amaçsız bir insan olmak

hayatın acı gerçeklerinin beni getirmiş olduğu nokta. çalışıp temel ihtiyaçlarımı karşılamak dışında bir amacım kalmadı artık.

kafası kesilmiş tavuklar gibi dolanmak.

elini attığı yeri kurutan insanların bir süre sonra dönüştüğü insan tipi.

kendini, amacını bulamamak

bunun yanına umutsuzluğu da ekleyin. sonuç: ben. yani koca bir hiçlik.

amaçsız insan yoktur. amacını keşfedememiş insan vardır. tam şeyma subaşıvari bir entry oldu bu.

(bkz: insan olmak)

ara ara sorguluyorum bu durumu. hayata dair, geleceğe dair kafamda en ufak bi plan, amaç yok. mesleğimde iyi olayım, güzel para kazanayım, güzel bi hayat standartı oluşturayım, sevdiğim bi kadın olsun, sevileyim... bunların hepsi sıradan, basitçe istekler sadece benim için. bunların hiçbirini hedef olarak kabul edip, uğruna çaba gösterecek motivasyonum, hırsım yok. insanlar neleri amaçlıyor, neler için mücadele ediyor anlayamıyorum. ya da kendilerini geleceğe dair nasıl kandırabiliyorlar? büyük bi engel mi olmalı önümde isteğim dışında gelişen? o engelle mi uğraşmalıyım ister istemez bilemiyorum. 4 yıllık bölümü 10 yılda bitirirken bile şimdiki kadar boktan hissetmiyordum. şu an tek yaptığım zaman doldurmak. sabah 8 akşam 6 çalış, arada sevdiğin insanlarla vakit geçir, ekonomik durum el verdiği kadar; ye, iç, alışveriş yap. kısır bi döngü gibi. her şeyden o kadar çok sıkılıyorum ki anlatamam.
aslında kimsenin çok büyük bi amacı yok da ben mi büyütüyorum? hayat denilen şey bu kadar ve çok fazla anlam yüklememek mi gerek?

modum düştü iyice haftanın son iş gününde umarım bu modla hafta sonu da bok olmaz.

edit: amaçsız bir insanın hiç insan olduğunu sanmıyorum. sizin acayip anlamlar yüklediğiniz hayatın aynısını ya da benzerini yaşayan bazı insanlar bu hayata sizin kadar anlam yüklemiyor olabilirler.

amaçsız insan hiç insandır. herkesin ulaşmak istediği bir hedefi hayali olmalıdır. bir hedefe sahip olmayıp da mutsuz olmayan hiçbir insana denk gelemezsiniz. mesele sahip olmak da değildir. yoldayken mutlu ve anlamlı oluruz. bu yüzden her elde edişten sonra daha fazlasını istemek zorundayız.

uzun süredir bu ruh halindeyim, tedx motivasyoncuları evimi basar diye konuşamıyorum
toplumda rol yapıp yürüyen cesetliğe devam.

çok istisnai durumlarda denk düşebilir.
(delilik, giderilemeyen cahillik, iyileşmeyen veya ölümcül hastalık vs.)
insan tali amaçlar belirleyemez ise yaşamanın kendisi amacı olur. genelleme yaparak amaçsız insan zaten insan gibi yaşayamaz diyebiliriz.