1.
bruce dickinson'ın en ruhlu parçalarından biridir. adından da anlaşılabileceği üzere akustik gitarlı bir parça. bir yerde okuduğuma göre tek seferde kaydedilmiş. hatta şarkının sonunda duyulan telefon zili de bu "samimiyet"i yansıtır adeta. sessize alınmayı unutulan (belki de alınamayan - ama en azından çalmayacak hale getirilmeliydi) bir telefon da var kayıtta yani. haha. bunu da bir yerlerde okumuştum. ama şarkıyı asla mahvetmemiş hatta bir hoşluk katmış bence sonunda çalan telefon.
1998, the chemical wedding albümü dönemindendir bu kayıt ancak sanatçının 2001 çıkışlı best of albümünde ilk kez dinleyicileriyle buluşmuştur. ben de ilk dinleyenler arasında sayılırım bu muhteşem eseri.
1998, the chemical wedding albümü dönemindendir bu kayıt ancak sanatçının 2001 çıkışlı best of albümünde ilk kez dinleyicileriyle buluşmuştur. ben de ilk dinleyenler arasında sayılırım bu muhteşem eseri.
devamını gör...