akşamüzerine gönlünden geçen bir şey bırak

babam ve kedim iyi olsun.
herkesin sevdikleri iyi olsun. çünkü başka hiçbir şeyin çok da önemi yok.
edit:kimin duası tuttuysa allah razı olsun. kedim bir haftadır ilk defa yemek yedi.

gönlüm, gönlümü yaktı.

kendimi sımsıkı tutuyorum. başımın ağrısına, boğazımın yangısına, sırtımdaki kasılmalara, gözlerindeki kaşıntıya, regl sancısına ve en önemlisi gönlümün yorgunluğuna inat, kendimi sımsıkı tutuyorum. sabahları erken kalkıyorum. akşamları geç yatıyorum. hiç durmadan çalışıyor,asla boş kalmıyorum. çalışırken de kendimle başbaşa kalmayayım diye (bkz: rabarba) dinliyorum. illa müzik dinleyeceksem irem derici'den yaz gülü sibel can'dan diken mi gül mü gibi popüler ve bana hiç uymayan şarkılar dinleyemeye çalışıyorum. evde durduk yere sorun çıkartıyorum. acelesi olmayan kitap siparişleri veriyor, 10 dk içinde karar verip eve marangoz çağırıp yaşam ünitesi seviyorum. tüm bunları yaparken hiç birinden zevk almıyorum. zaten başladığım hiç bir işi zevk alayim diye de yapmıyorum. iki haftadır her pazar birileri benden daha hevesli olur da beni de içine düştüğüm bu bataktan çekip çıkarır diye gezinti planlıyor ama evde yaşayan gamlı baykuşlar nedeniyle aynı hızda çileden çıkıyorum. tüm bunlar olurken kendimi sımsıkı tutuyorum. çünkü kendimi tutmayı bırakırsam, azıcık gevsetirsem yığılıp kalacağımı ve bir daha hiç kalkamayacağımı çok iyi biliyorum. içi tıka basa dolu saklama kabının kapağını bastırır gibi kendimi baskılıyorum. bakalım kapak ne zaman kırılacak ?

yaşadığım sürece çevremde olan herkesin mutlu olması için çok mücadele ettim. bu arada onlar çoğu zaman beni yok saydılar. işlerine geldikleri zaman en iyi dostlarıydım işleri bitince tozlu raflarda yerimi aldım. vazgeçmedim hiç bir zaman, yaşadığım sürecede vaz geçmeyeceğim. fakat şu an en çok istediğim şey,ülkeme adalet, bolluk, huzur gelsin artık ve hizbullahçı, üç kağıtçı, algıcı, görgüsüz, egitimsiz ve cahil çogunlugun kontrolsüz gücü son bulsun..