akp'den önce ne yoktu sorusu

adamlar oturmuş miss gibi bu işin geyiğini yapıp eğlenmişler.

yenilgilere doyamayan bir başka muhalif mastürbasyonu. adamlar oturmuş miss gibi bu işin geyiğini yaparken; ak parti oturmuş 20 yıldır miss gibi bu işin iktidarını yapmaktadır.

akp'den önce yaşadığımız mağaranın duvarlarına mamut falan çiziyoduk. istanbul'da köprü denen bir şey yoktu. avrupa'dan asya'ya geçmek isteyenleri mancınıkla karşıya fırlatıyorlardı.. cami yoktu mesela. camileri ahır ya da depo yapmışlardı. bizim ordaki merkez cami kahvehaneydi. gece 11'de kapıları kapanır içeride kaçak kumar oynatılırdı.

tren yoktu, 4 saat mesafedeki iki şehir arasına banliyölerle kömür çuvallarının üzerinde giderdik.

en önemlisi de saray yoktu saray. akp'den önceki devlet erkanı, ziyarete gelen yabancı devlet büyüklerini akçay'da sırf denize sıfır diye 1853 yılından kalma izbe bir pansiyonda ağırlardı. mesela hiç unutmam bir gün bangladeş başbakanını sabaha kadar sivrisinekler kemirdi diye iki ülke arası tüm diplomasi bozulmuş, bu olay tüm dünya gündemini 2 ay meşgul etmişti.

şimdiki nankörler hizmet beğenmiyor hizmet. siz bakmayın bu fedonçulara. akp'den önce akıllı telefon bile yoktu. birbirimize posta güvercini gönderirdik, havada hayvanların yarısını şahin kapar, yarısı göçe giderdi. ben eniştemi kaybettiğimi 2 sene sonra öğrendim mesela.

iyi ki akb var. gerçi buzdolabımızın içi boş ama olsun, eski günlerdeki gibi mamut avlarız ama yine de reyizi yedirmeyiz.

akp'den önce akp yoktu.

kutuplaşma ve nefret söylemi.

özgüvensizlik yoktu.. (birey kendine güvenirdi.. yapacağı işte.. düşündüğü özde.. )
tereddüt etmek yoktu.. (yerini korkuya bıraktı)

(bkz: diktatörlük)

akpliler.

eğitimsiz ve cahil kitlelerin eğitimli kesim üzerindeki tahakkümü yoktu mesela.
üniversite diplomasının saygınlığı vardı her şeyden önce.
kamu kaynaklarını hortumlayıp kısa yoldan zengin olan sonradan görme nargileci tayfa yoktu eskiden.
camiler ve imamlar, sizden bizden mantığı ile ayrışmamıştı geçmişte.
atatürk'e nefret en yüksek perdeden dile getirilemezdi, vatandaşlar vatanın kurucusu ve kurtarıcısına saygı gösterirdi kameralar önünde.
ateist sayısı örneğin. çok azdı. şimdi din buysa ben yokum diyen koca bir nesil var.
tsk, ösym, adalet bakanlığı gibi kurumlara kamuoyu nezdinde güven en üst düzeydeydi en basiti.
muhalefet partileri kaset oyunlarıyla dizayn edilip, halk muhalefetsizliğe mahkum edilemezdi önceden.
kısaca eski türkiye diye nefret kusulan, statükocu diye yerden yere vurulan geçmişteki ülkede insanca yaşamının erdemi sayılan kavramların hiçbirinin içi boşaltılmamıştı.

1) iktidar karşısında bu kadar çok seçim kaybeden sarı muhalefet yoktu.
2) toplumun her alanındaki bu kadar çok ahlaki yozlaşma yoktu. 
3) ekonomik kıriz, bu kadar çok yoktu.
4) eğitimsiz ve cahil kitlelerin eğitimli kesim üzerindeki tahakkümü yoktu.
5) her şeyden önce üniversite diplomasının ve mezun olduğun üniversitenin bölümünün saygınlığı vardı vb.

mitoz bölünmesi niteliğinde ayrımcılık
içkili mekanların "alkol alınan yer" olarak görülmesi
herkesin evde kimyager gibi olması
bira şarap rakı gibi içkilerin zengin içeceği olması
her şeye sinirli tepki kişisel hassasiyet
mizaha her hafta ceza
basına sansür/yandaş yalaka medya
her terör saldırısında internet kısıtlaması (malum internet hızlı değildi bişey değişmezdi gene)
vahiy upgrade eden tübitak
vasıfsız diploma gerektirmeyen işlerde türk olmaması
istiklal'de türklerin turist olması
öğretmen dahil üniversite mezunlarının ilkokul çocuklarından bile daha manasız cümleler kurarak konuşması
sahte müslümanlık(altı kerhane üstü minare misali)
bonzai(ağaç olarak bilirdik sadece)
şiddet ve korkunun politikanın bir parçası olması
tv programlarında şiddetin normal görülmesi ancak içki/sigarada yonjaların coşması
içtiğin su dahil her şeyin siyasi olması
"bir kereden bir şey olmaz" açıklamasının sadece kendi istekleri üzerine ilk denemelerini yapacak olan çiftlerin kullanması (tecavüze uğramışa yapılmaması gereken)
bir de tabii akıllı telefonlar hızlı internet yollar falan ama o teknolojileri akp yapmadı yollar da bir lütuf değil tabii

çalıyor ama çalışıyor gibi ahlaksızca cümle kurabilecek cesaret yoktu.

anadolu comari bu kadar palazlanmamisti. kanı bitlenmemisti. sekuler vatandaşa bilenip kurtaricisini bekliyordu. sonunda muradına erdi ama şimdi bir köşede eski ayakkabısını kaynatıp yiyecek hale geldi. olsun, bayrak inmedi ezan dinmedi. recep tayyip erduvan recep tayyip erduvan.

tekerlek, yazı, ateş. sonra götümüzde yaprak, elimizde mızrakla avlanmaya başladık.

(bkz: bazı sözlğk yazarları)(bkz: swh)

dünya henüz var olmamıştı. akp ortaya çıktı insanlık var oldu.

toplum olarak fazlaca mükemmel olmasak da bu kadar yalan, riya ve talanın içine batmamıştık.krize rağmen hayat pahalığı şimdiki kadar yüksek ve tedirgin edici değildi.mülteci sorunu ile beraber gelen güvenlik problemi hayatımızın merkezine oturmamıştı.

fırın.

neredeyse her şeyi kanıksamak diye bir şey yoktu.

akp yokken, "yok artık!" falan diyebiliyorduk. yok artık, bu da olmaz falan...

ama git gide şaşırma duygumuzu kaybettik.

şu anda yarın ne olursa olsun bana normal gelecek mesela.

gerçi dünya da tuhaflaştı kanımca.

folik asit.