ağlamıyoruz diye derdimiz yok sanıyorlar

bazı insanlar vardır, fazla konuşmazlar dertlerinden sıkıntılarında.
nasılsın diye sorulduğunda, iyi derler. uzatmazlar fazla.
yüzleri güler muhabbet ederken ve her lafı da kendilerine çevirmezler.
insanlarda öyle sanır işte. sürekli dertlerinden, sıkıntılarından, endişelerinden bahsetmiyor. her muhabbeti kendine çevirmiyor. kendini her şeyin merkezine koymuyor diye derdi yok sanırlar.
bu insanların nasıl bir girdapta oldukları ancak çıktıklarından sonra öğrenilir ve vay be dedirtir.

bir sorun olduğunda zaten çözer diye düşünülür kolay kolay kimse yardım eli uzatmaz bu insanlara. gerçi uzatan olursa da ben hallederim derler genellikle. dünya başlarına yıkılsa en iyi şekilde hazırlanır hiçbir şey olmamış gibi işe giderler bir gün sonra. dünya’da en az hacmi kaplayan insanlar olduklarını düşünüyorum.

ben değilim. ben hem ağlıyorum hem derdim var.

beni de kötülük yapmıyorum diye saf sanıyolar.

kardeşim, iki defa kaybedenler kulübü izleyip gelmiş. tamam şuan hepimiz seni motoruna binmiş, nereye sürdüğü umrunda olmayan, toplumun bir türlü anlamadığı bir serseri sandık.

durumumuz yoktu sevisemedik yazdık diye sevişemiyor sanıyorlar.*

aynen öyle başlık herşeyi özetlemiş zaten üstüne ne söylenir ki.