acılı şarkıların yakışıklı ve güzel şarkıcılara yakışmaması

kişisel görüşümdür, fizik olarak çok güzel baby face bir kadın şarkıcının ya da istediği kadını elde edebilecek kadar yakışıklı bir fiziğe sahip erkek şarkıcının hayatın ve çekilen acıların ve karşılıksız aşkların temasını içeren şarkılar söylediğinde sanki şarkının ruhunun tam yakalanamadığı izlenimi vermesidir, yüzüne hayatın acılarından sinmiş olduğu izlenimi veren şarkıcılar şarkının anlat tığı acı , hasret, ayrılık ve yoksunluk türü bir hikaye varsa bununla fiziksel olarak daha uyumlu bir imaj vermektedirler

böylesi durumlarda surat ve şarkıyı senkron edemiyorum. mesela yüksel özkasap hanımefendinin gençliği, maşallah yani, düşes gibi kadın, saçlar gözler, fena bir aura, o biçim. ya şimdi bu türkü söylüyor, diyemem diyemem oy diyor. ablacım sen de bir şey diyemiyorsan yani, holivıt sıtarı gibi insansın, acındırma kendini ya.

hakkı bulut'un rap yapması gibi abes bir durum.

kisiye gore degisir bence. ama yakisikli olmayanlara daha cok yakisiyor bence de.

ben bu duyguyu en belirgin şekilde (bkz: murat dalkılıç) (bkz: neyleyim istanbul'u) şarkısını söylerken yaşamıştım. olmuyor abi, adamda ortamların hızlı delikanlısı tipi varken öyle ağır ve adamı diplere sürükleyen bir şarkıyı ondan duymak garip hissettiriyor. meselâ aynı şarkıyı bir (bkz: nedim zeper), (bkz: doğuş) falan söylese olmayan aşkın acısıyla iki kadeh gömersin. ama murat dalkılıç sesinin de duygulu olmasına rağmen o derbeder hâli yansıtamıyor bence.