akrabaların sosyal medyada takip isteği göndermesi

hele şu her gördüğünde numaranı ver kaydedeyim diyen türlerine gıcık oluyorum. yıllarca görmedim etmedim. yaşam tarzımız yetiştiğimiz kültür bambaşka. şimdi sen sıkıldın azıcık daha dedikodu yapabil diye neden ben sana hayatımı açayım? ekle diye yakamızı yapışmayın.

istek atanı kabul ediyorum saklayacak bir şeyim yok.

tanrım, "bayramlarda bile ziyaretlerinize gelmiyorum, internette bari bi salın" dedirten durumdur.
yaşı kemale ermiş akrabalar hele daha bir çekilmiyor. fotoğrafıma yorum olarak "yavrum çogzel çıkmışsın maşallah, annengiller nassı?" yazıp duran gülfidan yenge, annemi arayıp bunu ona sormaya ne dersin?

tanrım babamda ileri derece şiir yazma hastalığı var; adam duygusal, adam sanatçı, her yerinden sanat fışkırıyor. şu gazetelere "garip aşık" mahlasıyla şiir gönderen dayılar var ya, onların bir laciverti de babam efenim bunu utanarak itiraf ediyorum şu an. kendisini tutamıyoruz, dörtlükler halinde pastoral, lirik şiirler yazıyor. ağaç, kuş, börtü böceği coşkuyla anlattığı şiirlerine "beğendim" yapmayınca da trip yiyorum üstelik. baba, seni görmezden geliyorum ben facebookta ve instada!!111

şimdi babacığım, ailemle beraber yaşadığım dönemde benim internet kullanımıma takmıştı, ısrarla internet bağımlısı olduğumun altını çiziyor ve sürekli uyku saatini bana hatırlatarak tepemden ayrılmıyordu. annem yüzünden efenim, annem "şu kızına bir şey söyle!" diyerek babamı üzerime salıp duruyordu işte. elimde kahvem, laptobum kucağımda sanal alemlerde fink atıyorum; federaller baskın yapıyormuş gibi şak diye babam giriyor odaya ve her seferinde aynı soruyu soruyor:

-morticia, saat kaç oldu?!1
-arkanda duvar saati var baba, bak oradan.
-onu mu diyorum ben! saat olmuş iki kızım, iki!
(saat 1:30'dur)

böyle saati yarım saat, bir saat ileri söyleyerek, internette takılma işini abarttığımı vurgular dururdu.

sonra noooldu ha?
bir akıllı telefonu oldu.
facebook denilen o dayı cennetini keşfetti.
vee... sürekli orada şiir yazmaya başladı.

evet tutamıyoruz kendisini efenim. sülaleyle beraber beni de şiirlere etiketleyip duruyor, abi ölü taklidi yapmaktan bir hal oldum.
bana "internet bağımlısısın" diyen adam, sabahın 4 buçuğunda facebookta şiir paylaşıyor, evet. birinde oturuyorum evimde, çizim yetiştirmem gerekiyor, onlarla uğraşıyorum, sabahlayacağım; klinnkk bildirim sesi telefonumda. bi bakıyorum babam sabah namazına kalktığına dair durum güncellemiş ve lirik bir şiir paylaşmış. sabah'ın dördü yahu dördü. bana bağımlı diyene bakın, facebook bağımlısı oldu çıktı kendisi.

insta'da çaktırmadan takipten çıkayım dedim babamı, çıktım da. fark etmiş "beni niye takip etmiyon?" diye mesaj attı."ediyom ediyom, instagram bazen öyle bozuluyor göstermiyor bazı takipçileri, bana da oluyor" dedim kandırdım. vallahi yıldım kendisinden ve şiirlerinden. tanrım, babam yani atsan atılmıyor, satsan satılmıyor.

burdan sesleniyorum!!

hiç sevmediğim, zerre hoşlanmadığım sevgili eniştem.
benim instagram hesabımı salar mısın?
teşekkürler.

boş dairenin ziline ısrarla basmak gibi... almıyorum kardeşim iste içeri, bi git artık.

takip etsinler ki dedikodumu yapsınlar, günahımı alsınlar

ne büyük sıkıntıdır. sizden kaçtım/k o yüzden buradayım zaten.

yeni bir hesap açtığımda ilk işim hepsini engellemek oluyor. geçende unutmuşum damlamışlar hemen, bulamasınlar diye rehberi bile senkronize etmedim halbuki. neyse yine hepsini engelleyip hesabı kapattım ya deme vakti. reel hayatta yeterince bıkıyorum kendilerinden bir de sanalda gerek yok. tek işleri fesatlık zaten. sanalda bari salın beni. bıktım.

bütün akrabaların sosyal medya isteklerini önce kabul edip bir müddet sonra engelledim, sorunca da ben hesabı sildim ya da dondurdum diyordum hahaha muhteşem taktik tavsiye ederim.

akrabalari genelde sevmem ama ben kabul ediyorum. saklicak hicbir seyim yok izlenimi vermeye calisiyorum. cunku bi seyi saklamak isterseniz onu goz onune koymalisiniz* saklicak hicbir seyim yok gerci. bazilari toksik oluyor ama hepsi degil. benimkiler bazen benim modumu yukseltiyor. arkadaslarim begenmezken onlar begenip alev atip bi de cevap veriyolar. cok eglenceli bence

arkadaş isteğine yanıt vermeyerek halledilmesi gereken sorundur.
bunlar ancak arkadaş listesinde gereksiz kalabalık yaparlar. listemde olan bütün akrabalarımı, kuzenlerimi listemden çıkararak, birde üstüne adımı bulamasınlar diye engeli basarak kurtuldum. benim gittiğim yerleri görmelerine, takıldığım arkadaşlarımı kimmiş bu diye merak etmelerine gerek yok. engeli bas kurtul. *

akrabalarımı dışarıda görünce gözlerinin içine baka baka görmezden gelmeme rağmen, yani sen benim için yoksun bakışları atmama rağmen, defaatle ve mütemadiyen, ne zaman sosyal medyaya damlasalar bir şekilde şahsıma ulaşıp istek/takip ne varsa atarlar. ulaşılamayanın çekiciliği diyorum ben, bendeki müphemliği merak ediyorlar deli gibi, bu da onları yiyip bitiriyor. sonra reddediyorum.

feysbuk'ta, cocukluk donemimden tanidigim, ama 30 senedir gormedigim teyzemin arkadasi teyzeler bile beni ekledi. bakin bu bir dramdir, akrabaya girmedim bile.

allahtan bir ay once kapattim.

annemin yeğeni... bir dönem çıkarmıştım. sonra tekrardan eklemek mecburiyetinde kaldım çünkü anneme şikayet etmis... sonra ben onu takipten çıktım. iki gün önce beni niye çıktın yazmış ksjdksksk. sonra bende bir yalan atıp hikâyeleri ve postlarını kendime gizledim.
gerçekten mide bulandırıcı bir samimiyetsizlik