, 3-4 yıldır belim ağrıyor kimse çözüm bulamadı bir de sen bak, ben hasta olacak gibiyim bana serum tak vs vs. bunlar normal zamanda aslında pek sıkıntı değildir. yardımcı olabileceğin noktalarda yardımcı olursun olamadığın noktalarda yönlendirirsin bir şekilde yardım edersin. ammaaa bu insanların en büyük zararı bana değil gerçekten acil olan hastayadır. çünkü gerçek acillerin sıra beklemesinin en önemli nedeni acildeki gereksiz kalabalıktır. bunu büyük hastaneler triyaj ile bir nebze çözer ama ilçelerde durum o kadar da iyi olmayabilir.

acil istismarı dediğimiz mevzu aslında tek taraflı da değildir. ben kendi adıma sadece hastane dışındaki dünyayı suçlayamam. acil hastanenin geri kalanı tarafından da çoğu zaman sıkıştırılır. sen bir acile git baksınlar sana tarzında yönlendirmeler de bizi çoğu zaman zor duruma düşürür. çünkü bu tarz hastalar hali hazırda bir yerden bize yönlendirildiği için ekstra sabırsızdır.
bir de sana şunu yapsınlar bunu yapsınlarla bize gelen hastalar vardır ki onları acilde değerlendiremezsin bile. çünkü falancı aile hekimi sana şunları bunları yapsınlar diye tembihleyip hastayı göndermiştir. sen onu gerekli görmez ve yapmazsan kötüsündür iş bilmezsindir. nabzına göre verilen şerbeti sen kesmişsindir.


acil istismarı acilin ciddi anlamda en önemli sorunudur ve örnekler genişlettikçe genişletilebilir. şimdilik burda noktalayalım.
----—-------------------------------------

yaşadıklarımın sadece çok küçük bir kısmı bile baya uzayacak gibi. en iyisi zaman zaman ben burda içimi dökeyim. aslında yüz yüze anlatılarak anlatabileceğim şeyleri yazıya dökmek de biraz zor oluyor. bu yazıda derdim kimseyi suçlamak değil aslında düzen bir şekilde böyle ve bizler de içindeyiz. kırılan ve dediklerimi yanlış anlayanlar olursa kusura bakmasınlar. başka bir zaman başka bir acil sohbetinde görüşürüz.

ilk müdahaleyi yapıp servise postalanan hastadan dolayı hala tercih edilen bölüm.

sağlık sisteminin iyi çalıştığı bir ülkede mesleki tatmini ve tercih miktarı maksimum olacak bölümdür ve halkın birçoğu böyle bir uzmanlık dalı olduğunu dahi bilmezler. sorularınız olursa bu konuda yardımcı olabilirim.

ülkemizde bazen "sorunlu" olan doktorluk tipi. şöyle ki;

vaktiyle (1999) yılında şiddetli bir karın ağrısı ile uyandım. ilk başta üşütme olduğunu düşündü bizimkiler. zira yaşadığımız ev aşırı rutubetli bir evdi. depremde ev yıkılınca giresun'a taşınmıştık. neyse, aldılar acile götürdüler. direkt bir iğne ile gönderdiler. ağrı biraz hafifledi. geceye doğru tekrar şiddetlenince ikinci kez acile gittik. tahlil yapan yok, muayene eden yok. karnım ağrıyor diyorum iğne yapılıyor ve gönderiyorlar. üçüncü de aynı şekilde oldu.

bu sefer ağrının yönüne sağ kasık tarafına doğru kayınca devlet hastanesine gittik. acilde bir doktor vardı dahiliyeci. geldi kontrol etti. ağrı nerede şimdi dedi. ben de sağ bölgeyi gösterdim. 1 saat sonra ameliyat dedi. meğerse apandisit imiş. ben gaflette bulunup tuvalete çıksam, işemeye bağlı olarak apandisit patlasa zehir kana karışacak, öleceğiz.

acil servis gerçeği.

günde en az 1000-1500 dolaylarında hastaya bakmak zorunda kalan klinik branş.

rutin bel ağrısına dikloron yaptırmak isteyenler, dışarıda alamadığı raporu abuk sebeplerle acilden almak isteyenler, uzman görüşü gerektiren durumu olduğunu bilmesine rağmen işini inatla acilde görmek isteyenler, aksırışının ilk günü soluğu acilde alanlar, diğer doktorun yazdığını beğenmeyip daha ilaca başlamadan şikayetim geçmedi diye gelenler… ve daha yüzlercesi.

gerçek bir göğüs ağrısını, ciddi bir karın ağrısını ayırt edecek kadar vakit ayıramadıkları yoksa ciddi kavga ve tartışmalara yol açılacağını bildikleri bu nefessiz süreçte önüne gelenden tahlil ve görüntüleme istemek zorunda kalan insanlık.

söylenecek çok şey var, ben ömrümü tüketmeden kaçtım oradan. keşke şu robotları üretseler de yerlerine geçse bu insanların, zira beyaz adam o zaman doktorların da yenmeyen bir şey olduğunu anlar.

işemeye bağlı appendiksin patlayabileceğini öğrendiğimiz müthiş başlık.

t: tıbbın bir uzmanlık dalı

kelle koltukta;asker,polis yada savcıdan daha az can güvenliği bulunan,uykusuz sabaha uyanıp sabah çalışmaya devam etmesi gereken,insanüstü vasıflara sahip olması beklenen,canı sıkılan aciliyeti olmayan muayene ücreti vermemek için acile gelen abuk subuk hastalarla uğraşan,diğer meslek gruplarına göre daha fazla tehdit ve şiddete maruz kalan hekimlik branşıdır.

5 lustral, 5 xanax, 5 prozac nöbet öncesi alınırsa allah o sabrı verir de çalısırsın.