1.
amerikan punk rock grubu the offspring'in, smash'ten sonra en çok satan albümüdür; topluluğun beşinci stüdyo albümü olan bu eserin çıkış tarihi 1998 senesi. bir önceki ixnay on the hombre'nin (favori the offspring albümüm olur kendisi) dünya turnesinin ardından üzerinde çalışılmaya başlanan albüm kısa sürede hazırlanmış ve piyasaya sürülmüştür. bu albüm 10 milyondan fazla satmıştır. smash bundan biraz fazla satmış olsa da bana sanki americana daha popüler olmuş bir albüm gibi geliyor. öncelikle, smash'in çıktığı dönemde albüm satışları zaten daha fazlaydı. sonra mp3 çıktı, müzik kanalları piyasayı domine etti vs. americana'daki hit şarkılar da daha "radio-friendly" olduğundan radyo ve televizyonlarda sürekli çalıyordu. yani özetle, smash albüm satışları babında daha başarılı olsa da americana da grubu inanılmaz bir popülerlik seviyesine çıkarmıştır.
albümden öne çıkan parçalar; pretty fly (for a white guy), the kids aren't alright ve why don't you get a job?'dur. bunlar ne kadar "punk", tartışılabilir tabii. 3 ay gibi bir sürede dave jerden prodüktörlüğünde kaydedilen/hazırlanan albümün temel teması mutsuz amerikan yaşam biçimleridir. bunu biraz karanlık, biraz popülist, biraz mizahi, biraz da punk bir tavırla hayata geçiren dexter holland ve grup arkadaşları cidden de piyasaya damga vuran bir işe imza atmışlardır. aslında başlangıçta bunu bir konsept albüm olarak planlamamışlar ancak 1998 amerikası'ndan "şikayet ettikleri" birkaç parça ortaya çıkınca tüm albümün bu tematik yapı üzerinde kurgulanmasında karar kılmışlar. ne kadar punk tartışılabilir desem de aslında alt metinler buna son derece uygun diyebilirim. müzikal olarak the offspring'in buradaki tarzının ne kadar "hakiki punk" olduğu tartışılabilir ama. ben "pankçı" olmadığım için bu tartışmalara dahil olmayıp müzikten keyif almaya bakmayı yeğliyorum.
ben ixnay on the hombre'ci olsam da bu albümden de oldukça beğendiğim parçalar var. the end of the line örneğin. gaz, enerjik, metalik riff'leri ve lezzetli vokalleriyle nefis bir şarkı bence. baslarına da ayrı parantez açmak lazım. albüme ismini veren parçayı da enteresan buluyorum. biraz old-school, biraz modern ve kesinlikle ilgi celbeden bir şarkı. esas pay the man şarkısı var ama; dinlediğim anda vurulmuştum. albümün de en ayrıksı parçası olduğunu düşünüyorum kendisinin. oryantal tatlar... mistisiklik ve otantiklikte zirve bir şarkıdır bu. albüm için de mükemmel bir kapanış. hidden track olarak pretty fly (reprise) da bayağı hoş bu arada.
son olarak, albümün belki de en büyük hit şarkısı pretty fly (for a white guy)'da enteresan bir şey fark etmiştim.
şöyle bir söz geçiyor bu parçada: "he asked for a 13, but they drew a 31"
drew kelimesi, draw'un past tense'teki hali. bunun anlamı da "çekmek". "drew a 31"'ı da gayet: "31 çekmek" olarak anlayabiliriz.
şunu da düşündüğümüzde:
give it to me baby, uh huh, uh huh
give it to me baby, uh huh, uh huh
give it to me baby, uh huh, uh huh
yani böyle bir mastürbasyon anlamı olabiliyor ancak ingilizce'de bildiğim kadarıyla "31 çekmek" diye bir şey yok.
sonunda bir zaman öğrendim ki, eleman "13" dövmesi yaptırmak istemiş ama dövmeci(ler) yanlışlıkla bunun tersi yani "31" dövmesi yapmışlar elemana; draw burada dövmedeki çizme/yazma işlemiymiş yani. ahaha. ne diyim.
albümün tümünü şuradan dinleyebilirsiniz:
albümden öne çıkan parçalar; pretty fly (for a white guy), the kids aren't alright ve why don't you get a job?'dur. bunlar ne kadar "punk", tartışılabilir tabii. 3 ay gibi bir sürede dave jerden prodüktörlüğünde kaydedilen/hazırlanan albümün temel teması mutsuz amerikan yaşam biçimleridir. bunu biraz karanlık, biraz popülist, biraz mizahi, biraz da punk bir tavırla hayata geçiren dexter holland ve grup arkadaşları cidden de piyasaya damga vuran bir işe imza atmışlardır. aslında başlangıçta bunu bir konsept albüm olarak planlamamışlar ancak 1998 amerikası'ndan "şikayet ettikleri" birkaç parça ortaya çıkınca tüm albümün bu tematik yapı üzerinde kurgulanmasında karar kılmışlar. ne kadar punk tartışılabilir desem de aslında alt metinler buna son derece uygun diyebilirim. müzikal olarak the offspring'in buradaki tarzının ne kadar "hakiki punk" olduğu tartışılabilir ama. ben "pankçı" olmadığım için bu tartışmalara dahil olmayıp müzikten keyif almaya bakmayı yeğliyorum.
ben ixnay on the hombre'ci olsam da bu albümden de oldukça beğendiğim parçalar var. the end of the line örneğin. gaz, enerjik, metalik riff'leri ve lezzetli vokalleriyle nefis bir şarkı bence. baslarına da ayrı parantez açmak lazım. albüme ismini veren parçayı da enteresan buluyorum. biraz old-school, biraz modern ve kesinlikle ilgi celbeden bir şarkı. esas pay the man şarkısı var ama; dinlediğim anda vurulmuştum. albümün de en ayrıksı parçası olduğunu düşünüyorum kendisinin. oryantal tatlar... mistisiklik ve otantiklikte zirve bir şarkıdır bu. albüm için de mükemmel bir kapanış. hidden track olarak pretty fly (reprise) da bayağı hoş bu arada.
son olarak, albümün belki de en büyük hit şarkısı pretty fly (for a white guy)'da enteresan bir şey fark etmiştim.
şöyle bir söz geçiyor bu parçada: "he asked for a 13, but they drew a 31"
drew kelimesi, draw'un past tense'teki hali. bunun anlamı da "çekmek". "drew a 31"'ı da gayet: "31 çekmek" olarak anlayabiliriz.
şunu da düşündüğümüzde:
give it to me baby, uh huh, uh huh
give it to me baby, uh huh, uh huh
give it to me baby, uh huh, uh huh
yani böyle bir mastürbasyon anlamı olabiliyor ancak ingilizce'de bildiğim kadarıyla "31 çekmek" diye bir şey yok.
sonunda bir zaman öğrendim ki, eleman "13" dövmesi yaptırmak istemiş ama dövmeci(ler) yanlışlıkla bunun tersi yani "31" dövmesi yapmışlar elemana; draw burada dövmedeki çizme/yazma işlemiymiş yani. ahaha. ne diyim.
albümün tümünü şuradan dinleyebilirsiniz:
devamını gör...