aileyi sevmemek

aile, bir toplumun en küçük yapı taşıdır. en küçük yapı taşını sevmeyen, diğer taşlara nasıl geçebilir? geçemez.
öyle ya da böyle mutlu bir birey olmanın yolu uyum ve aileden geçer.
musmutlu bir ailede büyümüş müdür, hangi diktatör ?

aileyi sevmemek değildir o, imkanlara hayıflanmaktır.

buhayatbenim ukdesi.

(bkz: çukur)*

aileyi seçememenin bir sonucudur. sürpriz olarak sahip olduğun ebeveyni sevmek ne kadar mantıklı?

zor bir aileniz varsa, onların geçmişini kendi çocuklarınıza aktarmamak, bence anne olarak en büyük sorumluluklarınızdan biri ve bu sorumluluğu yerine getirmeye çalışırken, tabiiki arada isyan edip kendi kendinize "hepsinden nefret ediyorum" dediğiniz zamanlar da olabiliyor ama ben, artık ailemdeki herkesle başa çıkacak kadar kendimi güçlü hissediyorum ve ailemin sorunlu yönleriyle temasa geçmeden, duygusal mesafe koyarak ama bir yandan da onlara ilgimi, şefkatimi eksik etmeden, bu arada çocuklarımı da olası duygusal tehditlerden koruyacak bir iletişim sistemi kurmayı öğrendim. çok zamanımı aldı ama değdi.*

dönem dönem herkes yaşamıştır ama yaşamın büyük bir kısmını etkiliyorsa terapi desteği gerektirir.hayat arkadaşı seçiminden aldığın majör kararlara kadar çoğu şeyi etkiler.

ilk ailenizi seçemezsiniz ama ikinci ailenizi seçmek konusunda hata yapmamanız gerekir.

ikinci aile illa ki eş değildir.
yakın çevren, dostların vs olabilir.

kastedilen kavramsal anlamda aile olgusu mu yoksa kişinin kendi ailesi mi sorunsalı olsa da aile olgusunu sevmeyen benim gibiler için alayını kapsayacak durumdur. sömürü düzeninin en alt basamağıdır aile.