alkol alamayınca kendiyle ne halt edeceğini bilemeyen insan

benim. yeni yeni adapte oluyorum. ilk başlarda bir arzulama falan vardı. o da geçti. şimdi sade bir uyuzluk belirtisi sezinliyorum.
ayağa kalkıyorum. bir tur atıyorum odanın içinde, kitap okuyayım diyorum. on sayfa okuyorum canım sıkılıyor. iki tanım gireyim diyorum. akışa bakıyorum, içim bayılıyor. yürüyüş de yaptım sabah. evde pilates milates ne varsa yapıyorum. özellikle milates çok mühim.
millattan önce sekiz bin yılında icat edilmiş.
o zamanlar mağara duvarlarına bacakları dayayıp kalçaları kaldırıyorlarmış.
bu tabi üreme hızını da etkilemiş.
neden bu kadar ürediğimizin yanıtını zaten hep merak etmişimdir.
belki de tanrı bunu bize bir ceza olarak verdi. kapıların açılması için herkesin ölmesi bekliyor. e o zaman şu ana kadar arafta olan ve bekleyenlerin suçu ne?
olm sana ne sen atayiz değil misin?
harbi lan bana ne?
git bir su iç.
tamam.

bu durumda olan arkadaşım var sanırım bu durumlar için bir ilaç var size yardımcı oluyor bu konuda.

alkol almaya bayılırdım ama 4-5 sene kadar önce bıraktım alkolü. valla iki tür hayat da güzel. çok alkol aldığım zamanlardan hiç pişman değilim. alkolizm sendromum hiç olmadı ama. yani james hetfield gibi bir oturuşta 50 küsur bira içmek, ne bileyim kahvaltıdan önce votka, cin falan içmek... bunları yapamayınca da ellerin ayakların titremesi... korkunç ya. ben sadece zevk için içerdim alkolü. içmediğimde de bana bi haller olmazdı.

alkolün bana yaşattığı tek pişmanlık, bir tane çok yakın dostumun üzerine çok gitmiştim 1.5 litre falan kırmızı şarap ve ardından 1-2 şişe bira içtiğim bi gecede. telefonda. arkadaşlığımız tamamen bitti. ertesi gün özür dilemem bile işe yaramadı. gerçi biraz da onun hatası. gecenin 11'inde arıyorsun ve o saatlerde genelde sarhoş olduğumu biliyorsun... arada başkalarına da çok yüklendiğim, kalp kırıcı şeyler söylediğim olmuştur alkollüyken ama neyse ki onların böyle kötü sonuçları olmadı.

alkol alınca ne halt yiyeceğimi bilemiyorum sayın sözlük :/