ailesi zengin olanların hayatta daha şanslı olduğu gerçeği

durum tam olarak böyle. kimse fakir edebiyatı yapmasın. lise bitimine kadar kolejlerde oku, her sene onlarca kez avrupa'ya amerika'ya git, üniversiteyi milano'da oku ve sonra büyük bir holdingin çalışanı ol. ya da patronu. maddî manevî tüm hazları al. orta ve alt tabaka ise senin beş yaşında yaşadığın hayatın yüzde birine erişmek için deli gibi çalışsın çabalasın, hakkı yensin, hayal kırıklığına uğrasın. ah ulan be.

(bkz: kimileri şanslı doğar)

hayata 1000-0 önde başlarlar.

efsaneyi hatırlayalım, biz burada pahalılık, yokslulluktan bahsederken zengin çocuklarının dertleri bir başka oluyor.

(bkz: anlayamazsınız, beni en büyük çeken motorun yaptığı dalga köpürtmesi)

3 yaşından beri özel okullarda 3 4 dil eğitimi alıp, yurtdışına dil okullarına gönderilen, egzotik tatiller yapan biri 20li yaşlarına geldiğinde her şeyi kendi çabamla yaptım der bir de. hiç çalışmak zorunda kalmadan kendine yatırım yapma şansı ve bunun için bolca zamanı vardır. küçükken o kurs senin bu kurs benim gezer. hoş zengin olmayan birisi de belediyenin ücretsiz kurslarında 100 kişi bir topun peşinde basket oynar ama piyano dersi alamaz, yelken kursuna gidemez. her şeyi batırıp hiç üzülmeden yeniden başlama, okulu bırakıp nasılsa babamın işini devralırım diyerek dünya seyahetine çıkma veya gününü gün etme ve ben çok tecrübe biriktirdim deme şansı yoktur fakirin. evi hazırdır. işi hazırdır. haliyle bu bir başarılı olduğunu sanma ilizyonudur.