aklında olanı satırlara dökememe sorunsalı

aklımda harika bir hikayem var ama kağıda dökemiyorum. başka hikayelerde yazmaya çalıştım ama hep yazmada kalıyorum bu sorunu yaşayan insanlar...

başlangıç cümleni kur, gerisi gerçekten inandığın bir hikayeyse geliyor... fazla düşünme.

giriş gelişme sonuç...bunlara oturtun kafanızdakileri önce. sonra bir şeyler yazın, deneyin. bir taslak olsun. karalayıp durun. devamı gelecek gibiyse yardırın gitsin efendim. benim de kafamda 2 uzun tanım girmek var ama daha kafamda toparlayamadım.

kelimeler albayım bazı anlamlara gelmiyor diye boşuna söylememiş oğuz atay. satırlara döksen de ifade edemiyorsun işte tamamını.

bana da oluyor ama demek ki dökülmemeleri gerekiyormuş diye düşünüyorum.

çünkü! keşke diyipte dönmek istiyeceğin iyi bir geçmişin ve geçmişin pençesinden kurtulamayan ruhun gelecek umudu kaybolmuştur.

çünkü! her defasında düşündükçe satırı unutur kalemi yutarsın, şimdiki aklınla yeniden başlayabilsen hikayeye pişmanlıkların olmazdı belki şu anki kadar. acın duygun dilini keser, elini kelepçeler tüm duygunu olanca ağırlığı ile omzuna çöker.

çünkü! başlanılamayan her hikayenin ardında dipsiz bir cehennem ve zifiri bir karanlık var, o yorgun adamı/kadını uzak bir yerde! bir dağ ateşi kendine misafir edip acılarının halayına katsan da alevi! ufkun en kızıl anın da fırtına kopar, karanlık çöker, yağmur düşer, ateş söner ve göremezsin ne kağıdı ne kalemi ne de kelimeleri nakşedersin!

başlayamazsın hikayene bitiremezsin.
çünkü güzel olan herşeyin tadı, yarım kalmıştır hayatında, herşeyin olumsuz tarafı kendi hayatın merkezinde yaşamak ve alışmak dışında.

insan zihni doğuştan sahip olduğu mükemmel özellikler ile hayal gücü gibi sınırsız bir şeye sahipken; düşünceleri yazıya dökebilmek ise alınan eğitim, okunan kitaplar ve kişinin kendisini geliştirebilme yeteneğine bağlıdır. elbette kişinin sahip olduğu yetenek de bunda büyük bir etken olabilir.

t: gelişmek için yazma denemelerine devam edilmeli, gözlemlenen şeyleri tasvir etmeye çalışılması gerekmekte dediğim başlık.

çok normal, niye şaşırıyorsun ki. yazar değilsin çünkü. bu kadar basit. yazmak teknik bir iştir. mesela ben de yüz metre serbest yüzmede dünya rekoru kırdığımi hayal ediyorum ama o kadar mesafeyi yuzemiyorum bile.

gizli yara style. o işler nasıl işliyor ki. insan aklından geçenleri satırlara dökemiyorsa aklından geçtiğine emin değildir. ya da kendine dürüst değildir. zaten kendine dürüst olmayanın söyleyeceği de satırı da kendine kalsındır. bak çiçeğim, içinde tutarsan kanser olur, you know. at dışarı konser olsun. dinlerse serindir, dinlemezse esmiyordur. bu.

benimde genelde münasip olmayan yerlerde aklıma gelir müsait bir ortama geçtiğimde ise çoğunu unutmuş oluyorum malesef

resme dökmeyi deneyin. notalara dökmeyi deneyin. illa yazacaksınız diye bir kaide yok.

insanın yaşadığı his ve yoğun duygu karmaşasının, kendini tanıyıp ne yasadiginj bilmekten çıkıp zirve yapması ve hislerini anlayamamasi , düşüncelerinin yaşattığı hisleri anlatacak kelime bulamaması içinde bulunduğu durumu kendi bile tam olarak bilemediginden tanimlayamamasj

kafamın içinde kendi kendime konuşurken uzun uzun yazabileceğime inandığım ama kağıt kalem alınca kalbim kadar temiz olan sayfanın boş kalması durumu. finalde yazamıyorum demek ki deyip kendi kafamın içinde sürdürüyorum hikayeyi..

tencere falan var, bir de onlarda denenmelidir. satırın üstünden kayıp gidiyordur belki.

iki tane sebebi olabileceğini düşündüğüm sorunsaldır:

1-) düpedüz yazma yeteneğiniz yoktur. bu konuda çok da üzülmeye gerek yoktur ama. örneğin stephen king, tarihin en çok satan ve eserleri en çok dile çevrilen yazarıdır ama sözlü hikaye anlatmayı hiç beceremiyormuş. her insanın becerebileceği de beceremeyeceği de şeyler olur/olabilir. belki de yazmak size göre değildir.

2-) hazır değilsinizdir. yani bir şeyi yapmayı çok istemek ille onu o zamanda düzgün yapabileceğiniz anlamına gelmez. belki de biraz zamana ve/ya olgunlaşmaya ihtiyacınız vardır. bir yerde iyi-kötü başlamak iyidir ama eğer canınız çok yazmak istiyorsa. yani bu, bisiklete binmeyi öğrenmek gibidir esasen. düşe düşe öğrenilir genelde. yani bu aktiviteye kusursuzca başlayıp öyle devam eden yazarlar da vardır ama onlar muhtemelen mükemmeliyetçidir. şahsen bir mükemmeliyetçi olmak istemezdim.

oluyor bazen çok şey yazmak istersin ama sadece iki satır yazıyorsun ve devamı gelmiyor.
e iki satırlık şiir de çok şey anlatıyor sonuçta.

ben de dahil olmak üzere bu sorunsaldan muzdarip olanlara yegane tavsiye:



t: olmaz olsundur.

ben bazen üşeniyorum. ciddi manada uzun uzun yazmaya üşeniyorum. kendimi savunmam gerekirse ancak o zaman biraz kendimi zorluyorum. bu sözlükte o kadar “amerikan dublajlı” lanet olası insan var ki küfür etmeden kendinizi ifade etmeniz imkansız hale geliyor. bu s*kik benim sinirimi bozmak için bunu bilerek yazıyor madem ben de sağlam küfredeyim de kısa yoldan konu kapansın diyorum. bu sefer de adımız küfürbaza çıkıyor.

unutmayın ki küfürbaz can yücel’den unutulmaz aşk şiirleri de okudunuz.