akşama kadar sokakta oynayıp yorulan çocuk

akşama kadar sokakta oyunlar oynayıp yorulan minik yüreklerdir.

akşama kadar sokakta oynayıp yorulan çocuğa akşam bir hüzün çökerdi. o yorgunluk onca oyunu sığdırmış güne ama zaman yine de yetmemiş .
doğru dürüst öğlen yemeği yememiş, akşam yemeginden sonra bile dışarı koşmuş.
ailesiyle bahçede çay içer. babasının askerlik anıları bitmez. ev yapacaklardır hatta. köyde ağaçları bu yıl çok meyve versindir.
hükümette değişmelidir artık. karpuz da yine iyi çıkmıştır ve bu sefer anne almıştır karpuzu. sen daha iyi seçersin ben daha iyi seçerim konuşması vardır. misafirlikten dönen komşular gelmiştir. sesleri gelmektedir.

yine sivrisinek yine aynı acı. çizgi filmlerde bitmiştir artık. radyo da selda bağcan yürüyorum dikenlerin üstünde. bir an önce büyümek ister niye ister.

ne o eski oyunlar var ne o eski geceler. karpuzun tadı yok. eski sivrisinekler bile yok.
komşular gittiler birer birer. çocuklar çekildi sokaklardan. daha lüks evlerde daha çok iletişim aracına rağmen kimse kimseyi duymuyordu anlamıyordu.

ben hiçbir zaman bu çocuk olamadım.

başlığı okurken bile insanın içi bir hoş oluyor ya. insanların daha kötü yüzlerini görmediğin, hiçbir sorumluluğun olmadığı dönemler. bi yaşıma geri dönebilsem kesinlikle çocukluğuma dönerdim.

bu benimdir.
benim gibilere selam olsun mahalle de az koşturup annneeeğğ suu diye bağırmadık yani
terleyince üstümü değiştirip tekrar çıkardım. hem bilgisayar hem sokak tam bir y kuşağı.