akşam dizi izleyip sabah işe giderek ölüm gününü beklemek

bazi hayatlarin ozeti. hic boyle kendi sikintisinin farkinda olmayip oyalana oyalana yasayan biri olmadim. kafamda hep bir tilki var. su an idare ediyoruz ama muhtemelen yaslandigimda dusunmekten delirecegim.

tanıdığım birini hatırlatan başlık. hayatta gayesi olmayan insan repliği. pardon replik değil, rol .

ileride böyle bir insana dönüşmekten çok korkuyorum. ama bazen istesem bile böyle bir insan olamayacağımı düşünüyorum. benim gözümde bazı yönüyle kıskanılan bazı yönüyle de acınası bir insan halidir.

eğer bilinçli bir üretim değilsen yaşanılması çok olası bir rutindir. bu durumu fark eder fark etmez müdahale edebilirsen aklı başında hareketler ve yapabileceğin en doğru hamlelerle ilk 50yi devirdikten sonra bile stop verebileceğin bir ihtimaldir. eşini, işini, yaşadığın şehri, kendini iyi tanımak, şartlar ne olursa olsun mücadele etmeye devam edilmelidir. ayrıca başlık şuan yaşadığım hayat için nokta atışıdır. neyseki üstteki diğer cümlelerde bana aittir.

yoksulluk sınırı 9500 liraya dayanmışken kimin işten sonra operaya gidecek imkanı var.

böyle geçen bir ömürdür.

akşam dizi izlemek yerine sözlükte vakit öldürmece dersek geriye kalan tüm kriterler bana uyuyor.

sistemin dayattığı bir çok şeyden nefret ediyorum ama hayatta kalabilmek için sürüye uygun davranmak zorundayım.

oblomov gibi keyif pezevengi değiliz netice olarak yani bi ss durumu ile karşı karşıyayız.

bu bir nimettir.

bazı insanlar iş il ev arasında hastaneye falan uğruyor.


anladın mı.. anladın anladın.....